Aanzit op Tweede Pinksterdag met een gouden rand…
Eindelijk… na uren wachten en hopen, gebeurt het plotseling, dan komt een reegeit uit de dekking tevoorschijn en gaat om zich heen staan te kijken. Minutenlang staat ze daar en kijkt nog eens en… nog eens, om vervolgens weer terug in de dekking te verdwijnen. Maar… ik weet dat ze een kalfje heeft, want een paar dagen geleden liep ze daar mee in hetzelfde weiland, alleen was het toen onmogelijk om het tweetal te fotograferen, omdat de afstand te groot was.
Muggen
Vanavond hoop ik wat meer geluk te hebben, want gisteravond heb ik de hele avond, vanaf 19.00 uur tot 21.30 uur, aan de overkant gezeten en het enige wat in beeld kwam, dat waren de muggen, die meedogenloos om zich heen staken. Het is warm en droog en dus zal het wild ook deze avond wel weer laat naar buiten komen.
De geit is inmiddels weer teruggekomen en gaat heel op haar gemak op lavei, zoals de kenners dat noemen, dus aan de maaltijd in het grasland.
Het kalfje
De geit kijkt de dekking in en ineens lijkt het of ze ergens van schrikt, maar dan duurt het niet lang, of daar verschijnt het kleine kalfje. Deze is – vergeleken bij het kalf in mijn vorige verhaal – nog heel klein en volgens mij, pas enkele dagen oud en heeft nog volop de witte vlekken. Een schitterend moment is dit om mee te maken, dan is ben je in één klap alles vergeten, dan gaat het bloed harder stromen en kun je je geluk niet op. Dan is al dat geduldig wachten, niet voor niets geweest en geniet je dubbel zoveel van dit mooie natuurmoment.
Niet zachtzinnig
Bijna direct na aankomst zoekt het kalfje de uier van moeder en drinkt met volle teugen het heerlijke vocht naar binnen, de geit likt aan de achterkant van het kalfje, om het drinken nog eens extra te stimuleren. Bij dat drinken gaat het er niet zachtzinnig aan toe, het kalfje drinkt of zijn/haar leven er vanaf hangt, hetzelfde zie je ook bij herten en schapen. Het zogen gebuurt verschillende malen per dag en duurt vrij kort en misschien dat het kalf daarom zo fanatiek is. De geit weet van nature, hoeveel het kalfje nodig heeft en zal er wel voor zorgen dat de kleine niet teveel drinkt, alles bij elkaar is het kalfje zo’n twee á drie minuten bezig.
Bijna aanraken
Het is een schitterend gezicht en ik zit ‘eerste rang’ bij dit hele tafereel en vergeleken bij de vorige keer, toen het tweetal te ver van mij weg stond, lopen ze nu – als het ware – gewoon mijn lens binnen. Gelukkig staat de wind recht in mijn gezicht en zit ik goed verscholen, want anders waren ze er ‘regelrecht’ vandoor gegaan. Na het zogen, kijkt het kalfje mijn kant op en zitten we heel even ‘oog in oog’, de geit blijft om zich heenkijken, of er onraad is. Het tweetal is zo dichtbij, het is bijna niet te geloven, ik zou ze bijna aan kunnen raken, bij wijze van spreken dan.
Zwakke afspiegeling
Dit is pas echt – letterlijk en figuurlijk – met je neus bovenop het wild zitten, hier doe je het allemaal voor en hier wordt je gewoon helemaal gelukkig van. Dat is niet uit te leggen, dat moet je gewoon meemaken en ervaren, dan besef je pas eigenlijk wat echte ‘natuurbeleving’ is en wat het inhoudt, dan raak je nooit uitgekeken als natuurliefhebber in hart en nieren. Dan is een foto of een filmpje misschien maar een zwakke afspiegeling van de werkelijkheid, maar aan de andere kant is het wel een hele mooie kans voor mij om anderen er deelgenoot van te maken!
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: