De gevleugelde visser met zijn fel-rode snavel en zwarte petje
Ineens zien we een witte schicht, die vanaf de wal heel laag over ons heen komt scheren en in het water, dat door de varende veerpont in beroering wordt gebracht, iets van zijn of haar gading probeert te vangen.
Bij nader inzien, blijkt het een visdiefje te zijn en meteen ben ik een en al aandacht, ook Fransien is er als de kippen bij. Deze gevleugelde visser met zijn fel-rode snavel en zwarte petje op zijn kop, heeft ook haar hart gestolen.
Dan komt ineens een visdiefje laag over ons heen scheren – Foto: ©Louis Fraanje
De man en zijn hond – Foto: ©Louis Fraanje
De man en zijn hond
Terwijl wij zo genieten van de – laag over het water scherende – vogel, komt er een man met zijn hond aanwandelen. Zo op het eerste gezicht te zien, een ‘Weimaraner Langhaar’, een oud jachthondenras afkomstig uit Duitsland, dat in de 18e en 19e eeuw gefokt werd door de Hertogen van Saksen-Weimar.
De beste man gaat heel ‘breeduit’ met zijn handen in de zij, op de kade voor ons staan en geniet – net als wij – van de overvarende veerboot.
Als hij daar zo staat te kijken, met zijn rug naar ons toe, moet ik ineens aan de oude Westernfilms van vroeger denken. In gedachten zie ik dan weer zo’n cowboy, midden op straat staan, klaar om zijn revolver te trekken. Dit beeld van de man en zijn hond, is heel wat vredelievender.
De gevleugelde visser met op de achtergrond de veerpont – Foto: ©Louis Fraanje
De vogel trekt zich niets aan van al dat scheepvaart-verkeer – Foto: ©Louis Fraanje
Behendigheid en precisie
Ondertussen is het visdiefje nog altijd druk in de weer met de jacht op kleine visjes die net onder het wateroppervlak zwemmen en daarbij trekt de vogel zich totaal niets aan van het drukke scheepvaart-verkeer op het water. Toch blijft het moeilijk om hem constant met de camera te volgen, zo behendig als hij zijn duikvluchten uitvoert. Onophoudelijk blijft het visdiefje over het water heen en weer scheren, met een precisie die er niet om liegt.
Onophoudelijk blijft het visdiefje heen en weer scheren over het water – Foto: ©Louis Fraanje
Een snelle duik in het water is niet altijd raak…
maar opgeven… dat nooit – Fotos: ©Louis Fraanje
Die twee witte vlekjes voor op zijn kop, waren een heel opvallend detail – Foto: ©Louis Fraanje
Achter het net…
Heel vervelend is het natuurlijk als je – ondanks alle pogingen – geen kans hebt gekregen om de vogel, terwijl hij een duik in het water maakt om een visje te verschalken, op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij deed het wel natuurlijk, maar negen van de tien keer te ver weg om hem goed in beeld te krijgen en meestal viste ik als fotograaf, achter het net. Behalve die ene keer, dat ik hem zag wegvliegen met een visje in de snavel, was hij me toch weer te vlug af geweest, helaas dus… (Zie foto rechtsonder).
Het visdiefje met prooi – Foto: ©Louis Fraanje
Opvallend detail
Ondanks al die mislukkingen, was er ook iets komisch aan de vogel, want het leek wel of hij net boven zijn snavel een brilletje had. Die twee witte vlekjes voor op zijn kop, waren een heel opvallend detail, dat je niet vaak tegenkomt. (Foto hierboven).
Als de vogel dan tot slot nog eens heel laag over ons heen komt scheren, is dat een mooie afsluiter van deze prachtige middag aan het water. Binnenkort hopen we eens een kijkje in de Blauwe Kamer te nemen, dus blijf ons volgen…
Lees ook: Aan het water bij de Nederrijn – Deel 3
