Door de langdurige droogte en een beetje regen zijn de bosbessen toch gekomen
Met belangstelling volgen we de ontwikkeling van de droogste zomer sinds mensenheugenis. Onvoorstelbaar dat de meeste bomen nog redelijk groen zijn gebleven in deze zeer droge periode. Nu slaken ze ‘een zucht van verlichting’ om het blad te kunnen afwerpen.
We hebben in 1976 ook een droge zomer gehad, maar op 25 juli maakte een flinke regenbui al een einde aan de ‘droge zomer van 1976’. Dat is nog niks vergeleken bij de droge zomer die we nu beleven. De weiden zien er mooi groen uit, maar dat komt door de dauw in de nachten, daar profiteert het gras van. Het heeft nu iets geregend. Misschien komt het nog goed, ook met de paddenstoelen, want die hebben ook vocht nodig om te groeien en ‘te bloeien’
De droge zomer van 2018
De hele maand juli heeft het niet geregend. In de loop van de maand juli blijkt al spoedig dat van de heide niet veel terecht zal komen. De bloemknopjes gaan verdrogen en zelfs hele struiken beginnen te verdorren. De zandpaden op de heide bij Stroe waren stofdroog. Ook de bomen die niet diep wortelen, zoals berken en lijsterbessen, beginnen te verkleuren en laten hun blad vallen. De beuken zitten dit jaar stampvol vruchtjes, maar er is niet veel van terecht gekomen. Veel nootjes waren loos. Alle eiken zaten dit jaar stampvol eikels. Kennelijk vanwege het warme weer waren de eikels extra groot. De takken van de eiken gingen gebukt onder een vracht eikels die inmiddels is gevallen.
De bosbessen zijn verdord
Heel slecht was het gesteld met de bosbessenstruikjes: niet zozeer in de omgeving van Barneveld, maar op de hogere delen van de Veluwe groeien ze graag in de eiken en berkenbossen. De wortels van de bosbessen zitten niet diep in de grond. De struikjes zijn allemaal verdord. De plekken met bosbessenstruikjes langs de Heetweg hij Kootwijk waren fel rood gekleurd. Door de extreme droogt waren de struikjes verdroogd. Als je aan de struikjes voelde: verkruimelden de blaadjes en de takjes in je hand… Zoiets vergeet je nooit meer!
Niettemin schrijf ik het op in mijn dagboek, want later weet je niet meer precies wanneer het was: maandag 6 augustus 2018. Opvallend was dat vossenbes-struikjes niet verdorren en mooi groen staan te pronken tussen de verdorde bosbessen. Nee, niet echt pronken, want de vossenbessen bloeien niet meer. Ze staan te kwijnen in de droge bosbodem, maar ze ‘laten het niet zo merken’.
Flink wat regen
Na een lange droge periode eindelijk regen. Op donderdagmiddag 9 augustus om half 4 een klap onweer en flink wat regen. Maandag 13 augustus om half 12 hevige bui. Ongetwijfeld heeft het hemelwater de verdorde bosbessen goed gedaan: de struikjes waren verdord, maar de wortels leven kennelijk nog, want een paar weken later verschijnen jonge loten tussen de verdorde bosbessenstruikjes. Ik moet er steeds weer naar kijken langs de Heetweg bij Kootwijk en verderop richting de Kampsteeg bij Hoog-Soeren. De bosbodem begint weer groen te worden.
Later begint het weer droog te worden, maar het beetje vocht heeft zijn werk gedaan. Eind augustus beginnen de bosbessen te bloeien met de bekende rode bloemetjes (foto). Door het warme droge weer, begin september, is de bosbodem prachtig mooi groen (grote foto boven). Er komen groene vruchtjes aan de bosbessenstruikjes (foto). Dat kan toch niet veel worden. De nachten worden frissen en de dagen korter: nee, met de bosbessen wordt het niks meer. Ondertussen is de herfst begonnen: de tijd van de paddenstoelen breekt aan. Het is dit jaar door de droogte allemaal anders.
Te droog voor paddenstoelen
We hebben al een paar keer een wandeling door het Speulderbos gemaakt, maar er zijn nauwelijks paddenstoelen, behalve op de dode bomen. De bosbodem is te droog. Als het gaat regenen komen de paddenstoelen als paddenstoelen uit de grond. We wachten het af en gaan dan weer eens kijken in het Speulderbos bij Garderen.
Ook gepubliceerd in Barneveldse Krant – 27-10-2018 – Aflevering 637