Nevelslierten rond Hubertus en… bezoek van twee reekalfjes
Hubertus staat de laatste tijd aardig in de ‘spotlights’ en dat heeft natuurlijk alles te maken met de groei van zijn nieuwe gewei, dat ziet er prachtig uit en is nu zo goed als klaar, oftewel uitgegroeid. Een woensdagavond de 28e juni waren wij nog laat eventjes in de buurt van de Eikelkamp op de Hoge Veluwe. Het was overdag bijna niet droog geweest, wat tot gevolg had dat het ‘s avonds wat nevelig begon te worden en in die nevel zagen we Hubertus, mooier kon haast niet.
Hubertus al grazend op de Eikelkamp met het versiersel – Foto: ©Florus van den Berg
Gewei-versierselen
Aan zijn linker geweistang hing een tak met bladeren, dus zal hij al wel wat jeuk gehad hebben aan z’n bastgewei en was hij al iets aan het stoeien geweest met een boomtak. Dat hadden wij natuurlijk weer net gemist, maar het was een grappig gezicht om hem zo te zien staan met de versierselen aan het gewei. Het leek net Kerst, maar dan anders.
Ook geeft dit gedrag van hem al een beetje aan, dat het niet al te lang meer zal duren dat hij zijn gewei gaat vegen.
Prachtige pose zo met de tak in het gewei, alleen het oor… – Foto: ©Florus van den Berg
Rechte oren
We probeerden hem, zo mooi mogelijk in beeld te krijgen, maar dat valt om de drommel niet mee en als hij dan eenmaal er mooi voor staat, gooit hij ineens zijn linkeroor naar achteren. Begrijpelijk natuurlijk, want hij houdt alles en iedereen goed in de gaten, maar voor de foto is mooier als hij beide oren mooi recht heeft. Helaas, het is niet anders. Blijkbaar heeft het hem allemaal lang genoeg geduurd en gaat hij door de knieën om vervolgens maar eens lekker op z’n gemakje te gaan herkauwen. Dat kon nog wel eens heel lang gaan duren, dus zijn we maar naar huis gegaan.
Zo… ik zit en jullie bekijken het maar…
– Foto’s: ©Florus van den Berg
_______________________________________________________________________________________________
Hubertus krijgt twee reekalfjes op bezoek!
De volgende avond waren we weer present en toen we zo halverwege de Kronkelweg waren, stonden er al wat auto’s langs de kant en dan hoef je eigenlijk al niet meer te vragen, of Hubertus in de buurt is, want die vraag is natuurlijk totaal overbodig. Als wij de auto in de berm geparkeerd hebben en uitgestapt zijn, worden we door Els van Leening al gewezen op de plek ergens tussen het struikgewas. Als we goed kijken zien we hem door de wirwar van takken iets verderop op een heuvel zitten. Zo als altijd, rustig op z’n gemak herkauwend en zich nergens wat van aantrekkend.
Dan ineens lopen er twee reekalfjes tussen de takken te scharrelen – Foto: ©Jannie van den Berg
Dichte hout
Och, zo langzamerhand zijn we het gedrag van hem wel gewend en toch blijven we nieuwsgierig. Zo staan we even wat met elkaar te praten, of daar komt onze vriend Louis Fraanje aanrijden en ook hij informeert gelijk naar Hubertus. “Jammer dat hij zo in het dichte hout zit, want als hij straks gaat staan, kun je daar – jammer genoeg – niks mee”, is zijn commentaar. Heel begrijpelijk, want het mooiste moment is natuurlijk als hij op gaat staan en zich dan soms helemaal uit gaat staan rekken. Dat gaat hem nu niet worden, maar er gebeurt wel iets heel anders…., iets geheel onverwachts!
De twee reekalfjes in het dichte hout – Foto: ©Jannie van den Berg
Twee reekalfjes
Dan opeens… is alles en iedereen in ‘rep en roer’, want er lopen ineens twee reekalfjes onder bij de heuvel, dat kan nog spannend worden. De geit is nergens te bekennen en de twee scharrelen wat tussen de takken en bladeren en nemen er zo hier en daar een hapje van. Net als iedereen, probeer ik er wat van op de foto te krijgen, maar de meeste pogingen lopen op niets uit, teveel blad en takken zitten in de weg.
Klein en groot, het verschil is duidelijk – Foto: ©Jannie van den Berg
Mooie moment
Jannie is aan het filmen, maar moet zich ook in allerlei bochten wringen om de twee goed in beeld te krijgen en met veel ‘kunst en vliegwerk’ lukt het haar er dan toch iets van te maken. Op het filmpje is heel mooi te zien, hou of dat een kalfje plotseling Hubertus ziet en zich misschien wel afvraagt, wat voor een ‘grote oom’ dat nou wel weer mag zijn. Omdat de meeste foto’s onbruikbaar zijn, hebben we enkele beelden van dit mooie moment uit het filmpje gebruikt. Met onze dank aan Louis Fraanje voor de hulp om er weer iets moois van te maken!
Tjonge… jonge, wat ben jij groot!
– Foto’s: ©Jannie van den Berg
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 87
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje:
