Een rustige zaterdagavondwandeling wordt wreed verstoord…
Zaterdagmorgen 17 juni naar Den Burg, boodschappen halen en even bij het boekenwinkeltje “Het Olijfblad” van ome Jan in de Weverstraat 60 langs.
Het is voor ons zo onderhand ‘vaste prik’ geworden, om eventjes gezellig bij te praten over wat ons bezighoudt in het dagelijkse leven.
Daarna via Den Hoorn lekker naar het strand, even een frisse duik in zee nemen om vervolgens heerlijk ‘zorgeloos’, onder het geluid van de golven in de branding, onder een parasolletje uit te rusten.
Daar liep moeder bergeend met haar kroost op het fietspad – Foto: ©Louis Fraanje
Op het fietspad
Als het tegen de avond wat afgekoeld is, trekken we het duin in en maken een ‘fikse’ wandeling. De onafscheidelijke camera hangt om mijn nek, want je weet maar nooit wat je tegenkomt. Dat is vanavond ook zeker niet anders, het duurt niet lang of Fransien ontdekt op het fietspad een bergeendenmoeder met haar kroost. Zes kleine hummeltjes proberen – zo goed en zo kwaad als het gaat – hun moeder bij te houden.
Goed opletten kinderen – Foto: ©Louis Fraanje
De berm in
Een lust voor het oog, maar tegelijkertijd natuurlijk ook gevaarlijk, want een fietspad is geen wandelpad en zeker niet voor deze onervaren kleine eendjes. Wat moet je doen in zo’n geval? We besluiten om ze te volgen en proberen het stel de berm in te sturen, maar moeder bergeend versneld alleen nog maar meer haar pas en blijft op het fietspad lopen.
Ze gaan oversteken, als dat maar goed gaat… – Foto: ©Louis Fraanje
Foute boel
Als ze dan even later het fietspad dwars oversteken, houden we ons hart vast. Bij Fransien komen de beelden van vorig jaar weer voor de geest, toen ze met haar reddingsoperatie destijds een ongeluk heeft kunnen voorkomen. Nou rijden hier wel geen auto’s, maar als er nu zo dadelijk fietsers van de andere kant aankomen, is het ‘foute boel’, dat mag voor iedereen duidelijk zijn.
Ineens zijn daar de fietsers en valt het gezin uit elkaar – Foto: ©Louis Fraanje
Onthutst achter
En… voordat we goed en wel in de gaten hebben wat er gebeurd, zijn daar ineens de fietsers, misschien was het ook wel te verwachten, tenminste door ons dan, de bergeenden begrijpen dat niet. Net als de vorige keer, vliegt moeder op en laat de kleintjes ‘onthutst’ achter. Die rennen alle kanten uit en de vier nog overgebleven eendjes komen recht op ons af, weg van het loerende gevaar achter hen. En of dat allemaal nog niet genoeg paniek heeft veroorzaakt, maakt een ekster gretig gebruik van de ontstane situatie en grijpt een klein hummeltje bij z’n lurven.
Drie zijn er nu nog maar overgebleven – Foto: ©Louis Fraanje
Scherpe snavel
Fransien bedenkt zich geen ogenblik en woedend stormt ze op hem af en met allerlei wilde gebaren probeert zij de ekster op andere gedachten te brengen. Helaas… het mag niet baten, want de ekster heeft in een razend snel tempo, de kleine ergens achter de struiken, met zijn scherpe snavel naar de andere wereld geholpen. Als ik hem in de lens krijg, zie ik nog net een plukje veren van de kleine in zijn snavel zitten, einde oefening dus!
De dader is een ekster…
…en het slachtoffer – Foto’s: ©Louis Fraanje
Dader en slachtoffer
Zo gaat het natuurlijk meestal in de natuur, eten en gegeten worden, maar niet altijd worden wij er met onze neus bovenop gedrukt. Ook de fietsers zijn ‘onthutst’ en balen van de hele situatie, maar het is nou eenmaal gebeurd, dus hier helpt geen lieve vader of moeder aan. Boos worden helpt niet, daarmee maak je de situatie alleen maar erger, de ekster volgt gewoon zijn dierlijk instinct en heeft echt geen medelijden. De drie overgebleven kleintjes zijn nu in geen velden of wegen meer te bekennen, we hopen maar dat ze weer bij hun moeder terecht zijn gekomen, meer kunnen we er niet aan doen.
Louis wandelt in het licht van de ondergaande zon – Foto: ©Fransien Fraanje
Avondzon
Ontzettend jammer natuurlijk, dat deze rustige zaterdagavondwandeling, door dit incident wreed verstoord werd, niet alleen voor ons, maar voor de bergeenden wel in het bijzonder. Een beetje ontdaan vervolgen wij onze wandeling en proberen er maar niet meer aan te denken.
Langzaam zakt de avondzon achter de duinen en als we nog even langs het strand lopen, genieten we van de ondergaande zon. Terwijl ik naar de zee wandel, maakt Fransien nog eventjes een mooi plaatje en keren we toch weer enigszins opgewekt huiswaarts, waar we onze slaapplaatsen maar eens op gaan zoeken!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 15
