Een ‘kleine wildernis’ achter het huis
Inmiddels is het woensdag 21 juni en nog altijd hebben we schitterend weer, als ik naar buiten kijk, trippelt er net een fazantenhaan achter ons huisje langs. Dat is hier de gewoonste zaak van de wereld en we hebben dat wel vaker meegemaakt. Soms waren ze met meerdere bij elkaar en stoorden zij zich totaal niet aan ons.
Ik noem het onze eigen ‘kleine wildernis’ en dat is het – zonder overdrijven – ook wel een beetje, met daarbij de rust en ruimte gerekend, laat het niets te wensen over voor ons als echte natuurliefhebbers.
De fazantenhaan komt even buurten – Foto: ©Louis Fraanje
Niet happig
Niet alleen komen er fazanten regelmatig even buurten, maar ook konijnen komen af en toe een kijkje nemen of er wat te halen valt bij de familie Fraanje. Daar zijn we natuurlijk niet zo erg ‘happig’ op, want als je daarmee begint, is het hek van de dam, dan halen ze de hele konijnenfamilie erbij. Niet aan beginnen dus!
Ook het konijntje komt even een kijkje nemen – Foto: ©Louis Fraanje
Het konijntje huppelt vrolijk om het huis..
en de merel jubelt zijn lied – Foto’s: ©Louis Fraanje
Simpele dagelijkse dingen
Als dan even later een merel – op een tak van een dennenboom – zijn prachtige ochtenlied begint te ‘jubelen’ , kan voor ons ook deze dag niet meer stuk. In het oog van een ander, misschien allemaal hele simpele- en dagelijkse dingen, wij zien dat net eventjes anders. Een overheerlijk begin van de dag en ook het brood smaakt vandaag lekkerder dan anders, al is dat natuurlijk een beetje overdreven, maar toch… het zou kunnen.
Een verstoorde groep wilde ganzen op het wandelpad – Foto: ©Louis Fraanje
Verstoorde ganzen
Vandaag hebben we weer een flinke wandeling op het programma staan, het gaat weer door de Horsepolders een gebied waar we al vaker hebben rondgelopen. Daar zagen wij ook het Blauwborstje misschien kunt u zich dat nog wel herinneren, zomaar onderweg ergens op een struik.
Als we nog maar net het wandelpad hebben betreden worden we opgeschrikt door een aantal opstijgende ganzen, blijkbaar waren ook zij rustig aan de wandel op het betreffende pad. Achter de ganzen zagen wij een dame met een hond lopen, dat zou de oorzaak van de verstoring misschien wel geweest kunnen zijn. Och… ook zij wilde met haar hond genieten van deze prachtige omgeving en het is in dit voorste gedeelte ook niet verboden.
Opeens zien we de Braamsluiper op een tak zitten – Foto: ©Louis Fraanje
Eenvoudig verenkleed
Opeens zie ik hem zitten, de braamsluiper is, je ziet hem niet zo vaak omdat hij meestal onopgemerkt blijft. Ook zingt hij praktisch niet in deze tijd van het jaar, dat is in april wel eventjes anders, dan kun je niet aan zijn uitbundige liedje ontkomen. De braamsluiper heeft een heel eenvoudig verenkleed, maar slechts weinig vogelsoorten hebben zo’n witte keel; alleen de grasmus. Hij zit op een tak van de Rozenbottel en als ik hem eenmaal goed in beeld heb en als dan de camera klikt, is hij verdwenen in het struikgewas. Maar… er komen nog meer mooie momenten, daarover vertel ik meer in het volgende deel.
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 18
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk ook eens dit filmpje over Texel:
