De kleine toehoorders…
Op vrijdag 6 oktober 2017 was er een boswandeling met opa en oma, tantes en ooms en veel kleine toehoorders. Een mooie tocht langs oude eiken en beuken in het Speulderbos bij Garderen. We hoorde veel over de bomen, beestjes en paddenstoelen. Over kabouters, ridders, rovers en monniken. We zagen de zon en voelden de regen. We liepen met het tempo van onze kleine toehoorders. De kleinste beentjes bepaalden het tempo en wat genoten de kleine oortjes van de meeslepende verhalen van Veluwenaar Louis Fraanje.
Grafheuvels
Bij een van de vele grafheuvels, die verspreid door het oude bos liggen, vertelde de verhalenverteller dat hier ooit onze voorouders begraven werden. Hoelang dat geleden was? Wel vierduizend jaar, tjonge.. jonge… dat is lang geleden en… daar kwamen de vragen. Hoe dit en hoe dat en liggen er nog botten in die heuvels, de kinderen lieten hun fantasie de vrije loop en Louis reageerde heel spontaan en met veel humor.
Enthousiasme
Je kon wel merken dat de verhalenverteler in zijn element was, om beurten kregen zijn kleine toehoorders alle ruimte om hun verhaal te doen. Met veel interesse luisterden zij dan en op een gegeven ogenblik kreeg de kleine ridder Floris zelfs de hoed van Louis Fraanje op zijn hoofd gedrukt, omdat hij nog meer fantasie ten toon spreidde, dan hijzelf. De kleine toehoorders waren zo enthousiast dat ze niet weken van z’n zijde, haast zou hij struikelen over de kleine voetjes van de toehoorders.
Nog een verhaal
Het verhaal van het verdwenen klooster in het Solse Gat maakte op de kleine toehoorders het meeste indruk. Zelfs zoveel dat een kleine ridder, toen het afgelopen was, direct vroeg of Louis Fraanje het verhaal nogmaals wilde vertellen. En op de parkeerplaats bij Het Boshuis bleven de kleine toehoorders hongerig naar de verhalenverteller kijken of er toch nog niet een verhaal in zat. Maar toen was het toch echt voorbij.
Indruk gemaakt
We genoten van elkaar, het prachtige Speulderbos en de oude Veluwse verhalen, die Louis op een meesterlijke wijze wist over te brengen op de jeugd. ’s Avonds vroeg een van de kleine toehoorders… staat de boswachter nu nog steeds te wachten? Ook de dagen na de wandeling bleef het Solse Gat indruk maken. Moesten de Bijbels niet opgegraven worden of hoe zat het nu met de ridders die in bomen waren veranderd?
Tekst en foto’s: ©Annette A. Hoogwerf