De vorige eekhoorn woonde ruim vijf jaar in een paar hoge sparren bij huis
Het was al ruim een jaar heel stil in onze tuin aan de Vliegersvelderlaan in Barneveld. Geen spektakel van een eekhoorn, want de eekhoorn van toen leeft niet meer. We gingen steeds meer geloven dat de eekhoorn die ruim vijf jaar in onze tuin woonde en zeven jongen heeft grootgebracht, een zeldzaamheid moet zijn geweest, iets wat misschien wel nooit meer zal gebeuren. Af en toe kwam er wel eens een eekhoorn kijken, maar die was even later weer verdwenen.
Het wordt steeds drukker op de straat voor het huis. Als je even naar buiten kijkt suizen er soms wel dertig auto’s voorbij en niet te vergeten: de grote vrachtwagens die door de Vliegersvelderlaan denderen. Wat moeten die hier in een ‘rustige’ woonwijk, waar helaas nog steeds 50 km wordt gereden: 30 km in een woonwijk is meer dan zat. Het zal wel komen vanwege de bouw van de tunnel in de Baron van Nagellstraat. Kennelijk heeft geen enkele eekhoorn meer belangstelling voor de rumoerige omgeving, maar zie daar…
Kijk, dit is onze nieuwe eekhoorn op dinsdag 5 dec. 2017. We kunnen niet zien of het een mannetje of een vrouwtje is, maar alles wijst erop dat het diertje wil blijven. De vorige eekhoorn heeft ruim vijf jaar in onze tuin gewoond. In het nest in een hoge Omorika-spar zijn in totaal zeven jongen geboren: een keer vier en later twee in 2014 en een jaar later één jong – Foto: Gerrit de Graaff
Nieuwe eekhoorn
Sinds een paar weken is er weer een nieuwe eekhoorn in onze tuin. Het diertje heeft inmiddels geleerd om het korfje met een paar walnoten zelf te kunnen openen. Het diertje heeft er de smaak van te pakken. Kennelijk is de eekhoorn nu zover dat hij blijft… Ik zeg wel ‘hij’, maar ik hoop dat het een vrouwtje is, net als de vorige die vijfeneenhalf jaar in onze tuin heeft gewoond en zich veilig voelde in de vijftig jaar oude bomen bij ons en bij de buren in de tuin, zonder honden en katten. Het was een vrouwtje, want in de twee vruchtbare jaren knaagde ze geregeld aan de hertengeweien die aan de muur hangen. Alleen vrouwtjes doen dat bij gebrek aan kalk en mineralen. Af en toe kwam er een mannetje langs. Ze renden dan achter elkaar aan door de bomen…
De nieuwe eekhoorn weet inmiddels hoe het voerkorfklepje open moet om een walnoot uit te kunnen pakken – Foto: Gerrit de Graaff
Een terugblik
We genoten bijna dagelijks van onze eekhoorn, maar realiseerden ons wel dat het zomaar afgelopen kon zijn. Het diertje stak namelijk geregeld de weg over, zonder op te letten, soms tussen twee voorbij rijdende auto’s door. Een tijdje geleden meldde een buurman dat er een dode eekhoorn op de weg lag en later nog één. Gelukkig niet onze eekhoorn want het waren allebei mannetjes. Eind januari 2013 was de eekhoorn dagen lang bezig met een nest boven in de spar. Uit de bosrank achter in de tuin werd zaadpluis verzameld en in de spar gebracht. Soms was de bol pluis in de bek veel groter dan de kop van de eekhoorn. Ook reepjes schors werden erheen gebracht.
Wat er precies boven in de dichte spar is gebouwd hebben we nooit gezien. In het speciale voerkorfje kreeg de eekhoorn dagelijks twee walnoten en een paar hazelnoten, niet te veel, want dan worden de noten verstopt. Er staan trouwens wel tien notenboompjes in de tuin. Op dinsdag 25 maart 2014 waren ineens vier jonge eekhoorns in de oude appelboom naast de spar. We kunnen onze ogen niet geloven. Ze jagen achter elkaar aan langs de dikke stam naar beneden en omhoog. Ze struikelen en grijpen zich vast, hangen aan een dode tak die afbreekt, ze vallen naar beneden, onderweg grijpen ze weer een andere tak en dat gaat zo maar door.
De vorige eekhoorn konden we herkennen aan het hapje uit het oor. Ze heeft jongen. Let op de tepeltjes op de witte borst. Ze heeft er zes – Foto: Gerrit de Graaff
Goed leren kennen
Door de jaren heen hebben we de eekhoorn pas goed leren kennen: ze houden geen winterslaap, maar blijven soms wel een dag of drie in het slaapnest. De eekhoorn was helemaal aan ons gewend. Sinds het diertje in de tuin kwam, floot ik altijd. In het begin rende ze meteen weg, maar later kwam ze naar me toe als ik een hazelnoot of een walnoot liet zien. Nee, ze at niet uit mijn hand, dat zou te mooi zijn. Op het moment dat ze weg wilde gaan, gooide ik de noot voor haar neer en die werd gretig gepakt. Als eekhoorns eenmaal een fijne tuin met oude bomen hebben gevonden gaan ze niet meer naar het bos.
Op dinsdag 25 maart 2014 waren vier jonge eekhoorns in de oude appelboom naast de spar: twee grijze en twee bruine jongen – Foto: Gerrit de Graaff
Nieuwe eekhoorn
Een dag of tien geleden is een nieuwe eekhoorn op het toneel verschenen. Afgelopen dinsdag heeft de eekhoorn voor de zoveelste keer een paar noten uit het voerkorfje gepakt en lekker op zitten eten. Deze eekhoorn gaat niet meer weg. Het feest gaat opnieuw beginnen…
Ook gepubliceerd in: Barneveldse Krant – 9-12-2017 – Aflevering 591
