Het is heerlijk om in de omgeving van deze oude rivier te vertoeven…
Na de laatste keer dat wij in de Blauwe Kamer waren, Lees meer >> ben ik een paar dagen later er nog een keer naar teruggegaan, gewoon om eens heerlijk in mijn eentje daar rond te sjouwen. En… achteraf maar goed dat Fransien niet mee was gegaan, want toen ik later op de middag het gebied introk, liepen de Konikpaarden kris kras over het wandelpad. (Daarover vertel ik in het volgende deel…)
Appels en peren
Wat mij hier aan het water allereerst opviel, was de enorme hoeveelheid appels en peren die aan de bomen hingen, tjonge wat een vracht zeg, de takken waren gewoon krom getrokken. We hadden dat ook al eerder gezien bij de vlierbessen en meidoorns, een vruchtbaar fruitseizoen, zover wij het als leek op het eerste gezicht kunnen beoordelen.
Lage waterstand
Turend over het water van de oude rivier, genoot ik van de grote vrachtboten die voorbij voeren. Je kon zien dat de schippers hun boot niet helemaal vol hadden geladen, dit was natuurlijk in verband met de lage waterstand door de grote droogte van de laatste maanden.
Horizonvervuiling
Als ik naar de overkant van de rivier kijk, zie ik daar de oude molen bij Kesteren staan, helaas wordt het prachtige beeld verprutst door een aantal enorme zwaaipalen oftewel windmolens, dit is nou ‘horizonvervuiling’ van ergste soort. Onbegrijpelijk, dat men juist op deze cultuurhistorische plek, deze lelijke monsters heeft neergezet.
Het oeverreservaat
Terwijl ik zo sta te mijmeren, zie ik iets verderop een stel Konikpaarden op een krib in de rivier staan, het is een schitterend gezicht om de dieren daar te zien. Tegelijkertijd besluit ik om maar meteen een bezoek te brengen aan het oeverreservaat De Blauwe Kamer. Vanaf de kant van de rivier is het niet zo ver om er te komen en onderweg passeer ik een prachtig muurschild, waarop het reservaat op een schitterende manier in blauwe design is afgebeeld.
Lees ook: Aan het water bij de Nederrijn – Deel 6