Groen en rood tussen de bessen…
Inmiddels is het woensdag 8 november en het weer is prima, kan niet beter, misschien een beetje waterig zonnetje af en toe, maar verder valt er weinig te mopperen.
Niet zo heel ver van ons huisje staat een grote struik hondsroos vol met rozenbottels en daar hebben een aantal vogels het duidelijk op voorzien. In eerste instantie dacht ik aan pestvogels, maar al gauw bleek dat ik het faliekant mis had. Stom natuurlijk want pestvogels zijn veel groter dan de groenlingen, die hier hun buikje aan het vullen waren.
De groenling verdween met snavel en al in de rozenbottel – Foto: ©Louis Fraanje
Bessen en zaden
Groenlingen eten veel soorten bessen en zaden en bessen, net zoals ook nu het geval is, zijn ze in de nazomer vaak terug te vinden op hondsroos, waar groenlingen de rozenbottels eten. Af en toe verdween de vogel met snavel en al in de rozenbottel om toch maar zoveel mogelijk zaadjes in een keer eruit te pikken.
Tjonge… jonge… even een kleine rustpauze inlassen hoor – Foto: ©Louis Fraanje
Ontvluchte kanaries?
Oude tijden herleven, och… zult u misschien zeggen, die uitspraak hebben we vaker gehoord van Fraanje, maar dan wil ik daar dan ook gelijk op ingaan. Als kleine jongen dacht ik vroeger dat deze groenlingen ontvluchte kanaries waren, mede omdat hun zang daar best veel op lijkt. De boswachter vertelde toendertijd heel iets anders, die heeft mij trouwens met meer dingen op weg geholpen en van hem kreeg ik dus te horen dat het groenlingen waren. Even later zit de groenling boven in de struik en kijkt hij me doordringend aan, een schitterende pose.
Oog in oog met de groenling, daar boven in de struik – Foto: ©Louis Fraanje
Vrijbuiter
Even later zien we een roodborstje, die in een hulststruik van de ene tak op de andere wipt, het is een grappig gezicht dat kleine vogeltje tussen de rode bessen. Het is alleen een beetje jammer, dat de zon nu in alle hevigheid gaat schijnen en er ineens veel te veel licht is. Toch maar proberen, al was het alleen maar voor de beeldvorming, want ook hij is een vrijbuiter onder de zangvogels.
Jammer van het felle zonlicht, helaas het zij zo – Foto: ©Louis Fraanje
Nieuwsgierig vogeltje
Ineens is hij uit beeld verdwenen en als we om ons heen kijken, waar hij gebleven is, zien we hem dan toch even later in het gras rondspeuren naar kleine beestjes. Geen moment zit hij stil, dat kleine zenuwlijertje, maar… het roodborstje is met zijn opvallende rood-bruine kleur en zijn zwarte grote ogen een mooi en nieuwsgierig vogeltje. Hij is niet bang voor mensen en is daardoor ook de meest geliefde tuinvogel. Terwijl je in de tuin aan het werk bent, houden ze je nauwlettend in het oog.
Het roodborstje zit in het gras rond te speuren naar insecten – Foto: ©Louis Fraanje
Inheemse exemplaren
In de winter is het in de meeste tuinen een welkome, bekende verschijning.De vogels die zich in de winter laten zien zijn meestal afkomstig uit Denemarken of de Scandinavische landen. In het najaar trekken deze dan naar onze regio en daar de bosdomeinen dan al ingenomen zijn door onze inheemse achtergebleven exemplaren zakken ze dan af naar onze tuinen.
Less ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 24
