Zwijnen en herten kruissen elkaars wissels…
Het is wel heel frapant, dat juist het winterse landschap met sneeuw en rijp, zo’n invloed heeft op mijn ‘denktank’, want… dan rolt de loper met herinneringen al voor mij uit en geeft het extra inspiratie. En beste lezers…. er ligt alweer een heel nieuw jaar voor ons en we hopen dat het ons veel moois mag brengen!
Veluwe ingesneeuwd
Zo moest ik ook ineens weer terugdenken aan een winterse zwerftocht die ik jaren geleden maakte vanuit de jachthut. Het betreffende natuurgebiedje kon ik met de jeep in een klein half uurtje bereiken en er kwamen gelukkig weinig mensen, dus dat is ook niet verkeerd!
Het had al een dag of wat flink gesneeuwd en daar kwam ook nog eens flink wat vorst bij, rijp aan de bomen, nou… dan weet je het wel. De binnenwegen op de Veluwe lagen onder een witte deken, de jongens van Rijkswaterstaat waren druk doende om de zaak goed berijdbaar te houden, dat lukte maar ten dele.
Op de binnenwegen van de Veluwe was het uikijken geblazen – Foto: ©Louis Fraanje
Zwijnensporen
Eenmaal op mijn bestemming aangekomen, is er geen levende ziel in de wijde omgeving te bekennen, dus… aan de wandel. Ik heb het al meerdere keren gezegd, dat het voor de buitenman juist perfekt is om er opuit te gaan. Dik aankleden, kijker en camera mee en sjouwen maar, door de sneeuw, die op sommige plaatsen wel zo’n 30 tot 40 centimeter dik was. Je kon zien, dat ook het wild er best moeite mee had om door te komen. Zwijnensporen, althans aan de prenten kon je ze herkennen, maar daarbij ook duidelijk plaatsen waar ze met hun buik over de sneeuw waren gegaan. Ook bij hun ging het er blijkbaar ‘diep’ door!
Het voorste zwijn was al aardig met zijn buik door de sneeuw gegaan – Foto: ©Louis Fraanje
Sneeuw onder de buik
Toen ik bijna aan de open plek in het bos was aangekomen, hield ik mijn pas even in, want opeens hoorde ik een knorrend geluid, dat van de overkant uit de bosrand kwam. Jawel hoor, daar kwam een hele zwijnenfamilie aansjouwen en dat ging allemaal niet van harte. Voorop liep een beste keiler en niet zo’n hele kleine ook, tjonge jonge, onder aan zijn buik was de sneeuw goed zichtbaar.
Uiteindelijk kwam er dan toch nog een flinke keiler het bos uitwandelen – Foto: ©Louis Fraanje
Zware jongen
Toen het hele spul voorbij getrokken was en ik in de veronderstelling verkeerde dat de kust weer veilig was, kwam er uiteindelijk toch nog een zware jongen het bos uitwandelen. Z’n snuit zat onder de sneeuw, van het gewroet naar voedsel. Een schitterend gezicht natuurlijk om te zien, maar… ik hield mijn adem wel even in!
Nu maar even pas op de plaats maken en goed luisteren en ruiken, of er niet nog meer zwartkielen in aantocht zijn, want ik heb het er niet zo op, dat je ineens ‘oog in oog’ kom te staan, ze blijven nou eenmaal onberekenbaar.
Telkens bleef er één of soms twee de omgeving observeren – Foto: ©Louis Fraanje
Roedel kaalwild
Waar ik wel even later ‘oog in oog’ mee kwam te staan, dat was een roedel kaalwild(hindes), die waren ondertussen rechts van mij het bos uitgekomen. Hoewel ze mij niet konden zien staan, waren ze wel alert, want telkens bleef er één of soms twee de omgeving observeren. Zij hadden ongetwijfeld ook de zwijnen vernomen en bleven dus op hun hoede.
Geheel onverwachts stak er een statige geweidrager over – Foto: ©Louis Fraanje
Onverwachts
Als er dan ook nog even later een prachtige geweidrager de open plek oversteekt, ben ik de gelukkigste mens op de wereld. Vooral omdat het zo geheel onverwachts gebeurde, dat is het allermooiste natuurlijk, want je bent er totaal niet op bedacht en ineens overkomt het je, geweldig toch! In de bosrand stond een hinde met haar kalf om zich heen te kijken, toen plotseling dit hert voor het tweetal langs kwam wandelen. Dat was echt de bekende ‘kers’ op deze wonderschone wintertaart!
In de avond is het weer gaan sneeuwen – Foto: ©Louis Fraanje
Enerverende winterdag
Wanneer ik ‘s avonds terugrijdt naar de oude jachthut, is het weer gaan sneeuwen en moet ik goed uitkijken, dat ik niet in de berm beland met de auto, want wie haalt me er hier uit zo midden in de wildernis?
Het was weer een enerverende winterdag op de Veluwe, die met recht een ‘gouden’ randje mag hebben in mijn natuurdagboek. Wie weet wat deze winter nog meer voor ons in petto heeft, ik ga in ieder geval weer lekker naar de oude jachthut, om bij het vlammende haardvuur ‘inspiratie’ op te doen!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 21
