Nog maar net terug van Texel en nu weer op zoek naar Hubertus…
Het was wel eventjes wennen, na een schitterend weekje Texel, om weer over de oude en vertrouwde Veluwe rond te rijden, maar aan de andere kant ook wel weer erg fijn. Hoe het op Texel was, vertel ik binnenkort het een en ander in mijn serie “Noordwaarts”!
Eerst maar even naar de Hoge Veluwe, om te kijken hoe of het met Hubertus is. Het is vrijdagavond 23 juni en de torenklok van Otterlo heeft net zijn zes slagen laten horen, als ik het Park binnenrijdt. Via de Houtkampweg en vervolgens de Kronkelweg ben ik in het territorium van het bekendste hert van de Veluwe, maar op dat moment is hij in geen velden of wegen te bekennen. Wel een aantal vrienden en bekenden, waaronder Floris en Jannie van den Berg en Henny van Soest, waarmee ik even gezellig bij kan praten.
Beetje statisch
Na een klein uurtje posten op de Kronkelweg, waarbij geen beest zich laat zien, besluiten we om het maar eens bij de Heidebloem te gaan proberen. Als we daar aankomen, staat Hubertus al midden op het open veld, uitgebreid van het gras te snoepen. Zo midden op die groene grasmat is eigenlijk een beetje te statisch, dus maar hopen dat hij ook een beetje aan de bosrand gaat staan. Het lijkt wel of Hubertus mijn gedachten kan raden, want bijna op hetzelfde moment begeeft hij zich naar de dekking van het bos en gaat daar aan de blaadjes van het struikgewas.
Schitterende plek
Een schitterende plek voor een mooie plaat, alle ingrediënten daarvoor zijn aanwezig, wat struikgewas en het kleurrijke vingerhoedskruid etc. en als Hubertus dan ook nog eens een keertje heel mooi in de lens wil kijken, dan ben ik gelukkig. Helaas… het mag niet zo zijn, hij kijkt alle kanten op maar helaas niet de mijn, hij wordt nu toch teveel afgeleid, want er zijn intussen al aardig wat fotografen bijgekomen. Heel begrijpelijk natuurlijk, want iedereen wil hem zo mooi mogelijk in beeld hebben, maar Hubertus vindt het blijkbaar ‘welletjes’ en verlaat De Heidebloem om zich vervolgens tegoed te doen aan het gras achter de bomenrij.
Een jongedame
Daar aangekomen zien we over het ‘onzichtbare’ fietspad, een jongedame aankomen en ook Hubertus staat nu in dezelfde richting te loeren. “Een hinde op de fiets, hoe vindt je zoiets”, schiet het door mijn gedachten, maar dan wel eentje in een spijkerbroek. Hubertus blijft haar net zo lang nakijken, tot ze uiteindelijk achter de bomen is verdwenen. Normaal gesproken zou een soortgenoot er allang vandoor zijn gegaan, maar Hubertus niet, die gaat weer rustig verder met zijn buikje dik te eten.
Verkeerde kleding
Zo zit ik samen met nog een fotograaf achter een oude eikenboom en probeer vanuit die lage positie een mooie opname te maken, wat maar ten dele lukt. Eigenlijk heb ik helemaal de ‘verkeerde’ kleding aan om in het bos over de grond te ‘tijgeren’ om het wild te fotograferen, maar… och… in dit geval is het niet erg, want Hubertus trekt zich er totaal niets van aan, die is wel wat gewend.
Oude bekenden
Aan de overkant hoor ik nu bekende stemmen op het ‘onzichtbare’ fietspad en als ik nog eens goed kijk, zie ik een paar oude bekenden. Het zijn Henny van Soest uit Lunteren, die we al eerder op deze avond tegenkwamen en Barnevelder Cees van Ginkel van de boommarterfoto’s.
Beide fotografen zijn ook ‘echte’ natuurliefhebbers, die uit het goede hout zijn gesneden. Ook zij volgen Hubertus al een hele tijd en ook zij zijn natuurlijk erg nieuwsgierig wat Hubertus zo dadelijk zal gaan doen? Maar… daarover vertel ik u meer in het volgende deel!