Hubertus badderend in de modder en beukend op het struikgewas…
Hoewel, het ons zo bekende hert Hubertus, zich zo af en toe liet zien aan onze vrienden, hield hij zich verder toch aardig verborgen. Heel goed te begrijpen natuurlijk in deze tijd van het jaar, als je als hert je voor moet bereiden op het grote gebeuren, dat jaarlijks terugkeert ‘de bronsttijd’.
Toch hadden we afgelopen woensdag 5 september jl, weer alle geluk van de wereld, toen we – laat op de avond – over de Kronkelweg reden en hem in de vijver bij het oude Pompgebouw bezig zagen.
Daar stond Hubertus in de vijver zich uit te leven – Foto: ©Louis Fraanje
Krakende takken
Jannie en Florus die voor mij rijden, hebben hem het eerst in de gaten. Zo snel mogelijk wordt de auto in de berm geparkeerd en samen lopen we in de richting van de plas. Ook de Jansens zijn inmiddels gearriveerd en aller ogen en camera’s worden gericht op Hubertus, die zich in de modder – met veel geweld – aan het uitleven is. Een schitterend schouwspel van hevig krakende takken en in het rond spattende modder, waarbij weinig heel blijft van de begroeiing!
Met veel geweld ramde hij er op los – Foto: ©Louis Fraanje
Moddergeus Hubertus – Foto: ©Florus van den Berg
Hubertus gaat ‘diep’ door de modder om af te koelen – Foto: ©Florus van den Berg
Zo… nu weer heerlijk uitgeraasd en afgekoeld in de modder – Foto: ©Florus van den Berg
Oerkracht en geweld
Tjonge… jonge… wat een oerkracht en wat een geweld, op zo’n moment blijft er maar weinig meer over van het beeld, dat sommigen hebben van Hubertus, als zijnde een rustig en tam hert dat bijna ‘aaibaar’ zou zijn. Nee… dat verhaaltje kan nu meteen naar het rijk der fabelen verwezen worden, het is en blijft een ‘wild’ dier, dat bewijzen de beelden wel die ook in het onderstaande filmpje te zien zijn.
Mede ook juist daarom, blijven we er steeds maar weer voor waarschuwen, dat men Hubertus niet te dicht moet benaderen, want… je weet maar nooit!
Gadegeslagen door natuurvrienden en met een boom als statief, fotografeert Louis Hubertus – Foto: ©Florus van den Berg
Boom knuffelen
Tijdens het observeren van dit prachtige spektakel, waarbij ook enkele natuurvrienden uit België aanwezig zijn, is het inmiddels al bijna sluitingstijd geworden en moeten we naar huis. Maar… als er zoiets als vanavond plaatsvind, dan is de lokroep van het wild vele malen sterker, dan het klokje van ‘gehoorzaamheid’!
Ik heb een kromme berk als houvast en statief voor mijn camera gevonden. Jannie van Florus ziet mij staan en vraagt gniffelend: “Ben je de boom soms aan het knuffelen?” Dat is nou humor van de bovenste plank en de lach overheerst na al die spanning met Hubertus.
“The Lone Star” Hubertus zoekt zijn nachtverblijf op – Foto: ©Louis Fraanje
Vergroeid en verknocht
Dan wordt het toch tijd om huiswaarts te keren, ik moet mijzelf dwingen om daar gevolg aan te geven, daarvoor ben je denk ik teveel verknocht aan het wild en vergroeid met de natuur. Daarom plak ik er toch nog even gauw een paar minuutjes aan vast en zie Hubertus moeizaam uit de modder omhoog komen.
Als hij zich heeft uitgeschud, trekt hij uiterst langzaam over het open veld in de richting van het Veentjesbos, om uit te rusten van alle wederwaardigheden. Als ik hem zo alleen over het veld zie lopen, moet ik ineens denken aan een oude film uit 1952 met de titel; ‘Lone Star”.
En dan is het uiteindelijk ook voor mij de hoogste tijd, om – tevreden en voldaan – huiswaarts te keren, wat een belevenis vanavond met Hubertus, geweldig!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 125
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
