Bronstgeur bleek toch sterker dan wij allen dachten…
Op maandag 8 oktober jl. zagen wij ‘s middags zo om en nabij de klok van vijf uur, ineens weer Hubertus op de Wildbaanweg, terwijl hij toch alweer op de Kronkelweg gesignaleerd was. Blijkbaar bleken de bronstige geuren van de hindes toch nog enigszins aanwezig te zijn en kon niets hem weerhouden om terug te gaan.
En hoewel Hubertus sterk vermagerd rondliep tussen de hindes, bleek hij uiterlijk toch nog genoeg in vorm te zijn, om zich te manifesteren in de bronstarena. Maar… ondanks enkele pogingen van zijn kant, was er weinig animo bij de dames en bleef het verder erg rustig op de Wildbaanweg bij P1. (Zie hieronder een beeldverslag).
Tenslotte…
En zo hebben we samen met onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg, nog heel eventjes een glimp op kunnen vangen van Hubertus, die zich toch de grote ‘overwinnaar’ van de hertenbronst 2018 op de Hoge Veluwe mag noemen, om het maar even heel voorzichtig te zeggen.
Toch was deze hele kleine opleving aan de Wildbaanweg, natuurlijk niets, vergeleken bij het bronstgeweld van de weken daarvoor en zagen wij Hubertus na enkele ogenblikken weer in het bos verdwijnen. Om vervolgens niet heel erg lang daarna, weer terug te keren naar zijn eigen ‘stek’, aan de andere kant van het park. Daar kan hij dan – hopelijk – in alle rust, weer wat bijkomen van alle wederwaardigheden en zullen we hem voorlopig ook die rust moeten geven!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 131
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje: