Er komt weer nieuw leven in het vermoeide bronsthert…
Heel langzaam komt er dan toch wat meer beweging in Hubertus, het gaat nog niet van harte zo te zien, maar… hij begint wat heen en weer te draaien met zijn kop. Blijkbaar is hij toch wat overmoedig geweest en heeft hij tijdens een gevecht op de Wildbaanweg, niet voor niets op zijn kop gekregen, getuige ook dat er een stukje van zijn gewei af is in de kroon. Tijdens zo’n bronstgevecht gaat het er zeker niet zachtzinnig aan toe, dat hebben we vorig jaar gezien!
Links op de foto is het bewuste gaffel-end en rechts nu afgebroken – Foto’s: ©Florus van den Berg & Louis Fraanje
Ieder moment
Aan de bewegingen van Hubertus te zien, weten we onderhand wel uit ervaring, dat hij aanstalten maakt om overeind te komen en hopelijk gaat dat dan zo dadelijk gebeuren. Intussen zijn we wel weer een uurtje of wat verder en Hubertus zit hier al de hele dag, dus hebben we wel zo het idee, dat het ieder moment kan gaan gebeuren.
Hubertus heeft jeuk op de rug, dus… even krabben met het gewei – Foto: ©Ton Heekelaar
Heel langzaam komt er weer wat leven in Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Likkebaardend
Toch is het iedere keer weer een verrassing als hij overeind komt, vooral die stoere trek in zijn gezicht, alleen is dat vandaag wat minder heftig. Want als Hubertus eenmaal goed en wel in de benen is gekomen, is dat speciale trekje van hem, anders dan anders, wat voor ons genoeg bewijs is, dat hij toch niet helemaal de ‘oude’ is, maar… Hubertus zou Hubertus niet zijn, om zomaar op te geven. Want… als we zo even ‘oog in oog’ met elkaar staan, kijkt hij ons vanuit de hoogte ‘likkebaardend aan, zo met een blik van; “Ik laat me niet zomaar op m’n kop geven, wat denken jullie wel?”
Dan komt hij plotseling overeind, zo trots als een pauw – Foto: ©Louis Fraanje
Likkebaardend… om er zo weer tegen aan te kunnen gaan – Foto: ©Louis Fraanje
De boswachter komt poolshoogte nemen bij het ‘Hubertus-team’ – Foto: ©Louis Fraanje
Strijd nog niet gestreden
Als de boswachter nog eens poolshoogte komt nemen en ter versterking voor Hubertus een paar appeltjes op de weide gooit, kijkt Hubertus zichtbaar ongeïnteresseerd naar hem, terwijl hij er anders direct op af zou lopen om deze lekkernij te verorberen. Nee… juist het omgekeerde is nu het geval, want Hubertus loopt van hem vandaan, kijkt nog heel even achterom en gaat er met forse stappen vandoor. Aangekomen bij de bosrand, wordt de eerste de beste boom eens even flink onder handen genomen. Voor Hubertus de enige mogelijkheid om zich te oefenen in het vechten en voor ons een teken, dat de strijd voor hemzelf blijkbaar nog niet is gestreden!
Zal hij weer teruggaan naar de ‘bronstarena’ op de Wildbaanweg? – Foto: ©Louis Fraanje
De eerste de beste boom die hij tegenkomt, moet het ontgelden – Foto: ©Louis Fraanje
Een kwajongen
We hopen nu maar, dat hij zijn lesje heeft geleerd en bij deze nieuwe poging, zijn verstand oftewel instinct gebruikt, als hij de ‘bronst-arena’ op de Wildbaanweg opnieuw zal betreden. We gunnen hem het voordeel van de twijfel, maar toch is en blijft hij kwetsbaar, we mogen zeker niet vergeten dat hij pas 6 jaar oud is en vergeleken bij andere ‘zware’ jongens op de Wildbaanweg dus nog maar een ‘kwajongen’. Het enige wat we kunnen doen, is hopen dat hij ondanks alles, straks heelhuids uit de strijd zal terugkeren! Op hoop van zegen, zullen we maar zeggen!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 98
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
