Toen de herten riepen…
De kop boven dit artikel zal – net als ikzelf – veel ouderen onder ons, die op de een of andere manier iets met de natuur en/of jacht te maken hebben gehad, wel aanspreken.
Deze 246 pagina’s tellende roman, verschenen in 1942, mag dan misschien wat ouderwets lijken, maar is voor de liefhebber, zeker de moeite van het lezen meer dan waard! Antiquarisch nog wel verkrijgbaar op: Boekwinkeltjes.nl
Fantastische legende
De geschiedenis speelt zich af om een prachtig oud hert, de befaamde twintigender uit het woud van Saint-Jean bij Samrée in de Ardennen. De gemoederen worden opgezweept om het bezit van dit dier. Iedere jager hunkert er naar om het dier te schieten. Maar het beest is slim en achterdochtig, het leeft als een fantastische legende in de wouden. “Toen de herten riepen” is een boek vol ruige schoonheid, hieronder een kort fragment:
“Het burlen der herten doet haar hart jagen met zware bonzen, zij hunkert naar den twintigender en het liefst zat zij nu bij het houtvuur, alleen met haar vele gedachten. Zij aanschouwt het dier zoals zij het zich denkt, oud, maar machtig, donker met de zware manen om den hoog geheven hals. En boven alles: het gewei met de dikke stangen, de vele enden en de bekerkronen.
Zijn oogen staren haar aan. Wat leest zij in dien blik? Het mysterie van een andere wereld, hooghartig en koel, wantrouwig en geslepen. In zijn keel orgelt het zacht als een bedreiging”, uit het boek: ‘Toen de herten riepen’ (1942) een roman van Marie van Dessel-Poot – (1895-1958).
Een hert roept in de avond tijdens de bronsttijd op de Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
Afgebronst
Bovenstaande foto maakte ik op dinsdag 26 september 2017 op het Reemsterveld in NP DE Hoge Veluwe. Inmiddels is de bronstroep van de edelherten op de Veluwe verstomd en hebben zij de eenzaamheid van het Veluwse woud weer opgezocht. We zullen ze nu ook wat minder vaak te zien krijgen, want doordat zij helemaal ‘afgebronst ‘ zijn, zoals de jachtopzichter dat noemt, moeten ze alle zeilen bijzetten om weer bij te komen en aan te sterken. Zo’n hert kan tijdens de ‘bronsttijd’ wel een derde van zijn lichaamsgewicht kwijt raken en daardoor sterk vermageren.
Natuurfotograaf Louis Fraanje betrapt tijdens de hertenbronst 2017 – Compilatiefoto: ©Jan van Uffelen
Grap
Barnevelder Jan van Uffelen maakte tijdens de hertenbronst ongemerkt een foto van mij en ging er thuis achter de PC mee aan het werk. Onlangs stuurde hij het resultaat van deze compilatiefoto naar ons.(Zie foto boven). Ooit maakte hij een keer een foto van mij, terwijl ik in de regen wat foto’s maakte van het grofwild en zette daar later – vlak voor mijn neus – een hert in, net als op bovenstaande foto. In het bijgaande mailtje schreef hij: “Nou snap ik eindelijk hoe gemakkelijk jij de herten kunt fotograferen, ze lopen bijna je lens in!” (Zie foto onder).
Louis betrapt tijdens de hertenbronst 2013 – Compilatiefoto: ©Jan van Uffelen
_______________________________________________________________________________________________
Edelhert op de heuvel van het Reemsterveld tijdens de bronsttijd 2017 – Foto: ©Martijn Groenheiden
Mooiste foto
Je kunt er lang en breed over discusseren, maar als ik de foto van het edelhert op de heuvel van het Reemsterveld in NP DE Hoge Veluwe nog eens goed bekijk, dan kies ik deze als mooiste foto van het afgelopen bronstseizoen! De foto is gemaakt op zaterdag 30 september 2017 door natuurfotograaf Martijn Groenheiden uit Arnhem.
Vooral de donkere regenlucht erachter, waar tussendoor de avondzon nog heel even probeert door te breken, deze geel-achtige lucht maken de opname zo uniek.
Het oog van deze gepassioneerde natuurfotograaf zag op het ‘ultieme’ natuurmoment dit schitterende beeld voor zich en drukte op het juiste moment af!
Meer info: Martijn Groenheiden
_______________________________________________________________________________________________
Rustende herten
Jaren geleden kwamen we op een middag bij het bekende ‘Bosje van Staf’ op de Hoge Veluwe en zagen daar een mevrouw – met haar camera in de aanslag – op het bordje ‘Rustgebied voor het Grofwild’ zitten. Gebruikmakend van deze – niet al te comfortabele – zitplaats, speurde zij de omgeving af, op zoek naar de edelherten, maar – helaas – die waren op dat moment in geen velden of wegen te bekennen.
Alles bij elkaar best een komische situatie, deze ‘aanzittende’ dame op zoek naar het grorwild, vandaar dat ik opperde: “Mevrouw, de herten rusten op dit moment uit in hun rustgebied!’ Maar… de aanhouder wint en na lang wachten, kwamen ze dan toch – geheel uitgerust – tevoorschijn.
Helaas mevrouw, de herten rusten nu uit in het rustgebied! – Foto: ©Louis Fraanje
_____________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje dat is gemaakt door Andy Blom van een burlend hert op de Veluwe:
