Een koele duik in zee en een onverwachtse ontmoeting
Wat doe je als de temperatuur naar de 30 graden Celcius stijgt, dan zoek je verkoeling en als je op Texel bent, dan is de zee dichtbij.
Dus… zwembroek aan, badspullen, stoelen, parasol en strandtent mee en hup daar gaan we.
Tenslotte ben je op vakantie, dus een koele duik in zee ligt dan het meeste voor de hand. Dat er dan ook nog – geheel onverwachts – in je directe nabijheid een zeehond opduikt, is natuurlijk helemaal top.
Fransien heeft de koelte van de strandtent opgezocht – Foto: ©Louis Fraanje
Louis neemt een koele duik…
…de zeehond ook – Foto’s: ©Fransien Fraanje
Schepen en water
Als we dan tenslotte helemaal ‘opgekikkerd’ zijn, besluiten we om nog even bij de veerhaven te gaan kijken. Niet alleen het water, maar ook de schepen hebben onze interesse, dat heeft dan weer alles te maken met onze voorouders, die uit Zeeland kwamen. Als Fransien de kijker aan haar ogen zet, komt er net een vissersboot voorbij varen, met de netten buitenboord, druk bezig om een vrachtje vis binnen te halen. Het is ook een beetje een voorproefje, want woensdag as. is het Pré-Sail in de haven van Oudeschild. In totaal acht Tallships liggen dan de hele dag in de haven.
Fransien heeft de vissersboot in de kijker – Foto: ©Louis Fraanje
Vlinders en libelle’s
In de namiddag trekken we weer op huis aan, daar aangekomen pak ik mijn camera en statief, om eens bij de plas wat foto’s te maken. Ik ontdek daar tussen de planten een Rode Heidelibelle die hebben we bij ons op de Veluwe natuurlijk ook, maar toch blijft het een schitterend beestje om te zien. Ook de prachtig gekleurde Atalanta-vlinder ontkomt niet aan mijn fotojacht.
Louis staat in de schaduw van de bomen met zijn camera – Foto: ©Fransien Fraanje
Een Atalanta in beeld… en een..
Rode Heidelibelle – Foto’s:© Louis Fraanje
Wilgenroosje
Overal zien we de bloeiende Wilgenroosjes staan, deze Nederlandse naam wilgenroosje is afgeleid van de gelijkenis van de bladeren met die van wilgen. En als je goed kijkt, zie je het kaboutermutsje en het wilgenblad er in, waarover een mooie sage bestaat. In de mooie rose of paarse vlindertjesbloem heb je zogezegd de herinnering aan de vleugeltjes van het elfje. En in de nazomer wuiven er allemaal pluisjes aan de plant; dat is de rest van de kabouterbaard. Onderwijl we de wilgenroosjes aan het fotograferen zijn, weerklinkt op de achtergrond het geluid van de koekoek.
De wilgenroosjes staan in bloei – Foto: ©Louis Fraanje
Witte wievenmist
Als dan de avond valt, zweven er grote nevelslierten over de plas, deze langzaam voortbewegende zwierige witte flarden van mist, wordt ook wel ‘witte wievenmist’ genoemd. Deze mistflarden verschijnen s’ avonds wanneer de grond nog warm is, na een warme dag en de lucht afkoelt. Waarschijnlijk zijn de verhalen van de witte wieven door onbekendheid over deze nevelflarden ontstaan, ook bij ons op de Veluwe is dat het geval. Als je door de mist heen wandelt, lopen – letterlijk en figuurlijk – de koude rillingen over je lijf, om het zo maar eens op deze manier uit te drukken.
De nevelflarden of ‘witte wievenmist’ boven de plas – Foto: ©Louis Fraanje
Mooi en onvergetelijk
Weer is een mooie en onvergetelijke dag en als we dan nog even lekker onderuit gezakt op het terras zitten, onder het genot van een lekker glaasje, dan heb je toch verder weinig meer te wensen. Op zo’n moment, zou je de tijd wel even stil willen zetten, maar… dat is natuurlijk onmogelijk, ik bedoel dan ook ‘bij wijze van spreken’. Want… ik blijf het maar herhalen, op Texel is iedere dag weer anders en we verheugen ons alweer op de volgende dag, wat deze dan ook – bij gezondheid – brengen mag!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 17
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje:
