Bericht van boswachter Lennard Jasper
Droevig einde van een edelhert na de bronst.
Fotograaf Bram van de Biezen en verschillende wandelaars vermoedelijk al eerder, troffen het hert op 10 november jl. in de Waschkolk bij Nunspeet aan. Roerloos, met het stevige gewei nog puntig boven het water uitstekend. De politie werd gebeld en die schakelde op haar beurt BOA Rein van Vemde van stichting Groennetwerk in. Ook dit is Veluwse natuur.
Het dode edelhert in de Waschkolk bij Nunspeet – Foto: ©Bram van de Biezen
Natuurlijke dood
“Dagelijks werk voor ons, hoewel je zo’n groot hert echt niet iedere week tegenkomt. Het is wel zonde, natuurlijk” Van Vemde verrichte sectie op het stoffelijk overschot. “Geen schotwonden, geen sporen van stroperij. Vermoedelijk een natuurlijke dood. Maar misschien dat een wond, opgelopen bij een mannelijke knokpartij tijdens de bronsttijd, het grote hert fataal is geworden. Zo’n steekje kan een wond opleveren, dat wordt dan een ontsteking, waarna herten van nature een koele plek opzoeken. In dit geval het water.”
Rein van Vemde haalt het dode hert uit het water – Foto: ©Bram van de Biezen
Bacteriën
Rein van Vemde nam zijn aanhanger mee om het dier te vervoeren. Goed aandrukken, want het paste allemaal maar net. Het hert wordt nu als biomassa teruggegeven aan de natuur, zoals dat heet. “Van het wild dat we aantreffen wordt zo’n 20 procent aangeboden voor consumptie. Al het overige wordt teruggelegd. Ergens diep in de bossen uiteraard, zodat we niet een dag later opnieuw een belletje krijgen.” Het hert voelde al wat stijfjes aan en van enig leven of lichaamswarmte was nauwelijks iets meer te bespeuren. “Niet meer geschikt voor consumptie. Daar kunnen wel een miljoen bacteriën inzitten.”
Bron: Nunspeet Nu/De Stentor
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje:
