En dan… ineens verschijnt er wel een hele bijzondere bok op het toneel…
Nadat ik onlangs tijdens een ‘aanzit’ in het Rauwe Veld, verrast werd door de plotselinge verschijning van de prachtige reebok “Pollux II” , ben ik er daarna nog weer verschillende keren op uit getrokken om hem weer voor de lens te krijgen, helaas! Zeker drie avonden lang aangezeten en tot aan het donker gewacht, maar… afgezien van enkele geiten, geen bok in beeld gehad. Ja, je moet er wat voor over hebben en het is niet altijd raak, dat weet ik maar al te goed, zeker bij de reebokken is dat het geval en dan met name de ‘aparte’ of oudere bokken!
Opeens kwam er wel een hele bijzondere bok aanlopen – Foto: ©Louis Fraanje
Geduld…
Tot ik afgelopen vrijdagavond op een hele andere plek in het Rauwe Veld mijn geluk maar eens ging beproeven, en… dat is achteraf gezien, een hele goede keus geweest. Ik was al vroeg in de middag aan gaan zitten, met voor mij een groot stuk grasland, met erachter een wilgenbosje, waar het reewild graag dekking zoekt.
Maar… mijn geduld werd wel heel erg op de proef gesteld, want het begon al te schemeren, toen het reewild uit de dekking kwam en het open veld betrad. Heel langzaam kwamen ze dichterbij, een sprong van negen stuks, waaronder twee bokken, een mooie 6-ender en een bok met een heel apart bastgewei op zijn kop.
De 6-ender kijkt om naar zijn bijzondere soortgenoot – Foto: ©Louis Fraanje
Pruikenbok?
In eerste instantie dacht ik aan een ‘pruikenbok’, dat dat houdt in, als een bok in zijn geslachtsdelen een zodanige beschadiging heeft opgelopen, dat er geen geslachtshormonen meer geproduceerd kunnen worden, vormt hij een pruik en wordt dan een pruikenbok genoemd. In plaats van een normaal gewei ontstaat er een rommelige structuur meestal in de vorm van een pyramide tussen zijn oren. Deze massa bestaat uit ongeremde doorgroeiende, met basthuid bedekte parels. Dit pruikengewei wordt niet meer afgeworpen.
Vredig grazend lopen beide bokken naast elkaar in de wei – Foto: ©Louis Fraanje
Een 10-ender
Dat was bij nader inzien, gelukkig niet het geval, maar de vertakkingen aan het gewei waren wel totaal anders dan zijn soortgenoot, die een mooi gelijkmatig en zes -enden tellend gewei op zijn kop had. Zo telde ik in de gauwigheid aan iedere stang kanten zeker vijf enden, wel wat ongelijkmatig verdeeld, maar toch! Het zou maar zo een nazaat van de ons zo bekende bok “Castor” kunnen zijn, alleen is deze hem voor wat het gewei betreft, dan toch nog de baas, want ‘Castor’ was een oneven 8-ender.
Op deze foto zijn rechts duidelijk de vijf enden zichtbaar – Foto: ©Louis Fraanje
Uit het niets…
Bij het zien van deze kapitale bok, gaat mijn bloed sneller stromen en alle uren van wachten, die hier aan vooraf zijn gegaan, zijn in één ogenblik vergeten. Wauw… wat een kanjer, ik krijg het er helemaal warm van.
Zit je uren te wachten op het reewild en dan komen ze uiteindelijk en dan krijg je dit zomaar onverwachts als extraatje aangeboden. Zomaar uit het niets verschijnt dan deze bijzondere bok op het toneel!
Er hangt iets in de lucht, dat is overal voelbaar – Foto: ©Louis Fraanje
Hercules
Of het wel of niet een echte 10-ender genoemd mag worden, dat mogen de kenners straks wel uit gaan maken als hij geveegd heeft, voor mij is en blijft het een ‘bijzondere’ bok. Mocht hij hier in het Rauwe Veld blijven, dan krijgt hij de welluidende naam “Hercules”.
Het gebied heeft niet voor niets de naam het “Rauwe Veld” gekregen, droog en nat wisselen hier elkaar af, stukjes ruig grasland met hier daar elzen- en wilgenbosjes, kortom een schitterend stukje natuur, waar zo’n aparte bok helemaal in thuishoort!
Dan staan ze tegenover elkaar en… gaan de koppen naar beneden – Foto: ©Louis Fraanje
Gevoelig bastgewei
Ondertussen hebben beide bokken elkaar gevonden, nou ja… gevonden? Er hangt iets in de lucht, dat is overal voelbaar, maar ik bedenk mij ineens, dat beide bokken nog hun bastgewei op hebben en daarmee zullen ze toch niet gaan vechten… tenminste, dat verwacht je niet. Zo’n bastgewei is erg gevoelig, daar hebben we het al eens eerder over gehad, maar.. de wonderen zijn de wereld nog niet uit en voor dat ik het goed en wel in de gaten heb, gaan de koppen naar beneden en stoten ze er op los. Hierbij proberen ze wel zoveel mogelijk hun gewei te sparen en dat is duidelijk te zien op het filmpje wat ik maakte. Uiteindelijk grijpt de oude bok ook nog een jonge knopbok, die zich toch nog aardig weet te weren. (Zie onder).
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 27
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje:
