Mijn kindertijd op de Veluwe – Deel 7

Een dorpsjongen en een lantaarnpaal, die hem bijna noodlottig zou worden… 

Ik neem u graag even mee terug in de tijd naar mijn geboortedorp, waar ik op zondag 27 november 1949 ‘s morgens om 07.00 uur het levenslicht zag. Mijn geboortehuis stond aan de Nieuwstraat 36 te Barneveld, daar had mijn vader een rijwielzaak of zoals iedereen het noemde een fietsenwinkel.

Het verkeer reed in beide richtingen door de straat en dat gaf soms nog weleens wat problemen, vooral met de lijnbus van de VAD en vrachtwagens. Op donderdag was het altijd gezellig druk, marktdag  met boeren, burgers en buitenlui.(Zie foto onder).

Rondom Café Het Schaap was het op donderdag (marktdag) altijd gezellig druk – Fotograaf onbekend

Oud Barneveld

Zo af en toe is het best leuk om eens tussen de oude foto’s en ansichtkaarten te snuffelen, of er nog iets bekends bij zit. Zo kwam ik laatst op de facebookpagina “Barneveld vroeger en later” een zwart/witfoto tegen, waarop een stukje Nieuwstraat te zien was, met dorpscafé Het Schaap en Vischhandel Fieret en het oude kerkgebouw van de Gereformeerde Kerk.
Allemaal niet zo opzienbarend zult u zeggen en dat is misschien ook wel zo, maar… er stond nog meer op de foto, namelijk een paar jongens en meisjes bij het ijzeren hek naast de kerk.

Op de hoek Nieuwstraat en Jan van Schaffelaarstraat – Fotograaf onbekend

Lantaarnpaal klimmen

Onvoorstelbaar, maar toen ik de foto nog eens goed ging bekijken, een beetje jammer trouwens dat de foto niet zo heel erg scherp was, maar ik herkende ineens mijzelf op de foto. Ik stond op het hek en mijn broer Gert ernaast als ondersteuning voor mij, om vervolgens te proberen om in de lantaarnpaal te klimmen. We waren net uit school en op weg naar huis, we hadden het er al zo vaak over gehad, het moest er nu maar eens van komen. Daarnaast waren er ook een paar meisjes uit onze klas bij, dus dan wil je extra stoer doen.  En… het lukte me uiteindelijk, met armen en benen geklemd om de lantaarnpaal, omhoog te klimmen.

Louis klimt in de lantaarnpaal – Fotograaf onbekend

Koorddanser

Later heb ik het nog verschillende keren overgedaan en ik werd steeds brutaler en ook roekelozer, maar dat kwam mij op een gegeven ogenblik duur te staan. Want… wat was er aan de hand?

In ons dorp had het Circus van Toni Boltini haar tent opgezet en daar was ook een koorddanser te zien. Wij waren er stiekem naartoe geweest en ik vertelde aan mijn broertje, dat ik zoiets ook wilde doen bij de lantaarnpaal.

Levensgevaarlijk

Op een zaterdagmorgen knoopten we een stuk touw bij de eerste ronding van de paal en vervolgens een stuk verder ook aan het hek, dat hek had aan de bovenkant allemaal scherpe punten. Achteraf natuurlijk levensgevaarlijk, maar op die leeftijd, ik was een jaar of vijf denk ik, zie je geen gevaar. Mijn broer Gert bleef beneden en hield mijn bewegingen feilloos in de gaten,  wat achteraf gezien mijn geluk is geweest.

Louis met zijn broer Gert op de plek des onheils aan de Nieuwstraat – Foto: ©Fransien Fraanje

Scherpe punten

Want… toen ik eenmaal zover was om de eerste stappen op het touw te zetten, brak het kapot en knalde ik met een noodgang naar beneden. Gelukkig greep mijn broer in een reflex mijn hoofd en schouders, waarbij we allebei – onder luid geschreeuw – op de grond rolden. Ik was rakelings met mijn hoofd langs de scherpe  ijzeren punten van het hek geschoten, en als mijn broer niet had ingegrepen, was ik er nu niet meer geweest.

Louis met zijn broer Gert, na ruim 60 jaar weer terug bij het ijzeren hek met scherpe punten - Foto: ©Fransien Fraanje

Louis met zijn broer Gert, na ruim 60 jaar weer terug bij het ijzeren hek met scherpe punten – Foto: ©Fransien Fraanje

De lantaarnpaal

Mijn broer Gert en ik zijn onlangs – na ruim 60 jaar – weer eens de plek des onheils gaan opzoeken, het ijzeren hekwerk met de scherpe punten stond er nog net zo, alleen de lantaarnpaal was verwisseld voor een moderner exemplaar.  In de kerk erachter  is een winkel gevestigd, maar aan de andere kant van het hek is nog altijd het oude en vertrouwde dorpscafé met de welluidende naam Het Schaap” nu een restaurant geworden, maar de sfeer is gebleven!

Gert en Louis Fraanje op de Chr. Kleuterschool Rehoboth in Barneveld - Foto: ©Archief Louis Fraanje

Gert en Louis Fraanje op de Chr. Kleuterschool Rehoboth in Barneveld – Foto: ©Archief Louis Fraanje

Barneveld en kleuterschool

Het zal in het jaar 1954 – ’55 geweest zijn, als ik het goed heb, mijn broer en ik zaten allebei op de Christelijke Kleuterschool in gebouw Rehoboth aan de Gasthuisstraat in Barneveld. Een hele gezellige club dorpskinderen bij elkaar, ik heb er vele mooie en ook minder mooie herinneringen aan overgehouden, juffrouw Kiela zwaaide er de scepter, maar… “Het dorp van toen, dat is voorbij…” zoals Wim Sonneveld het indertijd zo prachtig heeft bezongen!

Lees ook: Mijn kindertijd op de Veluwe – Deel 8

______________________________________________________________________________________________________________________

OPROEP!

Als er soms mensen zijn, die meer kunnen vertellen over de foto van ons in de Nieuwstraat, of weten wie de fotograaf is geweest, dan houden wij ons aanbevolen!

Kleuterschool in gebouw Rehoboth te Barneveld, Louis zit helemaal achterin de hoek – Archieffoto

Twee klassen op het klimrek van de school in Barneveld – Archieffoto

Ook informatie en/of foto’s van de kleuterschool in het gebouw “Rehoboth” aan de Gasthuisstraat te Barneveld is van harte welkom! (Zie foto’s boven!)

U kunt uw reactie sturen naar:  info@de-veluwenaar.nl

______________________________________________________________________________________________________________________

Een heel toepasselijk lied met mooie oude beelden, helaas niet van Barneveld, maar wel heel erg mooi!: 

 

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2018/02/15/kindertijd-op-veluwe-deel-7/