Hubertus, als de grote overwinnaar van de ‘bronst’ op de Hoge Veluwe
Maandagavond 1 oktober jl. waren Jannie en ik zo tegen de klok van vijven op de Wildbaanweg om te kijken of er nog wat te beleven viel. Het was er betrekkelijk rustig, niet alleen weinig bezoekers maar ook geen herten. Totdat ineens, misschien een half uurtje later, vanuit het bos bij P-1 een hert met een bronstroedel de open vlakte van het Pampelse Zand op kwam lopen. Maar de vreugde was van korte duur, tenminste voor dit hert, want daar kwam plotseling Hubertus aanrennen en verjoeg de indringer in de richting van de Franse Berg. (Hieronder een beeldverslag).
Hoogtepunt voorbij…
Hubertus is helemaal teruggekomen en heeft het weer voor het zeggen op de ‘bronstarena’ aan de Wildbaanweg en daar heeft hij flink voor moeten knokken. Tjonge… wat is hij afgevallen en ook zijn linkeroor heeft een ‘optater’ gehad en hangt naar beneden, misschien is er spier geraakt of iets dergelijks? We wachten het wel rustig af, maar… één ding is zeker; Hubertus is de grote overwinnaar van de “hertenbronst” op De Hoge Veluwe! Uiteindelijk heeft hij het wel weer helemaal voor het zeggen gekregen, dat heeft u ook wel in het vorige deel met John Hutters kunnen lezen en zien.
Inmiddels hebben wij van de Jansens vernomen dat Hubertus weer op zijn eigen stek terug is en als hij daar blijft, dan hebben wij zo het idee, dat de bronst op de Hoge Veluwe over haar hoogtepunt heen is, tenminste op de Wildbaanweg. Hoe het er op het Reemsterveld aan toe zal gaan, dat kunnen we nog niet beoordelen, maar volgens ons, zal ook daar weinig spectaculairs meer plaatsvinden.
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 130
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: