Yvonne Verhoef- Witz op fotojacht – Foto: ©Margriet Lagerweij
De mannetjes zijn echter maar een paar dagen blauw
Verzot op grofwild loop ik regelmatig in de bossen met mijn camera op mijn borst hangend om hem zo snel mogelijk te kunnen pakken en een foto te kunnen maken als ik wat zie.
Het zijn misschien niet de perfecte foto’s, maar het is het “unieke moment” wat je vast legt.
Sinds een tijdje probeer ik ook andere wat “bijzondere” dieren vast te leggen zoals bijvoorbeeld; de zwarte specht, ijsvogel , uilen en vorige week nog de beekprik.
Echter dit weekeinde zal ik nooit meer vergeten want wat ik nu toch heb gezien en mogen meemaken is voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Confrontatie van twee heikikkermannen – Foto: ©Yvonne Verhoef- Witz
Zeldzaamheid
Zaterdag had ik contact met Margriet ze wilde zondag proberen de blauwe heikikker gaan fotograferen, ze had ze ergens gezien en hoopte dat ze er nog zaten. Helaas ik had geen auto tot mijn beschikking en kon er dus niet heen. Ik had weleens gehoord over zo’n blauwe kikker, maar begreep ook dat dat toch wel een zeldzaamheid was om te fotograferen. Het zijn normaal bruine , meestal gevlekte kikkertjes waarvan de mannen tegen eind maart , in de paartijd, blauw kleuren. Hoe blauwer het mannetje hoe aantrekkelijker de vrouwtjes ze vinden. Ze zijn echter maar een paar dagen blauw. Ook zijn ze erg schuw en maken ze zacht geluid.
Weerspiegeling van de heikikker in het water – Foto: ©Yvonne Verhoef- Witz
Onverwachte kans
Nou je moet dus wel geluk hebben om dat vast te kunnen leggen. Ik legde het naast me neer, maar toen werd ik zondag gebeld door een over enthousiaste Margriet. “Yvonne heb je echt geen auto , je moet komen er zitten er veel en ze zitten zelfs heel dichtbij, kun je niemand vragen die mee kan”.
Margriet had zelf ook geen auto en was er op de fiets heen gegaan.
Parende heikikkers – Foto: ©Yvonne Verhoef- Witz
Oh… dacht ik, deze kans moet ik echt niet laten schieten, dat is eenmalig. Ik plaatste een berichtje in een vrienden whats app groepje, wie er een blauwe heikikker wilde fotograferen , ik wist de plek maar wilde dan graag meerijden, helaas niemand kon. Nog wat rondgebeld, maar helaas.
Ik had me er al bij neergelegd toen mijn man onverwachts aan kwam rijden, een van zijn afspraken was er niet dus was hij nu al terug. Yeah yeah… ik ben altijd blij als hij thuiskomt, maar nu meer dan ooit. Ik wist niet hoe gauw ik mijn spullen moest pakken, wan het was al laat in de namiddag en ik moest nog een eindje rijden dus eigenlijk was ik bang dat ze er niet meer waren.
Iets speciaals
In de auto fantaseerde ik dat ik nog net een foto kon maken van een blauw kikkertje ver weg in het water, maar hoe anders zou het worden. Margriet stond me op te wachten en samen liepen we naar de plek toe er was nog maar een enkele andere fotograaf en wat wandelaars die er geen idee van hadden dat hier iets heel speciaals gebeurde.
Welke lens moest ik er nu opzetten, ik had mijn gewone lens erop , maar zo gauw je bij het water kwam schoten ze weg. Dus maar gauw de 70-300 lens erop gezet.
