Hubertus was weer samen met zijn ‘grote’ broer…
Maandagavond 24 juli waren Jannie en ik op de Hoge Veluwe en reden het ons zo onderhand wek bekende ‘rondje’ achter om het Jachthuis Sint Hubertus langs, in de richting van het ‘Stenen Hert’. Het was nog vroeg in de avond, maar… je kon nooit weten, er is altijd wel wat te zien en deze omgeving is ook het ‘domein’ van Hubertus.
Vooraan Hubertus en daar achter het gewei van zijn ‘grote’ broer – Foto: ©Florus van den Berg
De “Eikelkamp”
Hoe wij ook rondkeken, er was helemaal niets te bekennen, ook tussen de bomen door naar de “Eikelkamp” was geen ‘haar nog veer’ te ontdekken. Nou… dan maar verderop eens gaan kijken, zo zwierven we door het Park, maar… toen we zo tegen de klok van half negen weer in dezelfde buurt waren, zagen opeens heet ver weg tussen de struiken van de “‘Eikelkamp” Hubertus staan en direct daar achter een gewei bewegen.
Daar stond ‘grote’ broer met de vellen aan het gewei – Foto: ©Florus van den Berg
Een primeur
Hadden wij even geluk, daar zagen we dan eindelijk ook eens die andere ‘grote’ jongen, want Louis had hem ook al eens gezien, maar voor ons was dit nu een heel mooi en speciaal ‘moment’. Tjonge, wat een gezicht, daar stond hij en – net als Hubertus al eerder had gedaan – was hij nu net precies begonnen met vegen. Alles hing er nog vers en vol bloed bij, dat was allemaal nog maar net aan de gang, dus hadden wij ook nog een ‘primeur’!
Beide herten zijn rustig en ‘gebroederlijk’ aan het eten – Foto: ©Florus van den Berg
Met z’n tweetjes
Onderwijl dat wij samen zo stonden te kijken, fotograferen en filmen, gingen beide herten gewoon hun gang, of dat er in de hele wereld geen mensen te bekennen waren en – uitgezonderd Jannie en ik – was er niemand, we waren met z’n tweetjes. Dan is zoiets natuurlijk helemaal bijzonder, want meestal zijn er meerdere natuurliefhebbers in de buurt van het ‘beroemde’ hert en zeker nu men heeft vernomen dat hij een ‘grote’ broer heeft.
Hubertus vooraan met geveegd gewei en de andere bijna geveegd – Foto: ©Florus van den Berg
Geduld
We hoopten nu maar, dat ze wat dichterbij zouden komen, want zo tussen de bomen en het hoge gras, bleef het toch moeilijk om ze goed in beeld te krijgen. Geduld, zegt onze natuurvriend Louis altijd, als je dat niet hebt, kun je beter thuisblijven en wie ben ik om dat niet te beamen. Ook nu werd dat weer eens heel duidelijk bewezen en kregen we uiteindelijk iets ‘geweldigs’ te zien…
Daar kwam plotseling het andere hert tussen de bomen vandaan – Foto: ©Florus van den Berg
Totaal anders
Als een trotse ‘Pasja’ stond hij daar in de berm van het bospad te poseren, heel even maar, om er dan als een speer vandoor te gaan. Wat dat betreft is hij totaal anders dan zijn soortgenoot Hubertus, die verblikt of verbloost niet, al staat er honderd man. Geweldig wat een schitterend gewei, met bovenin ook hele mooie platte ‘schoffels’, wat je eigenlijk alleen bij damherten ziet.
Daar stond hij als een trotse ‘Pasja’ te poseren – Foto: ©Florus van den Berg
Pasja
Ja, misschien zou die naam wel goed bij hem passen, want hij is tenslotte een opvallende verschijning, dus zou ‘Pasja‘ niet eens zo’n gekke naam voor hem kunnen zijn, dachten wij? Met al die vellen aan het gewei, konden we toch niet zo goed zien, hoe groot zijn kapstok was, maar het is minimaal ook een 22-ender, want hij doet zeker niet onder voor Hubertus. Och… we zullen het binnenkort wel zien, want dit evenzo bijzondere hert, zal zich de komende tijd wel vaker presenteren, mogen we hopen!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 91
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
