Nieuwe ronden, nieuwe kansen…
Het duurt niet lang, of er komt van links uit de bosrand een flinke jongen, met forse stappen onze richting opwandelen. Tjonge wat een mooi en zwaar hert en daarbij een flinke kapstok op zijn kop, linkerstang 10 enden en de rechter 11, dus een oneven 22-ender. Met zijn neus hoog in de wind en zijn bovenlip omhoog, staat hij te flemen om maar zoveel mogelijk geur op te kunnen vangen. En… langzaam, maar zeker komt hij steeds dichterbij.
Vanuit de bosrand komt er een zware jongen aanwandelen – Foto: ©Louis Fraanje
Met zijn bovenlip omhoog staat hij te flemen – Foto: ©Louis Fraanje
Gewicht in de schaal
Als hij eenmaal tussen de hindes staat, lopen deze wat zenuwachtig heen en weer, net of ze aanvoelen dat dit plaatshert eventjes wat meer gewicht in de schaal legt dan die ander voor hem. En dat blijkt al snel het geval, want de een na de ander gaat er vandoor met de leidhinde voorop. Maar het nieuwe plaatshert laat zich zijn net verworven harem niet zomaar ontglippen en stuift er achteraan.
Het plaatshert staat tussen zijn net verworven harem – Foto: ©Louis Fraanje
De hindes gaan er vandoor – Foto: ©Louis Fraanje
Even later laat hij z’n bronstroep over de heide galmen – Foto: ©Louis Fraanje
Met zijn rauwe bronstroep houdt hij z’n rivalen op afstand – Foto: ©Louis Fraanje
Koude nachten
De concurrentie blijft op eerbiedige afstand, nu deze zware jongen zich als plaatshert heeft opgeworpen en zo op het eerste gezicht ook zeker voorlopig niet meer zal laten gaan. Regelmatig weerklinkt de rauwe bronstroep over de uitgestrekte heide van het Reemsterveld. En naarmate het later wordt, klinkt het burlen steeds duidelijker en wij genieten met volle teugen van dit schouwspel, dat ieder jaar weer wordt opgevoerd door de edelherten. Hoe kouder de nachten, hoe indrukwekkender de hertenbronst, we hopen dat het nog even duurt, want voordat je het weet is het feest alweer afgelopen!
DE kraters zijn nu duidelijk zichtbaar op de maan – Foto: ©Louis Fraanje
Geweldig eerbetoon
Als ik ‘s avonds laat om kwart over tien nog even naar buiten wandel en omhoog naar de hemel kijk, dan staat daar hoog boven mij een volle maan. Ja… eigenlijk was het de nacht ervoor volle maan, maar wat maakt mij het uit, ik ben diep onder de indruk van dit geweldige hemellichaam en blijf mij steeds weer verwonderen.
Met de 500 millimeter telelens zie ik duidelijk de kraters op de maan en samen met de verschillende donkere vlekken, verbaas ik mij over die ‘ongrijpbare’ wereld daar ver weg in het universum! Dan kan ik tenslotte niets anders doen, dan een geweldig eerbetoon brengen aan die grote Schepper van dit alles!
Wordt vervolgd…
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
