Deze zwarte ‘ruigrokken’ worden ook wel de ‘nozems’ van het bos genoemd
Hoe dan ook, het is altijd weer een feest om een ontmoeting met ‘wilde zwijnen’ te hebben, tenminste zo denken wij erover, misschien dat u er anders over denkt. Dat kunnen wij best wel begrijpen, het zijn tenslotte ook geen lieverdjes, het zijn en blijven ‘ruigrokken’, die voor geen kleintje vervaard zijn.
Daar… tussen het struikgewas zien we de wilde zwijnen aankomen – Foto: ©Louis Fraanje
Eerst kwam er een flinke zeug onze kant op…
… op alles voorbereid – Foto’s: ©Louis Fraanje
Prins Hendrik
En dan te bedenken dat de wilde zwijnen ooit zo goed als verdwenen waren uit Nederland. Zo rond 1800 was het wilde zwijn een zeldzame verschijning in ons land. Verdwenen door toedoen van de mens, dus niet uitgestorven, zoals nogal eens beweert wordt. In 1907 bracht Prins Hendrik, de man van koningin Wilhelmina, wilde zwijnen vanuit Duitsland terug in Kroondomein Het Loo op de Veluwe. Wie meer over de geschiedenis van Koninklijke Houtvesterij Het Loo en Prins Hendrik wil weten, is er het prachtige boekwerk: Groen door Oranje, Berthus Maassen |
Ineens verschijnt de grote kop van het wilde zwijn vanachter de boom – Foto: ©Louis Fraanje
Het leek wel of deze twee zwijnen er expres voor gingen staan – Foto: ©Louis Fraanje
Door het wroeten bleef een blad op de neus liggen…
… dan vertrekt de zeug weer richting het bos – Foto’s: ©Louis Fraanje
Wroeten
Door het gewroet tussen de bladeren door in de bosbodem bleef er soms nog weleens een blad op de neus van een varken achter, dat was een komisch gezicht. De wilde zwijnen weten als geen ander, allerlei beestjes omhoog te werken uit de bosgrond onder de grasmat. De inmiddels overleden boswachter Harry Hees vertelde ons eens: “Door het wroeten maken wilde zwijnen ook een nieuw kiembedje waar zaden van planten en vruchten van struiken en bomen in het voorjaar weer kunnen kiemen en groeien. Het bevordert de biodiversiteit op de Veluwe enorm. Boswachters zijn daarom altijd blij als de wilde zwijnen hun werk doen in het bos. Want alles wat de natuur zelf kan, hoeft de boswachter niet meer te doen”.
Kleurrijk Vingerhoedskruid tussen de berken – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
Als dan tenslotte de wilde zwijnen weer het bos ingetrokken zijn en de rust is weergekeerd, genieten we nog even na van het schitterende schouwspel, dat de wilde zwijnen opvoerde. Op de terugweg valt ons oog op het bloeiende Vingerhoedskruid, dat ergens in de buurt van wat kromme berken een kleurrijk geheel vormt. Onze dag kan in ieder geval niet meer stuk, tevreden keren we huiswaarts.
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
