De Veluwe roept…
De bronsttijd is inmiddels al aardig op gang gekomen en dat heeft tot gevolg, dat de vele liefhebbers en fotografen naar de Veluwe trekken. Wij zeggen dan altijd, “de Veluwe roept”. Dat gevoel blijft ook hangen en vooral in deze tijd van het jaar, niet alleen in de natuur veranderen de dingen, maar ook bij de natuurliefhebbers en dan bij uitzondering de roodwildliefhebbers.
Als de edelherten hun rauwe bronstroep over bos en veld laten galmen, dan houdt niets ons meer tegen. Neemt u het ons maar niet kwalijk, want zoiets valt ook moeilijk uit te leggen, maar ik denk dat het bij vele gelijkgestemden zo werkt, anders kwamen ze ook niet met honderden tegelijk naar de Veluwe en het is ze van harte gegund!.
Met honderden tegelijk komen de natuurfotografen naar de Hoge Veluwe – Foto: ©Jan van Uffelen
Het verschil
De mensen van NP De Hoge Veluwe zijn daar goed op ingesprongen en bieden alle ruimte voor deze mensen, die graag een mooie plaat willen schieten van de herten in deze tijd van het jaar. Want hier is de kans natuurlijk het grootst om bijvoorbeeld burlende en/of vechtende herten op de gevoelige plaat vast te leggen, dat is in de vrije wildbaan vele malen moeilijker. Wat natuurlijk wel moeilijker wordt, om je te onderscheiden van die ander en net dat plaatje te schieten die het verschil maakt, dat is zeker – met alle respect – zeker niet eenvoudig.
Een mooie 20-ender tussen de dennen langs de Wildbaanweg – Foto: ©Louis Fraanje
Levend schilderij
Op een gegeven moment zag ik vanuit mijn linker-ooghoek iets bruins tussen de dennen staan, als een bronzen standbeeld stond daar een schitterende 20-ender, wellicht stond hij daar al een tijdje, maar was hij me nog niet opgevallen. Een geweldig moment, er straalde gewoon een bepaalde rust vanuit, tijdens al het bronstgeweld dat nu in alle hevigheid is losgebarsten. Zo stonden we zeker zo’n 5 á 10 minuten ‘oog in oog’ en het leek wel of hij zo een levend schilderij van Hans Bulder was binnengestapt!
De zware jongen rende het veld op en nam weer deel aan de strijd om de hindes – Foto: ©Louis Fraanje
Ten strijde
Zoals met zoveel dingen, voordat je het allemaal goed op je hebt laten inwerken, is het weer voorbij en werd het ‘schilderij’ in stukken gescheurd, de zware jongen rende het veld op en nam weer deel aan de strijd om de hindes. Het bronzen beeld, was tot leven gekomen en rende nu In volle vaart door de heide in de richting van een oude vliegden. Daar kreeg ik hem weer in de lens, toen hij zijn overbekende ‘bronstroep’ door bos en veld liet galmen.
Vanachter een oude vliegden liet hij zijn overbekende bronstroep galmen – Foto: ©Louis Fraanje
Het is en blijft een schitterend gezicht, als hij zo staat te burlen – Foto: ©Louis Fraanje
Koning van de Veluwe
Stap voor stap komt hij dichterbij en staat dan plotseling op steenworp afstand van mij stil en kijkt wat ‘hoogmoedig’ om zich heen, alsof hij zeggen wil: “Kom maar op, wie doet me wat!” Het is een indrukwekkend gezicht om daar de koning van de Veluwe in al zijn glorie van zo dichtbij te kunnen bewonderen, in één woord ‘schitterend’!
De koning van de Veluwe in al zijn glorie – Foto: ©Louis Fraanje
Het kleine kalf en het grote hert, een wereld van verschil – Foto: ©Louis Fraanje
Mooi natuurmoment
Van links komt er een hertenkalf aanlopen en blijft even later op gepaste afstand staan, het kijkt dan vol bewondering en ontzag naar het grote hert. Als ik die twee daar zo dicht bij elkaar zie staan, probeer ik mij een klein beetje voor te stellen, wat er omgaat in dat kleine kopje van het hertenkalf. Wat een wereld van verschil, maar… er is een spreekwoord dat zegt: “Zo de oude zongen, piepen de jongen”. Tussen al dat ruwe geweld van deze bronstige herten, is dit een heel mooi en stil ‘natuurmoment’, dat ik koester en met een ‘gouden’ randje in mijn natuurdagboek noteer!
Lees ook: Op de Wildbaan – Deel 15
