Bas Worm
Ontmoeting met 3 reebokken uit het rariteitenkabinet…
Donderdag 24 augustus j.l. Ben ik met mijn vrouw en jongste zoon naar de Hoge Veluwe geweest. Wat wandelen, wat fietsen en natuurlijk in de avond op zoek naar wat wild, misschien zelfs al wat hertenbronst.
Dat was althans vooraf het idee, maar dat je op 1 zo’n safari dan 3 reebokken uit het rariteitenkabinet tegen zult komen, dat kun en durf je natuurlijk niet van te voren te bedenken.
Reebok in de bloeiende heide met een afwijkende rechterstang- Foto: ©Bas Worm
Het ging als volgt:
Na een wereldberoemd IJsje van Co in Hoenderloo zijn we het park ingegaan. Omdat het nog vroeg is (14.00 uur), besluiten we eerst even richting het Zinkgat te gaan, omdat daar een voor mij onbekende Wildobservatieplek (WOP) zou moeten zijn.
Al rijdend over de Wildbaanweg besluit ik (je moet soms naar die kriebels in je achterhoofd luisteren) om eerst rechtsaf te slaan, richting Bosje van Staf. Alles is leeg, geen beest te bekennen. Dus aan het eind keer ik om.. en zie dan rechts (zuidelijk) van de weg, op de Reemsterheide, een oranje-rode vlek in de paarse heide. Dat moet een ree zijn!
Nogmaals dezelfde reebok op de Reemsterheide – Foto: ©Bas Worm
Vergaffeld achterend
De verrekijker erbij: het is een reebok (op dat moment had ik er nog niets geks of afwijkends aan gezien). In verband met het reliëf in de heide – en dat weten die dieren natuurlijk als geen ander te gebruiken – is het lastig foto’s te maken. De bok staat bovendien ook op aardige afstand, en ik maak een paar opnames vanaf de rijstzak te maken die ik op het dak van de auto gelegd heb om wat hoogte winnen. Het is allemaal niet ideaal en daarom besluit ik om de bok de bok te laten voor wat ie is en verder te gaan.
Tot mijn verbazing zie ik de volgende ochtend, als ik de foto’s op de PC inlees, dat de betreffende bok een bijzondere rechterstang heeft: je zou het een vergaffelde oogtak kunnen noemen, of een vergaffeld achterend, het is maar hoe je het wilt bekijken. Die wil ik dus nog wel een keer tegenkomen!
Een enorme bok, zeker gezien het schrale Veluwse biotoop – Foto: ©Bas Worm
Flinke bok
Enfin, we rijden terug naar de Wildbaanweg en parkeren de auto bij de ingang van de Karitzkyweg om vandaar richting het zinkgat te wandelen. In de buurt van de locatie gekomen zijnde waar die WOP (WildObservatiePlek) zou moeten zijn, zie ik een natuurfotograaf verdekt in de kant van de weg zitten. Ik
besluit hem even aan te spreken en te vragen of we goed zitten. Dat zijn we inderdaad, maar….. de betreffende plek is niet meer publiekelijk toegankelijk, maar is rustgebied geworden.
De beide anderen zijn ondertussen doorgelopen en ik bedank de fotograaf voor zijn info en probeer weer bij de voorlopers te komen door mijn pas te versnellen. Op het moment dat ik bij ze ben en ze wil uitleggen dat we beter om kunnen draaien omdat we er toch niet heen kunnen/mogen, ontwaar ik bij het pad waar we volgens de beschrijving in zouden moeten naar de WOP toe, wederom een rood-oranje vlek. Weer een ree.
Een hele flinke bok die zowat strak achter de slagboom en het bordje rustgebied staat te fourageren – Foto: ©Bas Worm
Enorme bok
Met de verrekijker zie ik al gauw dat het om een hele flinke bok gaat, die zowat strak achter de slagboom en het bordje rustgebied staat te fourageren. Ik loop voorzichtig nog wat dichterbij en bedenk me dat dit toch wel een enorme bok is, zeker gezien het schrale Veluwse biotoop. Maar ja, die bok is niet gek: een mens op het pad – ook al loopt ie zo voorzichtig als ie kan – daar kun je maar beter weg bij blijven. Dus de bok loopt – nadat ik uit de hand wat plaatjes heb geschoten – weg.
Niet alleen een zware koptooi, maar bovendien een ongewoon endenrijk gewei – Foto: ©Bas Worm
Zware koptooi
Ook daarvan zie ik pas de volgende ochtend dat het een bijzondere is: niet alleen een zware koptooi, maar bovendien ongewoon endenrijk voor een reebok: in zijn linkerstang heeft hij 5 enden en in zijn rechterstang 4. In de linkerstang is het bovenend vergaffeld en het heeft 2 achterenden (zie bv opname 9327). Een soort van ongelijke 10-ender dus. Maar dat wist ik gisteren dus allemaal nog niet.
We keren – toen nog wat teleurgesteld – terug op onze schreden omdat de WOP-locatie dus niet meer beschikbaar is. We zijn nog geen 10 tellen op onze terugweg, als een dienstwagen van de Hoge Veluwe langs komt rijden. Ik heb de inzittende faunabeheerder nog even naar de WOP gevraagd, maar hij gaf aan dat deze al enkele jaren niet meer opengesteld is voor het publiek. Ik lag duidelijk achter.
Reebok met een gezwel aan de onderkaak – Foto: ©Bas Worm
Iets raars
Nadat we wat gegeten hebben in het Parkrestaurant stel ik voor om even een witte fiets te pakken en naar de twee bijzijnde WOP’s te fietsen. Allereerst de Millelamel. Daar is het muisstil en laat geen beest zich zien. Ik zag wel een aantal sproeiers op de wildweide staan. Vast bedoeld om het gras groen te houden, maar het ziet er wel raar uit zo in de natuur. Dan fietsen we naar de Schuilkelder. Ook daar is de wildweide leeg.
Een raar gezicht die opgezwollen onderkaak – Foto: ©Bas Worm
Groot gezwel
Maar tussen de wildweide en de Schuilkelder in, tussen de dennenopslag ontwaar ik …. wederom een oranje vlek. Weer een ree en ook weer een bok. En hier zie ik wel meteen dat er iets raars mee is: er zit een groot gezwel onder de onderkaak. Ook deze gaat mee in de catalogus als onderdeel van het rariteitenkabinet!
De reebok blijkt nog een jong dier te zijn – Foto: ©Bas Worm
Tenslotte…
Zo zie je maar weer: ga je naar de Hoge Veluwe om vrouw en kind een keer Hubertus te laten zien, het wereldberoemde hert (die we dus niet gezien hebben), krijg je daarvoor in de plaats 3 aparte bokken……… Ik ben er wel blij mee.
Tekst en foto’s: Bas Worm
