Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 120

Geduld wordt beloond, maar dan is het wel anderhalf uur later…

En… wat denk je… na ruim anderhalf uur en precies om klokslag negen uur komt Hubertus overeind. Om mij heen wordt nu eventjes gelachen door de anderen, maar het is wel een ‘feit’. Meer geluk dan wijsheid natuurlijk, dat begrijpt zelfs een kind, toch, het is raar… maar waar!
Heel even staat Hubertus ‘besluiteloos’ om zich heen te kijken, om vervolgens weer naar links in de richting van het hoge gras te wandelen.

1 foto 1 Hert Hubertus 120

Precies om klokslag negen uur komt Hubertus omhoog uit het gras – Foto: ©Louis Fraanje

2 foto 2 Hert Hubertus 120

Hij lijkt te glimlachen… en dan…

3 foto 3 Hert Hubertus 120

staat hij besluiteloos te kijken – Foto’s: ©Louis Fraanje

 

 

 

Dan stapt hij resoluut het open veld op – Foto: ©Louis Fraanje

Stoer en zelfverzekerd

Als hij dan eindelijk helemaal volop in beeld komt, is er geen spatje modder op zijn lijf te bekennen, dus constateren we dat het moerassige deel van het terrein ook aardig is opgedroogd. Ja… de hitte dringt nu echt overal door en is – volgens ons – een serieus probleem aan het worden voor het wild op de Veluwe. Bij Hubertus is daar op dit moment nog niet zo veel van te merken, hij ziet er kerngezond uit. Blijkbaar voelt hij aan, dat we het over hem hebben, want ineens kijkt hij heel stoer en zelfverzekerd onze kant op. Tegelijkertijd klikt de camera en vol bewondering observeren we hem een tijdje, maar kunnen niets verkeerds aan ‘lijf en leden’ ontdekken en is hij – volgens ons – kerngezond!

Ineens kijkt Hubertus heel stoer en zelfverzekerd onze kant op – Foto: ©Louis Fraanje

Weer staat hij besluiteloos een tijdlang naar rechts te kijken – Foto: ©Louis Fraanje

Het lijkt of hij af en toe in slaap valt…

…of knipoogt hij nu naar mij? – Foto’s: ©Louis Fraanje

 

 

 

 

 

 

 

 

Kwetsbaar

Zo zitten we een tijdlang te genieten van Hubertus,  het paradepaard van de Hoge Veluwe, een bijzonder hert dat – met recht – door velen bewondert wordt. Een schitterend dier dat afgelopen mei/juni zijn 7e verjaardag vierde en inmiddels dus aan zijn 8e levensjaar is begonnen.  En al die jaren bijna geheel alleen over de Hoge Veluwe zwerft, zo af en toe wordt hij vergezeld door enkele andere herten, maar het liefst struint hij op zijn eentje door bos en veld. Een echte vrijbuiter, met een uitzonderlijke positie, maar daarmee tegelijkertijd ook heel erg kwetsbaar.

Fransien knipte Hubertus bij een bijna ‘volle’ maan, met haar kleine pocketcamera, beetje donker maar wel heel sfeervol. (Zie foto hieronder).

Een mooi plaatje van Hubertus bij het licht van de bijna ‘volle’ maan – Foto: ©Fransien Fraanje

Onberekenbaar

We blijven het maar steeds herhalen, mensen denk erom, het is en blijft een wild dier, onberekenbaar dus… en als het mis gaat, is het einde verhaal. Geniet, net als wij van dit prachtige hert, maar houdt voldoende afstand en behandel Hubertus met respect. Dan kunnen we er met z’n allen nog heel lang van genieten!

Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 121

______________________________________________________________________________________________________________________

Bekijk ook het filmpje:

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2018/08/01/het-legendarische-hert-hubertus-deel-120/