Veel regen, een op hol geslagen bronstroedel, maar… eind goed al goed…
Afgelopen donderdag 6 september hoorden wij de bronstroep over het Reemsterveld op de Hoge Veluwe galmen en konden het ook mooi vastleggen!
Diezelfde middag waren we allereerst op de parkeerplaats langs de Wildbaanweg bijna weggespoeld door de vele regen, die er in zeer korte tijd was gevallen, ja… met bakken vol kwam het naar beneden.
En toen de buien eenmaal waren weggetrokken, kwam er een groot bronstroedel, ver weg tussen de bomen voor ons langs rennen en verdween in de richting van de Franse Berg. Blijkbaar had er iemand verderop ergens in het bos een flinke verstoring veroorzaakt, want zoiets als dit, hadden wij in het park nog niet eerder meegemaakt!
Het plaatshert ‘De Hannoveraan’ een stoere 18-ender op het Reemsterveld – Foto: ©Louis Fraanje
De Hannoveraan
Ja… wat is wijsheid op zo’n moment? Blijven wachten was in dit geval geen optie, want het verstoorde roedel zou voorlopig wel niet meer terugkomen. Dus… spullen ingepakt en naar het Reemsterveld gereden, waar het mooie plaatshert – een 18-ender – met de toepasselijke bijnaam ‘De Hannoveraan’ , ons al op stond te wachten, tenminste, daar leek het in eerste instantie wel op. Trouwens, die bijnaam kreeg hij, omdat de vacht van dit hert op velerlei wijze overeenkomt met dat van het beroemde ‘Hannoveraanse Zweethondenras‘ uit Duitsland. Al is er ook nog de naam “De Bril” gevallen, zoals ikzelf al eerder opperde, maar we zijn er nog niet uit, wat nu de goede naam is, zodra we het weten verneemt u het van ons!
We hebben dit hert al eerder ontmoet in een vorige aflevering. Lees meer >>
Een hinde gaat heel brutaal, vlak voor het plaatshert staan – Foto: ©Louis Fraanje
Dieren en mensen
De hindes van het bronstroedel liepen en beetje naar links, maar deze kwamen al vrij snel in de richting van het plaatshert, waarbij een hinde heel brutaal, vlak voor het plaatshert ging staan en in onze richting keek. Zij deed dit op een dusdanige ‘dominante’ manier, waarvan wij misschien wel moesten concluderen, dat zij het voor het zeggen had en niet andersom. Och, zo gaat het vaker in de dierenwereld, niets ‘menselijks’ is haar vreemd, toch?
Het kalfje kijkt achterom naar het grote hert – Foto: ©Louis Fraanje
Helaas
Om vervolgens verder te trekken en daarbij de rest van het roedel meenam achter zich aan, als laatste bleef een hertenkalfje nog even staan, om te kijken of het plaatshert nog mee zou komen. Ja… wat kon hij anders doen, dan gewoon maar te volgen en dat deed hij dan ook maar. Ondertussen bleef hij om zich heen kijken of er nog geen hinde ‘tochtig'(bereid) was om met hem te paren, maar… helaas!
Het plaatshert probeert het bronstroedel wel bij zich te houden – Foto: ©Louis Fraanje
Oergeluid
Terwijl ik zo het plaatshert aan het volgen ben, zie ik dat hij een hinde achterna rent, blijkbaar heeft hij iets geroken, maar… ook deze keer heeft hij geen succes. En dan… ineens gaat zijn kop omhoog en galmt een langgerekte burl over het Reemsterveld, het moment waarop we nu al weken wachten om het ook vast te leggen. We hadden het ‘oergeluid’ een aantal dagen geleden al wel gehoord, maar nog niet kunnen fotograferen, maar nu dus wel, super en wat een geluk vanavond na al die regen!
Ineens gaat zijn kop omhoog en galmt een langgerekte burl over het Reemsterveld – Foto: ©Louis Fraanje
Een schitterend moment als het plaatshert staat te burlen – Foto: ©Louis Fraanje
Onderlinge strijd
We hopen de komende periode nog veel mooie natuurmomenten mee te maken tijdens de ‘bronsttijd’ van de edelherten, een fantastische tijd waar wij ieder jaar weer – met volle teugen – van genieten. Vooral ook de onderlinge strijd tussen de herten om de hindes, waarbij het gewei als wapen in de strijd wordt geworpen en het er zeker niet zachtzinnig aan toe gaat, is iets geweldigs! Kortom, een oergebeuren dat je hier op de Hoge Veluwe van zo dichtbij mee kunt maken, is toch uniek!
En… zo zie je maar weer eens, de bronst gaat nu eigenlijk een beetje volgens het ritme der seizoenen, normaal vanaf half september, zoals het al eeuwenlang is gegaan, mooi toch… dat de natuur zich niet laat dwingen!
