Oog in oog met een reebok op een ochtendwandeling
De ochtendstond heeft ‘goud’ in de mond, is een bekend gezegde en dat ondervond ik weer eens enkele dagen geleden, toen ik op een vroege ochtendwandeling ineens ‘oog in oog’ stond met een reebok. Heel alleen liep ik op het bospad en genoot van de stilte om mij heen, toen van links uit de dekking een bok tevoorschijn kwam. Een prachtige 6-ender, mooi geparelt en hoog opgezet, een lust voor het oog.
Op een vroege ochtendwandeling stond ik ineens ‘oog in oog’ stond met een reebok – Foto: ©Louis Fraanje
Verbaasde blik
Aan de reactie van de bok, kon je merken dat hij me natuurlijk nooit verwacht had dat ik zijn pad zou kruisen en dan ook nog zo dichtbij, want plotseling bleef hij ‘stokstijf’ staan en krabde eens met zijn ene voorpoot op de grond. Dit kon niet waar zijn… zoiets gaat zelfs een reebok te ver.
Met een verbaasde blik in zijn ogen stond hij me zo een tijdje aan te staren, de adrenaline steeg bij mij tot grote hoogte, dat kunt u zich misschien wel indenken. Zoiets is toch heel wonderlijk als het je zomaar opeens en geheel onverwacht overkomt, tenminste ik heb dat wel heel sterk.
De bok krabde eens met zijn ene voorpoot op de grond – Foto: ©Louis Fraanje
Dan staat hij als een standbeeld, een schitterend natuurmoment – Foto: ©Louis Fraanje
Geen sprookje
Op een gegeven ogenblik vond de bok het blijkbaar ‘welletjes’, keek nog eens even heel goed in mijn richting en stapte daarna resoluut de dekking in, om vervolgens spoorloos te verdwijnen. Ik kneep even in mijn arm, om mijzelf te overtuigen of het wel allemaal echt was en geen sprookje. Maar… de camerabeelden spraken voor zich en daar kon ik straks mee thuiskomen om Fransien te laten meegenieten en natuurlijk de bezoekers van de weblog.
Daarna stapte de bok resoluut de dekking in – Foto: ©Louis Fraanje
Nooit uitgekeken
Zo’n onverwachtse ontmoeting op een vroege morgen in het Veluwse bos, geeft toch een extra dimensie aan deze ochtendwandeling. Hoewel het mij wel vaker is overkomen, blijft het natuurlijk best bijzonder en raakt het me telkens weer. Het geeft maar weer eens duidelijk aan, dat je nooit uitgekeken raakt in de natuur en… de verwondering blijft!
