Zwerven in de eenzaamheid van duinen en valleien
Die middag trokken wij samen verder door de Horspolders en Kreeftepolder, dat was pas echt genieten. Het zijn jonge duinvalleien die zijn ontstaan door de aanleg van zanddijken in de tweede helft van de vorige eeuw. Zo werden delen van het strand van de zee afgeschermd en ontstonden natte valleien met een grote plantenrijkdom. Door de duingroei is de grondwaterstand hoog.
Zwerven in de eenzaamheid van duinen en valleien – Foto: ©Fransien Fraanje
Bruine kiekendief
De zoete Horsmeertjes hebben brede rietkragen. In de afgelopen decennia is de plantengroei veranderd doordat het gebied wat droger wordt en komt er steeds meer riet. De Horspolders zijn ook rijk aan vogels. In de brede rietkragen van de meertjes broeden vogels als de bruine kiekendief, blauwborst, roerdomp en baardmannetje. De laatste twee soorten staan op de zogenoemde Rode Lijst met bedreigde en kwetsbare vogelsoorten. De bruine kiekendief hebben we uitgebreid kunnen bewonderen, toen hij boven ons zweefde.
Plotseling kwam de bruine kiekendief boven ons zweven – Foto: ©Louis Fraanje
In de eenzaamheid
Wat een schitterend gebied om te wandelen, je kunt er heerlijk zwerven in de eenzaamheid tussen duinen en valleien, soms lijkt het wel of je alleen op de wereld bent. Deze middag zijn we maar een enkele wandelaar tegengekomen, we voelden ons de koning te rijk, hier in deze grootse kleine wildernis. Zoiets is best ‘uniek’ te noemen in een dichtbevolkt land als het onze, met ruim 17 miljoen inwoners!
Duinen en valleien in de eenzaamheid van de Kreeftepolder – Foto: ©Fransien Fraanje
Een natte duinvallei ligt als een oase tussen de zandduinen – Foto: ©Fransien Fraanje
Vrijheidsgevoel
We zijn beiden helemaal in de ban van dit schitterende stukje Nederland en dat al vele jaren achtereen, telkens ontdekken we weer wat nieuws, het is altijd weer anders. Ook nu weer op deze schitterende plek, komt dat hele aparte gevoel van vrijheid nog sterker naar boven.
Ineens, zit er een rietgors recht voor ons in het zand – Foto: ©Louis Fraanje
De rietgors
Zo zwerven we stilletjes verder door de duinen en dan… ineens, zit er een rietgors recht voor ons in het zand en kijkt even verdwaasd om zich heen. Die had ons hier natuurlijk niet verwacht, maar… voor dat we het goed en wel in de gaten hebben, is hij weer verdwenen. Fransien is inmiddels verder gewandelt en in de verte zie ik haar staan, een kleine stip in de verlatenheid van het duin.
Fransien als een kleine stip in de verlatenheid van de duinen – Foto: ©Louis Fraanje
Geruis van de zee
Alles is weer even verlaten als voorheen en verder gaat de tocht in de richting van het water, want daar aan de horizon rollen de golven ‘rusteloos’ aan en af in de branding. Het geruis van de zee klinkt erg aanlokkelijk, het streelt onze oren, maar… uiteindelijk besluiten we toch om terug te gaan.
De bedoeling is, om nog even via Den Hoorn naar het strand bij Paal 9 te rijden, want ook daar kunnen we uitgebreid genieten van de zee en de duinen. Daarover hopen wij u binnenkort te berichten in een volgend deel!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 30
