De afspraak stond al een hele tijd in mijn agenda, maar…
Om de een of andere reden kwam het er gewoonweg niet van, dan weer was er dit en dan weer dat, maar op vrijdag 3 november was het dan toch eindelijk zover. Op naar IJmuiden naar onze grote Veluwefanaat en vriend Martin Spoelstra(76) waar ik al vele jaren bevriend mee ben. We hadden het er vaak over gehad, om weer eens samen een tocht langs de kust te maken en ook in de duinen bij de damherten gaan kijken, zeker nu de bronst nog bezig was.
Ineens weerklonk er veel lawaai boven mij, een Boeing 747 kwam laag over – Foto: ©Louis Fraanje
Enorm lawaai
Och, vanaf de Veluwe rijdt je ook in een goed uur er naartoe, maar hoewel ik vroeger veel heb gereden, vindt ik het nu eigenlijk minder prettig op de snelweg en dat heeft alles te maken met het agressieve rijgedrag van veel automoblisten. Ook nu was dat weer het geval en was ik blij toen ik eindelijk Amsterdam voorbij was en het laatste stuk naar IJmuiden voor me had.
Opeens hoorde ik een enorm lawaai van zware motoren boven mij, dat kon niet anders dan een vliegtuig zijn en toen ik omhoog keek zag ik een Boeing 747 laag over mij heen komen. Ik moet er niet aan denken, dat zoiets ook bij ons straks op de Veluwe het geval zal zijn, niks voor mij… ook niet om er in te zitten, nee… ik blijf liever met beide benen op de grond.
Grote grijze rookpluimen stijgen op bij de Hoogovens – Foto: ©Louis Fraanje
Grijze rookpluimen
Dan… uiteindelijk draai ik voor de Velsertunnel naar links in de richting van IJmuiden. Toch is mij deze route niet geheel onbekend, want ik heb vroeger nog met de vrachtwagen papierhout vanaf de Veluwe naar Van Gelder Papier in Velsen gereden, maar dat is al vele jaren geleden. Waar blijft de tijd?
Ik blijf nu dus aan deze kant van het Noordzeekanaal en op een gegeven moment zie ik de grote grijze rookpluimen van de Hoogovens en rechts daarvan was de papierfabriek, maar die is inmiddels verdwenen. Geen erg gezonde werk-omgeving zult u misschien denken, maar soms heb je geen keus en lieve zoete broodjes worden er niet altijd gebakken. Affijn… nog enkele minuten rijden en ik ben op mijn bestemming.
Met het internet is er een wereld voor Spoelstra open gegaan – Foto: ©Louis Fraanje
Verknocht aan de Veluwe
Eenmaal bij mijn vriend aan de koffie gezeten, komen de verhalen ‘los’ en verneem ik, dat Spoelstra ontzettend veel plezier beleefd aan zijn nieuwe tablet, waarop hij iedere dag de weblog van De Veluwenaar bezoekt. “Ja… dat is het eerste waar ik ‘s morgens mee begin als ik uit bed kom. Eerst even kijken wat er op de Veluwe gaande is en daarna de andere dingen, want je weet het, ik ben verknocht aan de Veluwe!” zegt hij met een lachend gezicht. Met het internet is er zeker voor Martin Spoelstra, een wereld opengegaan, vooral nu hij niet meer zo goed ter been is en daardoor veel aan huis gekluisterd zit. “Ik kan het iedereen aanraden, ik geniet er elke dag weer van, echt geweldig!”
Leesvoer genoeg en hier is het bewuste boek van Jac. Gazenbeek – Foto: ©Louis Fraanje
Bij Jac. Gazenbeek
Spoelstra gaat verder: “Eigenlijk is het allemaal begonnen met het boek “Langs heidezoom en Hessenspoor” wat ik in de 60er jaren een keer op mijn verjaardag heb gekregen, toen kwam die oude liefde uit mijn jeugd voor het gebied weer bovendrijven. Ja… eigenlijk misschien nog wel eerder, ik had toen het jongensboek ‘ Een kamp onder dennen’ van de schrijver W. van Vueren gelezen. Over die jongenstijd heeft hij ooit eens het e.e.a. verteld in een artikel op het weblog: Van het water naar het zand
“Ook ben ik toen een keer bij Jac. Gazenbeek aan de Boslaan in Lunteren op visite geweest en hebben we heel gezellig een aantal uren zitten kletsen. Het klinkt misschien vreemd, maar al ben ik hier geboren en getogen, mijn hart ligt toch op de Veluwe tussen de edelherten en wilde zwijnen, het is gewoon niet anders!”
Zandvoort aan zee, met links de hoge toren op de boulevard – Foto: ©Louis Fraanje
Havens, schepen, zee en duin
Na deze ‘lofzang’ op de Veluwe, pakken we onze spullen in de auto en gaan we een ritje langs de haven maken, waar ik altijd weer onder de indruk raak van de enorme op- en overslagbedrijven en vishandel. Zijn zoon Mark is hier ook werkzaam in de vis en verdiend er een mooi belegde boterham mee. Grote vrachtwagens rijden af en aan door de soms nauwe straten van IJmuiden. Schepen van groot tot klein en ook de grote veerboot naar Newcastle in Engeland ligt afgemeerd en zal vanavond omstreeks 6 uur afvaren. Maar… nu eerst via Bloemendaal naar de duinen van Zandvoort, want daar zien we misschien – met een beetje geluk – nog iets van de damherten, die momenteel nog hun bronsttijd hebben.
Lees ook: We gaan naar Zandvoort – Deel 2 – Slot
