Louis Fraanje
Reewild in plaats van onze rode vrijbuiters…
De volgende morgen op 10 juli weer vroeg uit de veren, om goed 6 uur was ik weer op de plaats van bestemming. Spullen uitladen en op naar de aanzitplek. Onderweg liep ik wat om mij heen te kijken, of ik soms iets kon ontdekken, maar het bleef erg rustig.
Zo kon ik genieten van deze kleine wildernis, waar toch een aanzienlijke variatie aan boomsoorten te vinden is. Ook staan er nogal wat adelaarsvarens – her en der verspreid – in het gebied, wat een mooie afwisseling geeft in dit terrein.
Een kleine wildernis met veel variatie aan bomen en struiken – Foto: ©Louis Fraanje
Rustplekje
Ineens viel mij een donkere plek op de bosbodem, toen ik dichterbij kwam bleek het een rustplekje van een ree. Voordat ze gaan zitten, krabben ze met hun voorpoten wat humus weg, zodat er een soort van ondiep kuiltje ontstaat, waarin ze dan lekker kunnen rusten. Dan hebben ze de afgelopen nacht hier gezeten, dat kan haast niet anders.
En dan ontdek ik ineens het rustplekje van een ree (zie pijl) – Foto: ©Louis Fraanje
Reebok en geit
Opletten dus, want wie weet, zien we ze ook daadwerkelijk. Terwijl ik nu extra voorzichtig verder wandel, houdt ik alles om mij heen goed in de gaten. Het laatste stukje zandpad door de houtwal en dan ben ik er. En… wat zie ik nu, precies aan de andere kant van de houtwal, loopt in het weiland een reebok met gaffelgewei en een geit.
Een reebok en geit lekker van het malse gras te snoepen – Foto: ©Louis Fraanje
Geen vos
Heel rustig liepen ze daar samen van het malse gras te snoepen en ondertussen had ik de lens van mijn camera in hun richting gedraaid. En terwijl ik zo het tweetal mooi kon fotograferen, hield ik ook de andere kant van de houtwal in de gaten, of er ook nog een vos op kwam dagen. Helaas, aan die kant bleef het opmerkelijk stil.
Wat denk je ervan, zou het wat worden met ons? – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Toen ik mijn ogen weer op het reewild richtte, kon ik aan het gedrag van de bok merken, dat hij iets met haar wilde. Ja… tenslotte was het blattijd(paartijd), dus dan probeer je het toch, maar… zij had er blijkbaar nog geen zin in. Want… toen hij te dicht in haar buurt kwam, ging zij er als een speer vandoor en kwam regelrecht mijn richting op rennen. Gelukkig stond de wind goed en had zij helemaal niets in de gaten, totdat ze bijna bij de houtwal was aangekomen, toen stonden we ineens ‘oog in oog’. Als aan de grond genageld, bleef ze staan en keek nog eens even heel goed in mijn richting. Ook de bok was nieuwsgierig geworden en kwam in volle galop mijn kant op.
Reegeit neemt de benen…
…daar komt de bok aan – Foto’s: ©Louis Fraanje
De reebok krabt met zijn rechter-voorpoot op de grond – Foto: ©Louis Fraanje
Luid geblaf
De geit nam nu onverhoeds de benen en verdween naar links in de richting van het bos. De bok daarentegen bleef staan en krabde met zijn rechter-voorpoot op de grond, het bekende gedrag als hij iets niet vertrouwd. Heel even bleef hij staan, om vervolgens onder luid geblaf, het voetspoor van de geit te volgen. Met een wijd uitgespreide spiegel(achterkant) verdween ook hij in de dekking van het dichte bos.
Met een wijd uitgespreide spiegel(achterkant) verdween de bok in de dekking – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
Al met al toch een mooie ontmoeting met het reewild op deze vroege morgen, want… hoewel ik nog een tijd ben blijven zitten, de vossen lieten zich mooi niet meer zien. Uiteindelijk ben ik na anderhalf uur dan toch maar weer huiswaarts gegaan, met de achterliggende gedachte om de volgende dag weer vroeg op pad te gaan. Wie weet, misschien zijn ze er dan wel weer, de natuur blijft toch onberekenbaar en daarom ook zo interessant!
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 4
