Een sfeervolle avondwandeling in de mist…
Beetje apart weer is het wel op dit moment, nadat mijn broer was vertrokken bleef de mist hangen en voelde het ook meteen wat koeler aan.
Natuurlijk gaan we nog even een stevige wandeling maken, ten oosten van ons huisje kun je zo het bos in en net daarvoor is een prachtig ‘nat’ gebied waar nu een aantal grauwe ganzen aan het foerageren zijn.
Daar aan de overkant, hebben wij ook eens in een vakantiehuisje gezeten, dat was een mooi plekje met uitzicht op de plas die hier ligt. Ik stond daar een keer ‘s morgens vroeg in juni te genieten van het sfeervolle ochtendgloren. Lees meer >>
De plas met de mist boven het wat en de ganzen in het gras – Foto: ©Fransien Fraanje
Een fazantenhen in de struiken – Foto: ©Fransien Fraanje
.. wordt vastgelegd met de camera – Foto: ©Louis Fraanje
Onopvallend
Als we nog maar net in het bos zijn aangekomen, ontdekt Fransien een fazantenhen in het struikgewas, ze steekt er nog net met haar kop bovenuit. Door haar bruin-grijze verenpak valt ze nauwelijks op, maar wat dat betreft heeft Fransien soms ogen als een havik, die ontgaat niets.
Wandelen onder ruisende populieren is zichtbaar een genot – Foto: ©Louis Fraanje
Een verademing
Door dit gedeelte van het bos loopt een prachtig fiets- en wandelpad, dat omzoomd wordt door een schitterende rij populieren, een soort van allee met een prachtige doorkijk. Je wandelt hier echt voor je plezier, zo rustig is het hier, gewoon een verademing vergeleken bij de drukte in de bewoonde wereld.
In de berm van het wandelpad loopt een fazantenhen met vijf kuikens – Foto: ©Louis Fraanje
Vijf kuikens
Een zacht getok, vertelt ons dat ook hier een fazantenmoeder rondloopt. En… jawel hoor, iets verderop zien we in de berm van het wandelpad een fazantenhen met vijf kuikens. Ze loopt wat heen en weer te drentelen en het jonge grut volgt haar op de voet. Als we wat dichterbij komen, probeert zij er vandoor te gaan, maar dat valt niet mee, want daar staat een laag raster. Toch probeert ze even later tussen de mazen door te kruipen en na enige pogingen, lukt het om er, samen met haar kroost tussenuit te knijpen.
De mooie gele bloemen van de teunisbloem gaan in de avond open – Foto: ©Fransien Fraanje
Lelie van één nacht
Even later staat Fransien een prachtige Teunisbloem te bewonderen, waarvan de bloemen nu wijd open staan, een mooi gezicht haar zo te zien staan bij deze fel gele bloem op deze mistige avond. Iemand die ons daar veel over kan vertellen is Marisa Stoffers uit Amsterdam, hier een gedeelte ervan :
“De Teunisbloem. Een toorts rijkelijk bekleed met blad kruislings langs de lange steel en drie of vier gele bloemen bovenin. Elke dag verse. ’s Avonds vouwen de grote geurende bloemen zich open. Dat gaat zo snel dat het een time-lapse-filmpje lijkt. Een prachtig schouwspel, dat beslist de moeite waard is om eens bij stil te blijven staan. Het kunstig opgevouwen pakketje verandert in mum van tijd in een gele kroon die licht lijkt te geven in de schemer of in het schijnsel van een lantaarn. De bloemen staan de hele nacht te stralen. Nachtvlinders zoals de gamma-uil doen zich dankbaar te goed aan de nectar.
De volgende ochtend is het uit met de pret: bloemen verwelken en de toorts ziet er uitgebloeid uit. De hele dag lijkt het een dode boel. Maar niet getreurd, aan het eind van de dag herhaalt het schouwspel zich: aan elke stengel ontvouwen zich drie, vier nieuwe geurende bloemen. De Teunisbloem wordt ook wel 24-uursbloem genoemd. Of nachtkaars. Lelie-van-één-nacht. Engelsen zeggen evening primrose”.
Het mooie en beetje mystieke uitzicht over de plas – Foto: ©Fransien Fraanje
Een beetje afscheid
Met dit mooie verhaal van Marisa over de Teunisbloem in ons achterhoofd, wandelen we verder over het park, waar de mist nog aardig lang blijft hangen. En… eigenlijk is dat ook niet zo heel erg, het heeft wel iets mysterieus. Dat gevoel wordt nog eens versterkt, als we even later samen op een bankje aan de rand van een grote plas zitten. Aan de overkant staat een huisje en met een beetje fantasie, waan ik mij ergens heel ver weg in de wildernis, zittend voor mijn blokhut aan de rand van een groot meer.
Al mijmerend zitten wij zo een tijdlang samen in de stilte van de avond en gaan onze gedachten op verre wegen. Op deze manier nemen we beiden alvast weer een klein beetje afscheid van ons zo geliefde eiland Texel en hopen gauw tot ziens!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 50
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje van Frits van Laar:
