De ruisende lokroep van de zee laat zich weer horen…
Onlangs waren wij weer eens op het Waddeneiland Texel, om even uit te waaien en te genieten van het water, wind en de duinen. De laatste keer dat wij er waren, was vorig jaar november, een totaal ander jaargetijde als dat nu het geval is, maar ook zeer de moeite waard.
Weer en wind
Inmiddels is het lente en hoe mooi en lief de Veluwe ons ook is, zodra de ruisende lokroep van de zee zich weer laat horen, begint het bij ons weer te kriebelen. Dan verlangen wij weer naar ons eiland, daar in het noorden, om in ‘weer en wind’ te genieten als een kind.
Als we eenmaal op de veerboot naar Texel zitten en de haven van Den Helder uitvaren, valt het vrijheidsgevoel als een warme deken over ons heen. Halverwege de overtocht wordt het mistig en de wereld om ons heen wordt steeds kleiner, maar tegelijkertijd ook intiemer.
Tijdens de overtocht op de veerboot, wordt het mistig – Foto: ©Louis Fraanje
Schapenboeten
Als we aan de overkant afmeren en het eiland oprijden begint langzaam de mist wat op te trekken. De typische Texelse schapenboeten, steken als bakens boven de nevelslierten uit en geven een hele aparte dimensie aan dit mooie landschap. Het geblaat van de schapen, met daar tussendoor het gemekker van de vele lammetjes, brengt ons meteen helemaal in de juiste vakantiesfeer.
Typische Texelse schapenboeten, steken als bakens boven de nevelslierten uit -Foto: ©Fransien Fraanje
Langs de kust
We hebben nog wel even de tijd, voordat we naar ons huisje gaan en rijden langs de Mokbaai en onderweg ontdekken we een scholekster die opvliegt als een zilvermeeuw te dicht in zijn buurt komt. De scholekster en ook de zilvermeeuw, is in Nederland een algemene vogel die zowel langs de kust als in het binnenland voorkomt.
De scholekster vliegt op, als een zilvermeeuw te dicht in zijn buurt komt – Foto: ©Louis Fraanje
Ongestoord
Dan opeens is het een kabaal van jewelste op het water, een stelletje meerkoeten, zitten elkaar achteraan, zij hebben natuurlijk ook de lente in hun koppie. We zagen dat ook al bij ons op de Veluwe gebeuren en ze rennen – als het ware – gewoon over het wateroppervlak. Een kuifeend en enkele slobeenden raken er niet van onder de indruk en gaan ongestoord hun gang.
Meerkoeten rennen – als het ware – gewoon over het wateroppervlak – Foto: ©Louis Fraanje
Spektakel
Dan is de rust nog maar nauwelijks weergekeerd, of er duiken een stel bergeenden op, die elkaar te lijf gaan – waarschijnlijk – om een vrouwtje. Het is voor ons als natuurliefhebbers puur genieten, als we deze vogels zo bezig zien, wat een spektakel daar op het water. Dat hebben we vaker gezien Lees meer…
Een stel bergeenden op, die elkaar te lijf gaan – Foto: ©Louis Fraanje
De kluut
Dan ontdekken we een bijna witte vogel, met een zwarte tekening op zijn kop en nek, daarbij een opvallende omhoog gebogen, zwarte snavel en lange blauwgrijze poten, dat is onmiskenbaar de kluut. Ook de rug en de vleugels hebben zwarte strepen. De kluut maait als het ware, met de snavel op een kiertje open, door het water, zodra er een garnaaltje of iets dergelijks naar binnen zwemt, klapt de kluut haar snavel direct dicht. Op die manier foerageren ze het grootste deel van de dag.
Maar ook hier wordt de rust verstoord en zien we twee anderen achter met veel herrie op het water landen.
Nou… nou… dat kan nog wat worden deze vakantie, we zullen het wel beleven, het begin is er in ieder geval!
De kluut met zijn kromme snavel staat zich op te poetsen – Foto: ©Louis Fraanje
Kluten zitten elkaar achterna…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Eiland en Heiland
We rijden weer in de richting van de Pontweg, om koers te zetten naar ons huisje in De Koog. Onderweg passeren we het bord met de welluidende tekst: “ONS EILAND VOOR DE HEILAND”, gemaakt door ome Jan, een oude bekende van ons, die in de Weverstraat van Den Burg een boekenwinkeltje heeft. Op de andere kant staat: ‘DE HERE IS MIJN HELPER’. Wie met de boot van het vasteland aankomt en richting Den Burg rijdt, kan niet om het bord van Jan en Paula Brouwer heen. Al een halve eeuw lang delen ze iets uit van de liefde voor de Heiland op hun eiland.
Meer over hen: https://www.nhnieuws.nl/
Het bord van Jan en Paula Brouwer langs de Pontweg op Texel – Foto: ©Louis Fraanje
De zo bekende ANWB-borden die ons de weg wijzen op Texel – Foto: ©Louis Fraanje
De Koog
Met een klein kwartiertje zijn we op onze bestemming in De Koog. Het is een van de oudste dorpen op het eiland Texel en het is gelegen aan de westzijde van het eiland. Het dorp ligt vrijwel direct aan de Noordzee; slechts twee duinenrijen scheiden het dorp van het strand. Voordat het een badplaats werd, was De Koog lange tijd een vissersdorp. Van hieruit hopen wij de komende dagen – samen met de camera – onze natuurtochten te maken!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 27
