Noordwaarts naar Texel – Deel 46

Duinwandeling langs wilde bloemen en vogels

Het is woensdag 6 juni en overdag zijn we naar Den Burg geweest, gezellig rondkijken en op een terrasje iets gebruiken en ondertussen ‘mensen kijken’.

Het is soms best eens aardig om op je gemak de voorbijkomende vakantiegasten te observeren, die vaak in allerlei vormen en kleuren door de straten paraderen.

Bloemenparadijs

‘s Middags trekken we weer richting huis, onderweg ontdekken we ergens in de berm, een kleurrijk bloemenparadijs van rode klaprozen en blauwe korenbloemen e.a. Een schitterend plaatje waar wij natuurlijk even voor stoppen om het op de gevoelige plaat vast te leggen.

Serene rust

‘s Avonds na het eten gaan we een stevige wandeling maken door de Eierlandse duinen, een heerlijk gebied om te zwerven en vogels te ontdekken.  Het is vrij rustig vanavond, in de verte klinkt alleen het geluid van de branding en verder heerst hier een serene rust. Dan… ineens wordt de stilte doorbroken, en vernemen we het geluid van een tapuit. Een korte, krassende zang met scherpe fluittonen, maar hoe we ook rondkijken, we kunnen hem niet ontdekken.

Tapuiten echtpaar

Opeens richt Fransien haar lens op een duintop, blijkbaar heeft ze iets ontdekt, als ik mijn kijker er op richt, blijkt het een tapuiten-echtpaar te zijn.  Het is een op de grond levende vogel, die het hier op de Wadden goed naar zijn zin heeft. Tapuiten broeden in holen, vaak een konijnenhol. In het verleden broedden tapuiten ook in agrarisch cultuurland, maar daar is de soort al enkele decennia verdwenen.  En volgens deskundigen gaat het niet goed met de tapuit in Nederland.

 

 

 

 

 

 

 

Zwart masker

De tapuit is een opvallende, middelgrote zangvogel van open gebied. De witte stuit en witte staart met een omgekeerde zwarte ‘T’ erop zijn belangrijke kenmerken. Mannetje heeft een zwart masker en zwarte vleugels en is overwegend grijs van boven en wit van onder. Vrouwtje is onopvallender, meer beige, getekend. Ze hebben een spitse insecteneterssnavel en tamelijk lange poten, het zijn snelle lopers én vliegers. (Bron Vogelbescherming).

Sterke geur

We zijn allebei helemaal in de ban van het aparte vogeltje en kunnen er maar geen genoeg van krijgen, daarom gaan wij er eens even op ons gemak bij zitten.  Samen genieten we van deze mooie avond, hier kom je pas echt tot rust. Terwijl wij zo wat zitten te filosoferen, dringt er ineens een hele sterke geur onze neusgaten binnen. “Ruik jij het ook Louis? Dat is de ‘s avonds en ‘s nachts sterke geur verspreidende witte symmetrische bloemen van de wilde kamperfoelie”.

 

 

 

 

 

 

 

 

Rood en wit

De kamperfoelie herken je ook overdag aan de liaanachtige struiken in loofbossen en struweelranden. Het zijn typische door nachtvlinders bezochte bloemen. De room witte tot geelachtige bloemen vallen direct op, ze staan in hoofdjesachtige bloeiwijzen bij elkaar. Aan de buitenkant kunnen ze rood gekleurd zijn, vooral als de planten aan de buitenrand van bosschages staan in het volle zonlicht.

Een openbaring

In juni blijft het al lekker lang licht ‘s avonds, dus hoef je niet zo op de tijd te letten en kunnen we nog wel naar de zee wandelen. Dus gaat het duin op en duin af in de richting van het strand en de zee. Als wij – na een flinke wandeling – vanuit het duin de open zee bereiken, is dat voor ons altijd weer een ‘openbaring’. Daarover vertel ik meer in de volgende aflevering.

Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 47