In het Veluwse dorp Ede vindt je hier en daar verscholen nog enkele oude boerderijen
Op een miezerige zondagmiddag zijn we op onze wandeling in Ede in de Zeeheldenbuurt beland. Daar staat boerderij de Slijpkruik, die al in 1359 als boerderij wordt benoemd. Hij heette toen “De Slipkruke”. Maar zelfs van nog veel vroeger zijn er in de omgeving van de Slijpkruik sporen gevonden van mensen die daar gewoond hebben. Deze sporen gaan terug tot in de IJzertijd. Dit is zo’n 500 jaar voor Chr., dus ruim 2500 jaar geleden. Deze boerderij is inmiddels een rijksmonument. Het is één van de vier historische boerderijen op het Landgoed Kernhem, de andere drie zijn; ‘Bouwhuis’, ‘Engelenhove’, en ‘De Kalverkamp’.
Boerderij de Slijpkruik met bijgebouwen in Ede – Foto: ©Louis Fraanje
Slijpkruik of waterkruik
De naam Slijpkruik kan men terugvoeren naar de waterkruik, die vroeger gebruikt werd bij het slijpen op de ronde slijpsteen. Later had men bij de onderste helft van de slijpsteen een waterbak gemaakt, zodat de kruik overbodig was geworden. Je kon dan met één hand draaien en met de andere het gereedschap vasthouden.
Het pompenstraatje naar de ingang van de boerderij – Foto: ©Louis Fraanje
Pompenstraatje
Via het pompenstraatje kom je bij de zijingang van de boerderij, maar een hek met hangslot belet ons verder te gaan. Wel kan ik nog mooi even de kleurrijke dwarse heg, waarin een poort is uitgeknipt, op de gevoelige plaat vastleggen. Het pompenstraatje heeft haar naam gekregen, omdat daar vroeger de pomp stond en je daar gewoon buiten je eigen moest wassen. Daar wordt je hard van, zeiden ze dan, maar of dat nou ook daadwerkelijk zo was, dat laten we in het midden.
Het bekende bruggetje van oud naar nieuw – Foto: ©Louis Fraanje
Het bruggetje
Zo wandelen wij van dit oude historische plekje, via een schilderachtig bruggetje naar het nieuwe Ede Veldhuizen. Van het oude boerenlandschap is weinig of niets meer terug te vinden. Als ik over het bruggetje wandel, krijg ik het gevoel, dat men – letterlijk en figuurlijk – een brug heeft willen slaan, tussen het oude en het nieuwe Ede. Een prachtig bruggetje dat omringd wordt door het groen, dat nu aan het verkleuren is en een mooi romantisch beeld schept. Het bruggetje doet mij denken aan de Franse Kunstschilder Claude_Monet.
Het romantische bruggetje omringd door het vele groen – Foto: ©Louis Fraanje
Grootschalig
De wijk Veldhuizen werd gebouwd in de jaren zestig en zeventig, het is een wijk met veel goedkope (huur)woningen en relatief veel groen. Door de grootschalige opzet met ook veel hoogbouw is de wijk te vergelijken met de Bijlmermeer in Amsterdam. Ook in Ede was de vooruitgang niet tegen te houden, er is veel gesloopt, maar gelukkig zijn er zo hier en daar nog wel mooie plekjes te vinden.
Hoogbouw in Ede Veldhuizen in herfstsfeer – Foto: ©Louis Fraanje
Groene oase
Bloeiende bomen, struiken en planten. Ruisende bladeren en fluitende vogels. Hengelaars die onbeweeglijk naar hun dobber staren. De vissen verschuilen zich slim onder de drijvende eilandjes. Een groene oase voor mens en dier en dat midden in Ede in het Proosdijpark!
Met een beetje fantasie is het net een levend schilderij – Foto: ©Louis Fraanje
Natuurlijke buffer
Tussen het industrieterrein Frankeneng en de Rietkampen ligt als een natuurlijke buffer, een singel met veel bomen en struiken er omheen, Momenteel is het daar schitterend met al die prachtige herfstkleuren en als je even het verkeerslawaai wegdenkt, waan je je in een heel andere wereld. Met een beetje fantasie is het net een levend schilderij.
Oud en nieuw..
Zo zijn we samen van het oude Ede over de ‘brug’ naar het nieuwe gewandeld, ondertussen is het ons opgevallen, dat er ondanks de expansie met veel stadse allures, gelukkig nog iets bewaard is gebleven van het oude Ede. Dat moet ook zo blijven, want daarmee geeft het nieuwe Ede aan, dat het trots mag zijn op haar voorgeslachten en het oude Ede niet kan en mag vergeten!
