Herten op de Wildbaanweg
Wat bleek? Op het tweede veld aan de Wildbaanweg had een grote jongen zich laten zien, een flinke knaap die bij elkaar gerekend een oneven 20-ender bleek te zijn. Maar… ook een oude bekende, die de bijnaam ‘Knikkebol’ van ons had gekregen, omdat hij regelmatig met zijn kop van die knikkende bewegingen maakt. Toch dachten wij niet dat dit de reden is geweest, dat de zwijnen er vandoor gingen, want die zijn wel gewend aan de herten op de wildbaan.
Er hangt nog een stuk heide in het gewei van het hert – Foto: ©Louis Fraanje
Weinig actie
Er viel nog weinig te beleven op de bronstplek, enkele hindes met hun kalveren lieten zich in de omgeving van de 20-ender zien, maar de rest van het roedel was naar de wildweide getrokken. Om zich af te reageren draaide het hert met zijn gewei door de heide voor hem en gooide stukken heide om zich heen, dat was de enige actie die wij te zien kregen. Een kalf stond er wat verbaast bij te kijken en begreep niet waarom dat grote hert zich zo gedroeg, deze confontatie was voor het jonge dier natuurlijk ook de allereerste keer in zijn/haar leven.
Als laatste ging ook het hert er maar vandoor – Foto: ©Louis Fraanje
Hertenbronst
Misschien is het nog te warm en dat is ook niet erg bevorderlijk voor de hertenbronst, daar komt nog bij, dat het natuurlijk ook nog best wat aan de vroege kant is, want eigenlijk is volgens de boeken, half september de aanvang. Maar op de Hoge Veluwe zijn de herten er altijd vroeg bij, vorig jaar begon bronst van de edelherten al op 22 augustus, dus kan het nu iedere dag beginnen.
Als een volwaardig ‘plaatshert’ staat hij naast het kaalwild – Foto: ©Louis Fraanje
Geen burlgeluiden
Als we nog eens onze ogen over de wildweide laten gaan, zien we de 20-ender als een volwaardig ‘plaatshert’ op de wildweide staan. De hindes toonden weinig belangstelling voor hem en deden net of er in de verste verte geen ‘plaatshert’ te bekennen was. Ook hoorden we nog geen burlgeluiden, alles bleef stil in de dekking van het aangrenzende dennenbos. Dus klaarblijkelijk zullen we nog even geduld moeten hebben.
Achter ons probeerde de zon tussen de regewolken door te komen – Foto: ©Louis Fraanje
De regenboog
Toch was het een prachtige avond, want toen wij achterom keken, zagen we dat de zon haar stralen tussen de dikke regenwolken door wilde laten schijnen. Trouwens, het licht was constant aan het veranderen, maar dat gaf eigenlijk ook wel weer een heel aparte sfeer aan deze avond op de wildbaan. Toen uiteindelijk de regen naar beneden kwam, was dit van korte duur, ondertussen kreeg de zon nog even de kans om haar stralen dwars door de regenbui te laten schijnen en daardoor ontstond aan de overkant van de wildbaan een schitterende regenboog.
Aan de overkant van de wildbaan ontstond een schitterende regenboog – Foto: ©Louis Fraanje
Zuidwaarts
Natuurlijk genoten wij met volle teugen van dit schitterende natuurverschijnsel en telkens weer raken wij er allebei diep van onder de indruk. Dat prachtige kleurenspel aan de hemel is enig in haar soort en toont de grootheid van de Maker van al dat moois, daar kun je dan ook echt van genieten.
Maar… we gaan verder zuidwaarts in de richting van het ‘Middenzand’, want… we hadden een aantal geweidragers die kant op zien trekken. Dus… misschien konden wij ze daar nog voor de lens krijgen, wie weet?
Lees ook: Op de Wildbaan – Deel 3
