Inleiding:
Zoals een ieder bekent zijn er langs De Zuidelijke Veluwezoom prachtige landgoederen gesitueerd. Het gaat in deze anekdote over het landgoed “De Valkenberg” gelegen op de grens van Rheden en De Steeg. Plaatselijk beter bekent als het Rode Kruis vakantie huis voor zieken en invaliden. De voormalige eigenaresse: douairière Van Sminia –Van Hoboken was kinderloos en heeft haar karakteristieke landhuis omstreeks 1964 met 21 hectare grond geschonken aan Het Nederlandsche Roode Kruis, kantoorhoudende te Den-Haag.
Het in 1834 gebouwde landhuis De Valkenberg – Foto: ©Ton Heekelaar
De hovenier van het landgoed
De toenmalige hovenier -annex bosbaas- woonde links aan het begin van de oprijlaan. Hij was belast met de zorg over de groenten, fruit en bloemen-teelt, alsmede het bosbeheer en bladvrij houden van het intensieve padenstelsel op het 57ha grote landgoed “De Valkenberg”. Plaatselijk stond hij bekent als: “Baas Blaas” en zag er ook -als toezichthouder- op toe dat het landgoed gevrijwaard bleef van publiek. De douairière was immers bijzonder gesteld op haar privacy.
Maar…..tijdens de val van tamme kastanjes aan de oprijlaan waren die overheerlijke Romeinse bosvruchten algemeen in trek bij het grote publiek, doch bij de opgeschoten jeugd uit Rheden e.o. in het bijzonder.
De hovenierswoning van ‘Baas Blaas’, links van de oprijlaan gelegen – Foto: ©Ton Heekelaar
Close-up van de gevelsteen onder uitbouw van de toenmalige hovenierswoning – Foto: ©Ton Heekelaar
Het geheime wapen met speciale munitie
Toen “Baas Blaas” een dagje ouder werd en niet meer zo goed ter been was, nam de jeugd een loopje met hem. Dus hij had een probleem om de opgeschoten jeugd in de kladden te kunnen grijpen om hen vervolgens “De Wacht” aan te zeggen. Derhalve vroeg hij assistentie van de op het landgoed wonende en in grofwildkringen vermaard staande grofwild-jachtopzichter Gijs van Velthuizen. Die jachtopzichter was niet in dienst van de douairière, doch bewoonde uitsluitend de vrijstaande woning op het landgoed. Maar… hij beschikte wel over een geheim wapen!!! Namelijk een oude politiediensthond van het ras: “Groenendaler” en zwart van kleur.
Het geheime wapen, de zwarte Groenendaeler
Leren muilkorf
Maar… zo’n vervaarlijk monster -zo zullen de lezers zich afvragen- stuur je toch niet af op een paar eenvoudige schooljongens voor zo’n gering kattenkwaad betreffende “tamme-tukkels” rapen? Toch wel, maar… alvorens het geheime wapen werd voorzien van heel speciale munitie!
Om aan deze cryptische omschrijving een eind te maken, werd de diensthond voorzien van een leren muilkorf!
Aangezien dit attribuut jaren lang en ongebruikt aan een roestige spijker in een tochtige schuur had gehangen, was het leer inmiddels hard geworden. Dus precies goed als speciale munitie was het oordeel van de vermaarde wildschut.
Het geheime wapen staat op scherp
Op een woensdagmiddag, in oktober (jongelui vrij van school) zou het gaan gebeuren. Tussen de middag had de vermaarde wildschut met zijn diensthond zich verdekt opgesteld achter een dikke beukenboom. De afstand was vrij groot, doch hij had een prima uitzicht op de overheerlijke gevallen bos-delicatesse. Hij vertrouwde onvoorwaardelijk op het atletische vermogen van zijn diensthond.
Als geruststelling behoefde hij ook niet bang te zijn dat zijn diensthond op de aangelegen provinciale weg door een aanrijding met een auto zou verongelukken. Daar had namelijk “Baas Blaas” voor gezorgd. Hij had zoals altijd tijdens de “tamme-tukkel” periode het toegangshek van de oprijlaan met een groot hangslot verzegeld. Overigens was het landgoed geheel voorzien van een degelijk hoog raster.
Begin oprijlaan met standbeeld van Henry Dunant, oprichter van het Nederlandsche Roode Kruis – Foto: ©Ton Heekelaar
