De bronst van de damherten in beeld gebracht…
Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, waren we nog niet uit de auto, of we hoorden in de verte al het schorre burlen van de hitsige dambokken, het heeft wat minder volume dan onze edelherten, maar is toch ook best spectaculair.
Op een gegeven moment zagen we een prachtige ‘schaufler’ zoals dat met een mooi woord heet, een bok met grote schoffels aan het gewei. In de gauwigheid telde ik zo’n 14 enden bij elkaar, dus al een flinke jongen kun je wel stellen. Regelmatig zat hij achter de hindes aan te jagen en liet hij zijn burlgeluid door de duinen horen.
Mooie hertensoort
Gevechten hebben we deze middag niet gezien, maar wel liep de dambok onophoudelijk te burlen en achter de hindes aan te jagen, wat op zich ook best een spectaculair gezicht is. De damherten zijn wat minder groot dan onze edele jongens op de Veluwe, maar toch heeft het dier iets in zich wat mij boeit. Het is echt een mooie hertensoort en dan vooral de donkere exemplaren, al hebben wij die niet voor de lens kunnen krijgen.
Draagkracht en beheer
Natuurlijk hebben we ook gesproken over de ontwikkelingen met betrekking tot het beheer van de damhertenpopulatie hier in de Amsterdamse Waterleidingduinen(AWD). Dat de stand voor wat betreft de draagkracht van het gebied m.b.t de damherten in de AWD, eigenlijk te ver is doorgeschoten, mag voor iedereen duidelijk zijn. Om te voorkomen dat de dieren de bewoonde wereld in trekken, is er om het hele gebied een hekwerk geplaatst. Maar… als er vervolgens binnen het hek geen populatiebeheer plaatsvindt, kan zoiets nooit tot een oplossing leiden. Hoe dan ook, het gesteggel over de ‘moeizame’ relatie tussen de AWD en het damhert, zal de gemoederen nog wel een tijdje bezig houden!
Prachtig uitzicht
Als afsluiter gaan we samen lekker een visje eten in het restaurant “De kop van de haven”, ondertussen heeft ook zoon Mark zich bij ons gevoegd en met z’n drietjes zoeken we een mooi plekje bij het raam. Zo hebben we een prachtig uitzicht op het water en we zitten nog maar nauwelijks, of daar weerklinkt de scheepshoorn van de veerboot naar Engeland, die zijn reis naar de overkant is begonnen. Langzaam vaart deze de haven van IJmuiden uit en we kijken hem lang na, tot dat hij aan de horizon is verdwenen.
Veluwe binnen handbereik
Zo hebben we er samen weer een leuke dag van gemaakt en gezellig bij kunnen praten en als ik hem bij het afscheid, de mooie natuuragenda 2018 van Hans Bulder overhandig, is hij de koning te rijk. “Zo blijft de Veluwe dan toch een beetje binnen handbereik en reken er alvast maar op, dat hij niet ongebruikt zal blijven!” is zijn reactie. Voeg daarbij het dagelijks bezoek aan onze weblog, dan kun je daar alleen maar blij van worden!