Een uitgelezen mogelijkheid om te observeren en… fotograferen
Voor de natuurliefhebbers en natuurfotografen is de periode van ongeveer half juli tot half augustus een uitgelezen mogelijkheid om reeën tijdens de bronst te observeren en… te fotograferen.
De oudere bok (“plaatsbok”) houdt zijn territorium goed in de gaten – Foto: ©Ton Heekelaar
Reewild dagactief tijdens de bronstperiode
Omstreeks het verschijnen van dit item loopt de reeënbronst 2017 helaas weer ten einde. Dan is het gedaan dat de bok achter de geit aan loopt te rennen en samen achtjes draaien. De reeën zijn tijdens die periode de gehele dag zogenaamd “dag-actief”. Dat wil zeggen dat in de regel een oudere bok (“plaatsbok”) zijn territorium op diverse fronten goed in de gaten houdt. Dus met grote regelmaat zijn territorium afbakent met geursporen via krabplaatsen en aan veegboompjes.
De bok loopt – als met een touwtje verbonden – achter haar aan – Foto: ©Ton Heekelaar
De reegeit is paringsbereid
Wanneer de plaatsbok een bronstige geit opzoekt, en zij is paringsbereid, rent de bok bij wijze van spreken als aan een touwtje verbonden -één tot vier dagen in relatie met de eisprong- achter haar aan. Daarnaast indringers van zijn soortgenoten die ook een graantje mee willen pikken resoluut uit zijn territorium verjaagt. Dus een “plaatsbok” is bijzonder druk in het “handelen” om zijn genen en chromosomen te vererven.
Reeën zijn overleveringskunstenaars
Dat is niet zomaar een proces, doch vindt reeds meer dan een miljoen jaar plaats. Dit gerelateerd aan de hand van opgravingen. Dus aanzienlijk ouder als het ontstaan van de mens.
Daarnaast op heel oude grottekeningen is het ree (bok) reeds afgebeeld met een zesender geweitje zoals wij thans nog steeds kennen.
Het ree blijkt gewoon een kunstenaar om bij extreme klimatologische omstandigheden van ijstijden en tropische klimaat omstandigheden te overleven.
<< De reegeit is paringsbereid – Foto: ©Ton Heekelaar
Een oplettende reebok in de hoge heide – Foto: ©Ton Heekelaar
Briljant mechanismen reegeit
Om dit item niet te ingewikkeld te maken wil ik hierbij alleen maar wijzen op het briljante mechanismen tijdens de paring in relatie eisprong. Dan treedt kort nadien de zogenaamde “diapauze” bij de reegeit in. Dat is een uniek mechanisme als enigste onder de overige hert-achtigen. Dat wil zeggen dat na de paring de bevruchte eiceldeling stopt. Dus de kiem gaat als het ware in de ruststand. Haar één of twee op dat moment zogende kalfjes, evenals de bronstperiode, heeft de reegeit heel veel energie gekost.
Tot de winterperiode heeft het dier nu in alle rust de gelegenheid om de resterende -kwaliteit/eiwitrijke planten op te nemen. Indien daarbij een mast van eikels, beukennootjes, en/of tamme-kastanjes vallen, geeft dat een extra boost om vetreserves op te bouwen om de winterperiode probleemloos door te komen.
De reegeit met haar twee zogende kalfjes – Foto: ©Ton Heekelaar
De truc van het konijn uit de hoge hoed!
Na de jaarwisseling met het lengen van het daglicht krijgt de ingenestelde kiem in de baarmoederwand van de reegeit hormoonsignalen om geleidelijk te gaan uitgroeien tot embryo/foetus en tot slot om als kalf in mei/juni geworpen (geboren) te worden. En dat is juist de beste periode van het jaar dat het percentage van het eiwitgehalte in de vegetatie op zijn top is. Dus overheerlijk mals eiwitrijk vreten in overvloed. Dat betekent feitelijk dat de totale ontwikkeling van de foetus ongeveer vijf maanden bedraagt! Dan spreekt men -met de kennis van thans- met nog meer bewondering over de natuur en haar geniale mechanismen.
Verscholen tussen de bosbessenstruikjes ligt het reekalfje – Foto: ©Ton Heekelaar
