We zijn dus nog even in de buurt gebleven…
Vanuit allerlei hoeken worden er nu plaatjes gemaakt en we krijgen er maar niet genoeg van, ook het licht verandert nu steeds meer. Telkens worden we gegrepen door de bijna ‘mystieke’ sfeer die hier rondom aanwezig is, we worden er echt door ‘geraakt’ en komen er niet zomaar ‘los’ van.
Fransien haar oog valt op een kleurrijk hoekje met wilde bloemen zoals herik en klaprozenplanten. Een deel van een eenvoudig houten hek aan de rand van een weiland, maakt het plaatje compleet.
Een kleurrijk hoekje met wilde bloemen bij een eenvoudig houten hek – Foto: ©Fransien Fraanje
Achter het hek
Hoe eenvoudiger en simpeler zo’n hekwerk ook in elkaar zit, hoe mooier ik het vind. Hoog aan de hemel komt een prachtige wolkenlucht opzetten, dat zou een mooie achtergrond vormen. Alleen… zal ik dan een laag standpunt in moeten nemen, dat is beter voor een mooie plaat. Gevolg; dat ik door de knieën zal moeten, het commentaar van Fransien zal ik u in deze maar besparen. Wel heeft zij deze actie van mij wel op de gevoelige plaat vastgelegd
Het eenvoudige hekwerk geeft een mooi contrast met de wolkenlucht – Foto: ©Louis Fraanje
Louis gaat door de knieën voor het maken van een mooie plaat – Foto: ©Fransien Fraanje
Samenspel
Terwijl ik bezig ben om vanuit dit lage stand/zitpunt een mooie plaat te schieten, vliegen er een enkele ganzen onder het wolkendek door. Ik zit te laag om de vogels goed in beeld te krijgen, maar hoor Fransien haar camera klikken en heeft ze het stel al in haar telelens gevangen. Telepathie heet zoiets en ongemerkt voel je het samenspel dat door de jaren heen gegroeid is bij ons met betrekking tot de fotografie.
Een vlucht wilde ganzen vliegt onder het wolkendek door – Foto: ©Fransien Fraanje
Beroemde kerkje
De avondzon zakt steeds lager en we maken gretig gebruik van het nu steeds veranderende licht, naast het vastleggen van de deze prachtige sfeerbeelden, genieten we – tussendoor – met volle teugen van dit alles. Ook het beroemde hervormde kerkje met het pittoreske witte torentje, dat misschien wel het meest gefotografeerde object van Texel is, staat vanavond centraal. De witte toren, die ‘s avonds prachtig wordt uitgelicht, is al vanaf de veerboot te zien.
De weg naar Den Hoorn met haar pittoreske kerkje in het late avondlicht – Foto: ©Louis Fraanje
Echt stil
Afgezien van een enkele auto of fiets die voorbij komt rijden, is het hier op dit moment nog echt stil en gaan onze gedachten – onwillekeurig – terug naar vroeger, naar een tijd waarin alles nog kleinschalig was. Ik zie mezelf weer als kleine jongen op de fiets in de avond naar huis toe rijden, als ik op de boerderij buiten het dorp was wezen helpen. Diezelfde sfeer, die proef ik hier nu ook op deze plek en als ik mijn ogen sluit, komt alles weer ‘glashelder’ terug in mijn herinnering en voel ik mij weer diezelfde ‘kleine jongen’ van toen.
Het laatste zonlicht valt over het dorpje Den Hoorn – Foto: ©Louis Fraanje
Avondschemering
Hoe stil en vredig de beelden op deze avond ook mogen zijn, aan alles komt een eind en dus zullen we uiteindelijk onze ‘fotospullen’ in moeten pakken om huiswaarts te keren. Nog een laatste blik en dan rijden we in de avondschemering dwars over het eiland naar de noordkant waar ons huisje zich bevindt, dat de komende week ons onderkomen zal zijn. Als we daar aankomen, ligt ons vakantiehuisje als een baken in het duin van de Sluftervallei en zien we in de verte, de lichtbundels van de vuurtoren ‘onafgebroken’ door het duister glijden.
Ons vakantiehuisje als een baken in het duin van de Sluftervallei – Foto: ©Louis Fraanje
Niet mopperen
Als we daarna nog heel even buiten zitten is het al aardig afgekoeld, vergeleken bij overdag, waarbij de temperatuur ruim boven de 25 graden Celcius steeg, is dit wel even wennen. Maar… voor zo’n allereerste vakantiedag op Texel, mogen we zeker niet mopperen, dat kan met dezelfde moeite ook heel anders zijn. Dit hebben we alvast te pakken en… we zien wel wat ons de komende dagen nog allemaal te wachten staat!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 14
