Hoe zou het met de ‘beenwond’ van Hubertus zijn?
Afgelopen zaterdagavond 5 augustus waren Jannie en ik zo tegen de klok van zeven uur op de Hoge Veluwe, met het voornemen om eens te zien hoe of het met de beenwond van Hubertus zou zijn. Na ons bekende ‘rondje’ via de Kronkelweg en Prins Hendriklaan, zagen we na enig zoeken tussen de bomen de contouren van het ons zo bekende hert. Geheel op zijn gemakje wandelde hij in de richting van de Houtkampweg.
Hubertus heeft het ook zaterdagavond… – Foto: ©Florus van den Berg
De wond – Foto: ©Florus van den Berg
Opgelucht
Al vretend van het gras en de bladeren van een Amerikaanse eikentak, die hij tegenkwam, was hij zaterdagavond aan het houden. Wat waren we opgelucht, toen we ontdekten dat de wond al enigszins minder ernstig leek en de bult er omheen ook wat geslonken was. Ook liep Hubertus heel rustig door het hoge gras, of er niets aan de hand was. Blijkbaar had hij – zover als wij konden zien – tot nog toe weinig of geen last van de beenwond, maar dat kan morgen weer heel anders zijn.
Hopelijk gaat het vanzelf weer over, net als bij de andere wond van vorig jaar. Wij mensen moeten niet vergeten dat de dieren in het wild vaak weerbaarder zijn als dat wij denken. Toch blijft het ons bezighouden, vooral ook omdat het wel heel apart is, dat deze wond bijna identiek is aan de wond van vorig jaar. Dat kan geen toeval zijn… maar goed, we wachten het gewoon af.
Lekker smullen van de eikenbladeren – Foto: ©Florus van den Berg
Ondertussen hield hij ons goed in de gaten – Foto: ©Florus van den Berg
In de gaten
Toen we hem zo aan het observeren waren, kon je merken dat hij ons – tussen de bedrijven door – goed in de gaten bleef houden. Ondertussen waren er nog meer bezoekers bijgekomen en iedereen wilde Hubertus natuurlijk op de foto zetten. De meeste onder hen houden zich gewoon aan de regels, maar zo af en toe… zijn er ook bij??? Zij vergeten één ding, dat… als het een keer misgaat, het voor eens en voor altijd afgelopen zal zijn met Hubertus!
Hubertus begint al aardige ‘bronstmanen’ te krijgen – Foto: ©Florus van den Berg
In het verborgene
Wat we nu ook zagen, dat zijn ‘bronstmanen’ rondom de nek al aardig begonnen te groeien, heel herkenbaar natuurlijk met de ‘bronst’ in het vooruitzicht. Meestal speelt zich dit allemaal in het ‘verborgene’ af en nu kunnen we het allemaal mooi – op de voet – volgen. Ook zijn we benieuwd hoe hij zich de komende bronsttijd zal gedragen, maar nu zal hij zich in alle rust – voor zover mogelijk – kunnen voorbereiden. De beenwond zullen we toch zeker in de gaten blijven houden, want zolang deze open blijft kan er nog van alles mee gebeuren.
***
Beenwond
Zondagavond hebben we nog laat Hubertus gezien, vlakbij het pompgebouw, hij liep door het hoge gras in de richting van het achterliggende bos. Het leek of de beenwond toch weer wat meer bloedde, het zag er allemaal toch wat minder rooskleurig uit als dat wij de avond ervoor dachten.
In het hoge gras achter het pompgebouw – Foto: ©Florus van den Berg
Het ziet er allemaal wat bloederig uit – Foto: ©Florus van den Berg
Geef Hubertus de ruimte…
Mede daarom blijven we er maar weer op hameren, dat men niet te dicht bij Hubertus moet komen en hem ook niet moet opjagen of insluiten, geef hem asjeblieft de ruimte anders gaat het een keer goed mis! We kunnen het niet vaak genoeg zeggen!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 93
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
