Zoals het 
klokje thuis tikt, tikt het nergens, maar…
In grote lijnen, eindigde mijn verslag van 9 augustus over onze tocht naar Texel, zoals hierboven beschreven, met als ondertitel: “Zodra de ruisende lokroep van de zee zich weer laat horen, begint het bij ons weer te kriebelen!” Dan is er absoluut geen houden meer aan, dan is het ‘spullen inladen en gaan’!
Als we dan op maandag 6 november over de Houtribdijk van Lelystad naar Enkhuizen rijden, is het een waar feest. Dwars over het water van de voormalige Zuiderzee, waar we – rechts van ons – in de verte het het lieflijke oude vissersdorp Urk zien liggen. Vreselijk jammer, van al die lelijke windmolens voor de kust, onbegrijpelijk dat zoiets ooit heeft plaats doen vinden, ondanks alle mooie woorden over het bewaren van cultuurhistorisch erfgoed, waar iedereen zijn mond vol van heeft. Nou, dan is dit wel een hele grote misser, van de bovenste plank.
Op avontuur
Recht voor ons aan de horizon zien we dan eindelijk de contouren van Enkhuizen opdoemen en heel even waan ik mij schipper en stuur mijn oude ‘botter’ noordwaarts in de richting van de Noordzee, om op avontuur te gaan, de grote wereldzeeën bevaren, naar verre kusten trekken en vreemde landen ontdekken. Dan plotseling, stoot Fransien mij aan en moppert: “Hé… Fraanje, houdt je wel de aandacht bij de weg!” Ze heeft natuurlijk gelijk, langs de weg moet je niet dromen en alle aandacht gaat weer naar het asfalt van de weg. De reis verloopt voorspoedig en met een goed uur rijden, zijn we in Den Helder en kunnen we met 20 minuten de nieuwe veerboot “Texelstroom” oprijden.
De prachtige nieuwe veerboot “Texelstroom” vaart ons naar Texel – Foto: ©Louis Fraanje
Op de veerboot met een bak erwtensoep en een gehaktbal – Foto: ©Fransien Fraanje
Erwtensoep en koffie
Als de auto op het binnendek is geparkeerd, is onze eerste gang, de trap op naar boven, om in het scheepsrestaurant een lekkere en stevige bak erwtensoep, met daarnaast een heerlijke bal gehakt te gaan eten. Fransien verwent zichzelf dan altijd met een overheerlijke tompouce en een ‘bakkie koffie’, als al dat lekkers naarbinnen gewerkt is sjouwen we naar de voorsteven, om alvast even een mooie blik van eiland Texel op te vangen.
Aan de horizon zien we het eiland Texel liggen – Foto: ©Fransien Fraanje
Golvend landschap
Het gaat allemaal vrij snel en binnen het half uur rijden we de veerboot af en koersen wij eerst in de richting van Den Hoorn, om via de Hoornderslag naar de Noordzee te rijden. Deze laatste is een schitterende route, die dwars door een golvend landschap gaat en ons een beetje aan het ruige landschap van Schotland doen denken.
De Hoornderslag is doet ons een beetje aan Schotland denken – Foto: ©Louis Fraanje
Schotse Hooglanders in het Texelse landschap – Foto: ©Louis Fraanje
Schotse Hooglanders
Als wij over de Hoornderslag door het natuurgebied de ‘Bollekamer’ rijden en de Schotse Hooglanders in het hoge gras zien staan, is het ‘plaatje’ compleet. Ik duik in het gras langs de weg om een zo mooi mogelijke plaat te maken, ongemerkt maakt Fransien een foto van mijn rare captiolen in het gras. Dat is nou het aardige als je samen ‘on the road’ bent, dan is het net als bij de filmmakers, die je meenemen bij een kijkje achter de schermen, altijd interessant. Daarnaast leveren zulk soort plaatjes ook nog weleens hele komische momenten op.
De Schotse Hooglander kijkt nieuwsgierig naar die rare fotograaf op de grond – Foto: ©Fransien Fraanje
Hoornderslag
Even voorbij het plaatsje Den Hoorn, liggen heel veel duinen, hier doorheen loopt een mooie kronkelende weg Hoornderslag. Deze weg loopt dwars door de waterpartij ‘Groote Vlak’ heen, brede valleien met een kenmerkende duinheidebegroeiing. Sinds 1995 grazen Schotse Hooglanders in de duinen van de Geul en de Bollekamer. Later zijn Exmoorpony’s toegevoegd. Het begraasde gebied ligt rond het Pompevlak en het zuidelijke deel van het Groote Vlak.
Fransien op weg naar de Noordzee bij Paal 9 – Foto: ©Louis Fraanje
Eindeloze horizon
Hoe mooi het er allemaal ook uitziet, we moeten tenslotte verder, want de zee lokt en het ruisen van de branding is hier duidelijk te horen en klinkt ons als muziek in de oren. De zilte zeewind blaast over de duinweg heen, ons regelrecht in het gezicht, maar… het deert ons niet en we genieten met volle teugen. De wind neemt alle ‘muizenissen’ mee op zijn reis naar de eindeloos lijkende horizon.. Even een midweekje op het eiland toeven om de boel los te gooien en de accu weer even op te laden!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 22
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk hier het mooie promotiefilmpje:
