Naar de zeehonden kijken op de “Razende Bol”…
Weer eens iets heel anders, of laat ik het zo zeggen, we waren het al heel lang van plan, maar het was er gewoon niet van gekomen.
Maar… op dinsdag 5 juni jl. was het zover, met de boot naar de zeehonden kijken, mijn broer Gerrit met zijn vrouw Janny zouden ook meegaan. U heeft inmiddels al kennis met hen gemaakt in mijn vorige verhalen.
‘s Morgens om 09.45 uur werden we ingescheept op de “Texel 44” en om klokslag 10.00 uur voeren we de haven van Oudeschild uit.
Zeehonden zandbank
Tijdens een rondvaart van twee uur, vaart de boot naar de zeehonden-zandplaat de “Razende Bol”, vanaf het bovendek heeft men een prachtig uitzicht op deze plek en de daar aanwezige zeehonden en vogels. Daarna krijgt men een mooie rondvaart door de haven van Den Helder, met uitleg over de Marine-schepen en andere bezienswaardigheden, een unieke ervaring voor jong en oud.
Een zeeman
Het weer is aardig goed, er is wat laaghangende bewolking, maar hier en daar komt ondertussen ook het blauw tevoorschijn, dus dat zal wel goed komen vandaag. Met een leger krijsende meeuwen in ons kielzog, varen we in de richting van de zandplaat. Wat is het toch heerlijk om hier per boot op de Waddenzee te vertoeven, de wind door je haren te laten gaan en jezelf – in gedachten – als een echte zeeman te zien.
Vrijheidsgevoel
Zo midden op het water, ziet alles er heel anders uit dan vanaf de vaste wal, nu zijn de rollen eens omgedraaid en dat is op zich al een hele aparte beleving. En het versterkt ook nog eens extra je ‘vrijheidsgevoel’, ik kan mij nu ook heel levendig voorstellen, hoe een echte zeeman dat moet ervaren.
Zeehonden
Het duurt niet lang, of de “Razende Bol” komt in zicht en we turen door onze kijkers en camera’s, of we al zeehonden kunnen ontdekken. Langzaam maar zeker komen we steeds dichterbij, tot op een gegeven ogenblik de boot – op gepaste afstand – stilgelegd wordt en we volop in de gelegenheid worden gesteld om de dieren op de zandplaat te kunnen bekijken.
Vreemde gedachte
Terwijl de boot zo stil ligt te dobberen op het water en iedereen zijn ogen uitkijkt, naar alles wat daar op de zandplaat gebeurt, zie ik in mijn fantasie, de mensen op Nova Zembla . Het klinkt misschien heel raar en dat is het natuurlijk ook, maar die ‘vreemde gedachte’ laat mij niet meer los. Misschien komt het ook wel door de ‘serene’ rust die er nu heerst, een beetje mystiek en tegelijkertijd heel bijzonder. Zo op deze manier zou ik hier uren kunnen vertoeven, maar dat gaat hem niet worden vandaag. Nog heel eventjes fantaseer ik verder en geniet ik van dit ‘filosofische’ momentje en dan… sta ik weer met beide (zee)benen op de grond, oftewel de boot.
Weer terug in de ‘werkelijkheid’ van alledag, genieten we met z’n allen van de luierende ‘zeehonden’ op de zandplaat. Deze tocht naar de “Razende Bol” is een ervaring, die ik iedereen kan aanraden, echt heel uniek! Maar het wordt nog spannender, daarover vertel ik u in een volgende aflevering!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 43
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: