Louis heeft Hubertus ontdekt – Foto: ©Fransien Fraanje
Een ‘warme’ ontvangst voor Hubertus
Vorige week woensdag 25 juli jl. waren Fransien en ik weer op de Hoge Veluwe, gewoon om eens te kijken hoe of de situatie was rond Hubertus, die onlangs zijn bastgewei heeft geveegd.
Eigenlijk is het nog een beetje te vroeg in de avond en vooral ook, nog erg warm. Ja… er heerst een echte ‘hittegolf’ met temperaturen die steeds ruim boven de 30 graden Celcius uitkomen. Maar dat weerhoudt ons er niet van om onze vriend eens te gaan opzoeken.
Daar stond Hubertus tussen de oude eiken – Foto: ©Louis Fraanje
Langzaam komt hij tevoorschijn…
… vanonder de bomen – Foto’s: ©Louis Fraanje
Verschroeide grasvlakte
Toen wij nog maar net het wildrooster over gereden waren, dat in de Kronkelweg ligt en meteen daarna rechts een mooie uitkijk biedt op het achterliggende Veentjesbos, meende Fransien dat zij in de verte onder de oude eikenbomen iets bruins ontwaarde. Dus… iets verderop de auto geparkeerd en met de cameraspullen in de richting van het Veentjesbos gewandeld. En… ja hoor, daar stond Hubertus in de schaduw van de eikenbomen te twijfelen of hij de bruin verschroeide grasvlakte zou betreden.
Hubertus wandelt over de bruin verschroeide grasvlakte – Foto: ©Louis Fraanje
Richting moeras
Uiteindelijk trekt hij toch over de bruine vlakte in de richting van een gedeelte, waar blijkbaar nog wat groene grassprietjes voor hem te vinden zijn, aangezien hij regelmatig met zijn kop tussen de hogere grasstengels verdwijnt. Heel duidelijk is te zien, dat zijn gewei nog niet helemaal goed op kleur is, want een groot deel is nog blank, dus zal het nog wel even duren voordat het mooi bruin gekleurd is.
Als hij even later weer met zijn kop omhoog komt en enige tijd naar links in de richting van een moerassig stuk staat te kijken, dan hebben wij zo een voorgevoel dat hij die kant op wil.
Regelmatig gaat zijn kop naar beneden…
… dan gaat zijn blik naar links – Foto’s: ©Louis Fraanje
Ons vermoeden wordt bewaarheid, Hubertus vertrekt in de richting van het moeras – Foto: ©Louis Fraanje
Rusten en herkauwen
Zoals wij al vermoeden, vertrekt Hubertus dan uiteindelijk in de richting van het moeras. Zal hij daar een modderbad nemen, of staat er meer lekkers dan hier, of… gaat hij door de knieën om te rusten en herkauwen? Dat laatste gaat het worden en het duurt maar even of van het hele hert is niets meer te zien, als alleen zo af en toe de stangen van zijn gewei. Voorlopig zal hij wel het eerste uur niet overeind komen, het is inmiddels bijna half acht, dus rustig afwachten maar.
Heel af en toe zien we zijn geweistangen boven het gras uitkomen – Foto: ©Louis Fraanje
Geduldig wachten
Inmiddels waren onze natuurvrienden Florus en Janny van den Berg gearriveerd en werden de klapstoeltjes voor de dag gehaald, want dit zou nog best een heel tijdje kunnen duren. Geduld is een schone zaak, dat blijkt ook nu weer eens heel duidelijk, maar we hebben de tijd en maken het ons zo gezellig mogelijk. En als dan later op de avond de Jansens ook langskomen, vliegt de tijd voorbij.
De vraag die alom heerst; hoe laat zal hij op gaan staan? Ik zeg voor de gein: “Volgens mij zo om en nabij negen uur!” Iedereen lacht en denkt er het zijne van, maar krijg ik gelijk… of niet? In de volgende aflevering zullen we het weten.,,,