De mannetjes hadden het er maar druk mee – Foto: ©Yvonne Verhoef- Witz
Kikkerdril
Eerst zagen we een blauwe en dachten dat we te laat waren, echter dit nog niet tegen elkaar gezegd te hebben zagen we ze overal hun kopjes boven het water uitsteken de een nog mooier dan de andere. Ook lag er al kikkerdril en Margriet had zelfs een filmpje gemaakt van 2 parende kikkers en de dril zag je groeien. In de haast had ik geen laarzen kunnen vinden, maar wel mijn snowboots aangedaan. Omdat het toch drassig is en je een beetje in het water staat, liepen ze al gauw vol, gelukkig het water was niet erg koud.
Het verschil tussen heikikker-man en vrouw is hier duidelijk te zien – Foto: ©Yvonne Verhoef- Witz
Fotograferen en spierpijn
Honderden foto’s heb ik genomen. Het licht was niet echt super. Ha… ha… verschillende mannetjes zaten samen , maar er waren er ook die elkaar wegjoegen. Half hurkend, probeerde ik ze laag bij het water te fotograferen, dat heb ik de dag erna gemerkt ik had me toch een spierpijn in de achterkant van mijn bovenbenen. Want… stond ik net goed, ‘plop’ weg schoot ie weer, maar als je het geduld had te blijven staan, kwamen ze toch weer boven en zelfs dicht naar je toe. Er was zelfs een paartje op de kant gekomen. Verderop zaten er ook enkele, maar zo gauw je in de buurt kwam, plopten ze onder water.
Drie heikikkermannen bij elkaar in het water – Foto: ©Yvonne Verhoef- Witz
Geweldige ervaring
Het geluid wat ze maken is fantastisch en dan dat bekje wat zich opblaast zo fantastisch. Op de achtergrond hoorden we zelfs een dodaars. Ik wist gewoon niet hoe ik het beste kon fotografen, wilde graag de spiegeling pakken, maar dat viel niet mee. Het was al laat en ze verdwenen één voor één onder water.
De hoop die ik in de auto had om ver weg een blauw kikkertje te fotograferen, was een lachertje, vergeleken bij de prachtige foto’s die ik nu had. De adrenaline die door mijn lijf stroomde, bij wat ik nu meemaakte en wat ik vast kon leggen, zorgde ervoor dat ik het wel wilde uitschreeuwen van blijdschap. Wat een geluk dat mijn man zo vroeg terug was. Deze prachtige middag bij de heikikkers, zal ik in mijn hart koesteren want wat was dit een geweldige ervaring.
Tekst: Yvonne Verhoef- Witz Met dank aan Margriet Lagerweij
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
______________________________________________________________________________________________________________________
Uw natuurmoment!
Mooie, aparte en unieke foto’s, films en verhalen
De redactie van de Veluwenaar staat altijd open voor uw unieke ‘Natuurmoment’! Dit is mogelijk, door een mooie foto en/of filmpje met uw eigen verhaal naar onze redactie te mailen!
Het is uiteraard van belang dat uw ‘Natuurmoment’ een aanvullend en interessant karakter heeft en in de regel op de Veluwe heeft plaatsgevonden, uitzonderingen daargelaten.
Het is belangrijk, dat u eigen foto/film-materiaal gebruikt (dit in verband met copyright) en dat uw foto’s en films uiteraard van goede kwaliteit zijn om te kunnen publiceren!
De redactie behoudt zich uiteraard wel het recht voor om i.o. ingezonden artikelen aan te passen. Daarnaast kan het soms gebeuren, dat de redactie om een bepaalde reden besluit om foto’s en/of artikelen niet te plaatsen.
De Jac. Gazenbeekstichting is een vrijwilligers-organisatie die zich geheel belangeloos inzet voor het behoud van natuur en cultuur op de Veluwe. Derhalve kunnen er – op wat voor wijze dan ook – geen rechten ontleend worden aan uw bijdragen. Ook stelt de redactie van de Veluwenaar zich niet aansprakelijk voor eventuele gevolgen, die voortvloeien uit het geplaatste artikel en foto’s!
U kunt uw bijdrage sturen naar: info@de-veluwenaar.nl
