Toch nog even een glimp opgevangen van Hubertus…
Afgelopen zaterdagmiddag waren wij op de Hoge Veluwe en zoals gebruikelijk, het bekende rondje door het park gereden. Al is het wel opvallend, dat het de laatste weken erg rustig is voor wat betreft het wild. Ook van Hubertus was geen enkel spoor te bekennen, het leek wel of hij van de aardbodem verdwenen was.
Hubertus heeft alleen maar aandacht voor een lekkere hap – Foto: ©Florus van den Berg
Rustig
Toen we tijdens ons rondje bij het Zwarte Veld aankwamen, was daar geen beest te bekennen. Dus besloten we om via de Wildbaanweg, naar het Reemsterveld te rijden, maar ook daar was alles rustig. Mede omdat het ook al iets begon te schemeren, omgedraaid en via de Kronkelweg op weg naar huis. Maar… eenmaal op weg, zijn we toch maar even doorgereden naar het Zwarte Veld, want je weet maar nooit! Op onze telefoon zagen we later ook dat de Jansens ons getipt hadden, dat Hubertus op het Zwarte Veld liep. Dus… zijn we toch maar even doorgereden, want het was inmiddels alweer bijna een maand geleden, dat we hem zagen.
Heel even kwam hij met zijn kop omhoog en dat was het – Foto: ©Florus van den Berg
Onverstoorbaar
Daar aangekomen stonden er wat auto’s en mensen te fotograferen, wat denk je… daar liep Hubertus op zijn gemakje midden op het Zwarte Veld. Er was nog maar weinig licht, toch wil je wat foto’s maken, want wie weet, hij kan zomaar weer een hele tijd onderduiken. Hubertus liep rustig te grazen en liet zich door niets of niemand verstoren, om uiteindelijk weer het bos in te trekken. Voor hoe lang… ‘We zullen het wel beleven!‘, zegt Ton Heekelaar altijd.
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 132
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
