Ontmoeting met een donkere reebok tijdens een “veld-inspectie” op de Veluwezoom…
Tijdens de eerste mooie lenteavond: op vrijdag 6 april jl. kreeg ik ‘goesting’ zoals de Belgen zeggen, om in de buurt van mijn woning aan de Veluwezoom op “veld-inspectie” te gaan. Dus sprong ik op mijn e-bike en binnen vijf minuten reed ik één van de mooiste landgoederen van de Veluwezoom binnen. Nog maar net – goed en wel – aangekomen, zag ik op het wandelpad langs de beek met glashelder bronwater die door het landgoed kabbelt, een jongen in een bepaalde richting wijzen. Hij poogde blijkbaar zijn vader op iets te wijzen, wat hij kennelijk zojuist had waargenomen.
Geen hert, maar een reebok
Mijn belangstelling was natuurlijk direct gewekt, ik remde af en bracht de fiets tot stilstand, waarop ik vroeg: “Wat zien wij?” De jongen wees direct weer in dezelfde richting en zei: “Kijk, daar loopt een hert!”
Terstond mijn verrekijker van onder mijn fleece jack getoverd en zag op geruime afstand een mooie donkere reebok. Dus corrigeerde ik de jongeman dat het geen hert was, doch een reebok. Als reactie op mijn antwoord, gaf de vader ook blijk van enige deskundigheid, door er direct aan toe te voegen: “Oh, dat is toch een mannelijk ree?” Na deze relatief korte ontmoeting, liepen ze weer door, kennelijk had de man haast en wandelde met de jongen in zijn kielzog verder…
De jongeman wees op de mooie donkere reebok in een wirwar van afgestorven vegetatie – Foto: ©Ton Heekelaar
Kunst en vliegwerk
Direct mijn e-bike gedraaid en met volle elektrische ondersteuning trapte ik als een speer terug naar huis, om mijn fototoestel met telelens op te halen. Met de kostbare apparatuur op de fiets en met enig kunst en vliegwerk als de brandweer weer terug naar het landgoed. Maar… om het één en ander nog te kunnen behappen was ik helaas genoodzaakt om het zware Gitzo statief thuis te laten.
Naderbij gekomen bleek het een jonge kapitale reebok met een mooi gepareld geweitje – Foto: ©Ton Heekelaar
Omtrekkende beweging
Met de inmiddels ondergaande zon kreeg ik weldra de reebok weer in het vizier. Maar vanaf de plaats waar de jongeman mij op de reebok had gewezen was het wegens bramen en overige bosschage ondoenlijk om te fotograferen. Dat betekende dat ik genoodzaakt was om een omtrekkende beweging te maken. Feitelijk kwam dat ook wel goed uit omdat de afstand naar de bok dan een stuk gunstiger werd. Desondanks, ideaal om te fotograferen wegens allerlei hinderlijke obstakels bleef een ander verhaal…
De reebok met een geweitje ruim boven oor-hoogte heeft extreem lange voor-enden – Foto: ©Ton Heekelaar
Waakzaam blijven
Nadat ik de fiets: tegen een boom had geparkeerd, gebruikte ik het zadel als oplegsteun voor mijn telelens. Gelijk stond de bok alert te kijken vanwege dat merkwaardige gedoe daar aan het wandelpad. Volledigheidshalve vermeld: De recreatiedruk van wandelaars, fietsers, ruiters en mountainbikers op dat landgoed is het hele jaar rond fors te noemen. Daar zijn de wilde zwijnen, reewild en soezende bosuil aan gewend. Maar… voor dat gluiperige gedoe achter een fiets bij een boom, dient het wild waakzaam te blijven!
Een waakzame reebok…
– Foto’s: ©Ton Heekelaar
Bij het pas geveegde kleurloze geweitje (zie foto’s boven) staan de rozen min of meer horizontaal op de kop als teken van een jonge bok. Vermoedelijk 3-jaar. Het rood/bruine zomerhaar begint aan de kop reeds zichtbaar te worden.
Opmerking tot slot: Ondanks dat de bijgevoegde foto’s van de desbetreffende reebok kwalitatief niet helemaal top zijn, wilde ik deze story toch met jullie delen.
