Honderd delen over een bijzonder hert op NP De Hoge Veluwe, een primeur!
Vandaag hebben we een primeur, want we hebben de honderd gehaald, het is niet te geloven, maar het is wel zo, wie had dit ooit kunnen denken. Jarenlang een hert als Hubertus volgen is niet zomaar iets, bijna vanaf het allereerste begin zijn we hem op de voet gevolgd.
Hubertus is inmiddels 6 jaar oud en zijn gewei telt totaal 22 enden, vergeleken bij andere herten van die leeftijd, is hij dus best bijzonder. Daarbij ook nog tot twee keer toe meedoen aan de bronst 2016 en 2017, terwijl hij zich niet heeft kunnen oefenen met soortgenoten, omdat hij altijd alleen is, in één woord ‘formidabel’!
Hert Hubertus na de bronst weer terug in zijn oude omgeving…
Meestal is het zo dat de herten die afgebronst zijn, zich een tijdje terug trekken, je ziet ze dan maar zelden, zo was het ook met Hubertus. Vorig jaar was het pas op 4 november dat we hem weer voor het eerst terug zagen na de bronst, nu dus enkele weken eerder en wel op maandag 16 oktober jl. Zo tegen de klok van 3 uur in de middag waren we aanwezig op de Eikelkamp en daar was inmiddels een flinke opstopping van bezoekers met hun witte fietsen.
Iedereen wilde wel even een foto maken, waarbij sommigen te ver gingen – Foto: ©Louis Fraanje
De hele dag heeft hij hier – bijna onafgebroken – gezeten – Foto: ©Louis Fraanje
Niet van het pad af
Wat een spektakel afgelopen maandag daar in de buurt van de Eikelkamp en dat was helemaal niet zo verwonderlijk, het is herfstvakantie, dus veel bezoekers in het Park De Hoge Veluwe. En… daar komt nog bij, dat Hubertus bijna de gehele dag op steenworp afstand van het fietspad, heerlijk zat te luieren in en aan de rand van het hoge gras. Een echte attractie voor de vele voorbijgangers die dag, iedereen bleef keurig op het fietspad, maar sommigen gingen wel erg ver daarbuiten om een foto te maken. Fransien was ondertussen druk bezig om de mensen te waarschuwen, toch vooral niet van de paden af te gaan, omdat het niet alleen verboden is, maar ook ‘onnodige’ verstoring met zich meebrengt.
Steeds meer bezoekers blijven staan – Foto: ©Louis Fraanje
Geduld op de proef
Ook het Hubertus-team – de familie Van den Berg en Jansen – was, op Ton Heekelaar en Henny van Soest na, geheel compleet aanwezig en iedereen hoopte dat Hubertus in de benen zou komen om een mooie plaat te kunnen schieten. Helaas… Hubertus zou ons geduld nog een aantal uren op de proef stellen. Ik zelf ben wat verderop gaan staan, zodat ik hem, mocht hij overeind komen, recht van voren in beeld zou hebben. Maar… het enige wat ik in al die uren in beeld had, was het gewei van Hubertus of een deel ervan en dat was alles. (Zie foto’s onder).
Het gewei van Hubertus…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Plotseling kwam Hubertus omhoog vanuit het hoge gras – Foto: ©Louis Fraanje
Mooi platen
Eindelijk… na ruim 3 uur staan posten, kwam Hubertus om 10 over 6 heel plotseling in de benen en kon ik hem mooi in het front op de gevoelige plaat vastleggen. Ook Florus stond direct naast mij en kon hem mooi ‘platen’ zoals onze vriend Ton Heekelaar het zo mooi kan uitdrukken. Jannie was met haar filmcamera naar links gaan staan en kon hem daar filmen terwijl hij in de benen kwam. Al met al werd nu dus het lange wachten dan ook zeker beloond!
Hubertus kijkt boven het gras uit…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Schitterend beeld van Hubertus tussen het hoge gras – Foto’s: ©Louis Fraanje
Het bijna complete Hubertus-team tussen de andere volhouders – Foto: ©Louis Fraanje
Hubertus wandelt een stukje verder en gaat dan weer door de knieën – Foto: ©Louis Fraanje
Mooie jongen
Dat Hubertus echt nog niet geheel de oude is, bleek ook deze dag wel weer, want de ganse dag op je gat zitten, is zelfs voor een hert geen dagelijkse kost. Toch zag hij er verder aardig gezond uit en konden wij geen gekke dingen ontdekken. We hopen nu maar, dat hij de komende periode weer helemaal op krachten zal komen en het publiek hem niet teveel op z’n huid gaat zitten. Dan kunnen wij met z’n allen, nog lang genieten van deze mooie jongen!
Dankwoord
Tenslotte wil ik iedereen, die op wat voor manier dan ook heeft bijgedragen aan de totstandkoming van al deze verhalen, hartelijk bedanken. Daarbij een bijzonder woord van dank aan al onze natuurvrienden, inclusief Florus en Jannie van den Berg, en zeker niet in de laatste plaats mijn eigen Fransien! .
Boswachters en jachtopzichters
Daarnaast mag ik natuurlijk ook de mensen van NP De Hoge Veluwe niet vergeten en daarbij een bijzonder woord van dank aan de boswachters en jachtopzichters, die vaak een extra ‘oogje’ in het zeil hielden, waarvoor onze welgemeende dank.
En dan tenslotte… al die andere gelijkgestemden, die regelmatig op de Hoge Veluwe vertoeven en derhalve Hubertus een warm hart toedragen, ook aan hen een woord van dank! Dat wij allen nog lang van dit prachtige hert mogen genieten en er nog veel verhalen mogen volgen, dat is onze oprechte wens!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 101
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
