Beste redactie en Louis Fraanje
Ik ben zeer verrast door de mooie artikelen op jullie weblog ‘De Veluwenaar’ en in het bijzonder over “De koning van het Veluwse woud“. Dit is een herinnering aan mijn beste vriend Jos Hugense. Leuk om dit allemaal terug te zien.
Hij was een inspirerende man met wie ik, nadat ik hem had verpleegd op de hartbewaking in 1985, een fijne vriendschap had opgebouwd.
Beide geïnspireerd door de natuur en de Veluwe
Deze vriendschap werd uitgebreid met jachtopzichter Jan Venema van Nationaal Park De Hoge Veluwe, waar Jos al een band mee had en zo kwam ik ook met Venema in contact. Met z’n drieën beleefden wij vele mooie momenten op de Veluwe. Ik vind het geweldig dat jullie zulke mooie artikelen over beide vrienden schrijven. Zo hou je hen in herinnering, want het gemis van beide natuurvrienden is groot.
Verjaardagscadeau
De foto hierboven is in 2000 genomen. Jos Hugense was 80 jaar geworden en ik had als verjaardagscadeau met Jan Venema geregeld dat wij met z’n drieën twee dagen op de Hoge Veluwe mochten vertoeven. Bij Jan thuis slapen en met hem mee het Park de Hoge Veluwe in. In de nacht eerst verzamelen bij de Pampel en dan het park in en een plekje uitzoeken, om het ontwaken van de Veluwe te beleven. In de middag konden wij bij het rustgebied, een plek uitzoeken om daar de bronst te gaan beleven. Jos vond het een prachtig cadeau en de belevenissen en zeker de verhalen van Jan waren om van te smullen.
Jan Venema
Louis, ik heb u gesproken op de crematie van Jan Venema net na de dienst samen onder het genot van een kopje koffie. Wat had u een mooi artikel over Jan Venema geschreven.
Ik hoop dat jullie nog regelmatig artikelen over markante personen van de Veluwe op jullie weblog zullen publiceren. Ik beleef de Veluwe vanuit Zeeland en probeer regelmatig naar de Veluwe te komen.
Perfecte vriendschap
Voor mij als was de combinatie Jos Hugense(†) en Jan Venema(†) een perfecte vriendschap die voor beide heren meer was dan alleen natuur. Het leeftijdsverschil deed niet ter zake. Ik heb Jos nog in de caravan meegenomen naar de Veluwe met een rolstoel in mijn kofferbak om hem zo de bronst nog te laten beleven.
Mooiste momenten
De foto hierboven van Jos bij de caravan is uit 2004. Het was de laatste keer dat ik Jos heb meegenomen naar de Hoge Veluwe. Wij zaten in Otterlo op een camping. Ik had een rolstoel mee zodat ik Jos kon meenemen naar de rietmatten van de Plijmen. Het waren prachtige dagen.
Later nam ik de foto’s mee op de laptop om zo bij Hugense thuis de edelhertenbronst op de Veluwe te beleven, hij genoot er zichtbaar van. Ik kan met zekerheid stellen, dat ik met deze twee heren, de mooiste momenten in de natuur beleefd heb. Voor mij zijn ze dierbare vrienden die veel voor mij hebben betekend. Daarom zijn de verhalen op ‘De Veluwenaar’ voor mij ook zo bijzonder en daarvoor nogmaals bedankt!
*********************************************************************************************************************
Het verhaal er achter…
Ik heb Jos in 1985 leren kennen. Ik was in opleiding voor Intensive Care en Coronary Care (hartbewaking) verpleegkundige. Jos werd opgenomen met een hartinfarct en ik had de zorg over hem. Ik moest voor mijn studie nog een scriptie maken en dat heb ik toen over het ziektebeeld van Jos gedaan. Ik ben toen bij hem thuis geweest voor aanvullende informatie.
Bij hem thuis keek ik mijn ogen uit. Vele foto’s en attributen over de natuur, zijn beelden van zijn boetseer werken van vet zoals beschreven in “De Koning van het Veluwse woud”, met daarnaast geweien en van Zwitserland. Wij hadden zeer veel raakvlakken en zo kwam het dat ik Jos Hugense meenam naar het natuurgebied De Manteling van Walcheren om er samen op uit te gaan.
Dit was gelijk een deel van zijn revalidatie en het terug krijgen in je lichaam na het infarct. Het logische gevolg was dat wij samen naar de Veluwe gingen. Eerst zomaar een dag. Vroeg op, Jos ophalen in Domburg om bij ochtendgloren op de Veluwe te zijn. Later werden dat meerdere dagen achter elkaar. Jos was al eens eerder door Jan op een mooie plek gezet, maar met mij erbij was het maar de vraag of dat zou lukken.
Jos had mij bij Jan geïntroduceerd als zijnde zijn hartspecialist. Hij dacht dat er dan een grotere kans zou zijn om een keer uitgezet te kunnen worden in een rustgebied, als ik mee zou gaan.
En zo geschiede…
Ik mocht en keer mee en wij werden in het observatiehutje van de Plijmen gezet, het bleek een test.
Jan had – zo bleek achteraf – een hoopje zand tegen de deur gelegd en toen hij in de avond weer terugkwam, werd er door hem gekeken of het hoopje er nog zo bij lag. Zo niet, dan waren wij het hutje uit geweest en dat was dan meteen ook de laatste keer geweest denk ik.
De proef
Gelukkig hadden wij de proef doorstaan en werd ik door Jan genoeg vertrouwd om dit nog eens te herhalen. Hieruit is een hele goede vriendschap ontstaan tussen Jan en mij en ook met zijn vrouw Truus.
Vele jaren heb ik met Jos en Jan de Veluwe mogen bezoeken. Later toen Jos niet meer meeging kwam ik jaarlijks bij Jan en Truus als ik in de buurt was of als ik de Hoge Veluwe bezocht.
Het verdere verhaal is bekend. Jan en Jos zijn mij ontschoten. Natuurlijk zal ik Truus blijven bezoeken. Het is een goede vriendin van mij geworden en dat zal zo blijven.
Met vriendelijke groeten Ivo Gillissen uit Middelburg
______________________________________________________________________________________________________________________
Hieronder een link naar een fotoalbum van mij.
Ik ben geen professional maar liefhebber die ook wat fotografeert. Het is een mooie uitlaatklep naast mijn intensieve werk. Je komt tot rust en als je dan tegelijkertijd ook wat kan vastleggen, is dat meegenomen.
*********************************************************************************************************************
______________________________________________________________________________________________________________________
Hierbij ook nog een filmpje, gemaakt in het natuurgebied De Manteling op Walcheren: